Dankzij Europese regelgeving is er de mogelijkheid ontstaan dat er ongeveer 110 zware criminelen weer kunnen toeslaan in de Nederlandse samenleving. Binnen het Nederlands rechtsysteem is er de mogelijkheid om criminelen met een psychische stoornis of met een verhoogd risico op recidive Ter Beschikking Stelling (TBS) op te leggen. Dit is een psychische behandeling na de gevangenisstraf.
Tijdens de rechtzaak wordt in dit soort gevallen van te voren een psychiatrisch onderzoek ingelast door de rechter die dan toetst of TBS nodig kan zijn. TBS, iets waar bijvoorbeeld Volkert van de Graaf, de moordenaar van Pim Fortuyn onderuit kwam door dagenlang met een walkman op voor zich uit te staren. Tijdens het TBS kan (kon) je alleen worden vrijgelaten als de dokters dit veilig vonden voor de samenleving. Gevangenen die uitbehandeld waren zonder dat ze capabel gevonden werden voor de maatschappij konden tot het einde der dagen vastgehouden worden op een zogenaamde ‘long stay’ afdeling.
Helaas heeft het Europees Hof besloten dat alle TBS’ers, waar in het vonnis niet een geweldsfactor tegen personen is inbegrepen, niet meer dan vier jaar in het TBS-systeem mogen zitten. ‘Europa’ bepaalt wel wat goed is voor de Nederlandse samenleving…
Dit betekent dat er de mogelijkheid ontstaat voor 110 onverbeterlijke brandstichters, loverboys die niet fysiek geweld hebben gebruikt en structurele bedreigers om weer de samenleving proberen te ontwrichten. Ze hoeven alleen maar een advocaat in te schakelen die zich beroept op niet de Nederlandse wetten, maar die van ‘Europa’.
Advocaten zullen in de rij staan om hun clienten vrij te krijgen en aldus een civiele procedure op te starten voor een schadevergoeding voor de tijd dat ze ‘onterecht’vast hebben gezeten. Dank u wel Europa!
Als extraatje voor het komende weekeinde vindt u hierbij een (legale) verwijzing om de film Loverboy te bekijken. Een onthutsend inkijkje hoe deze (voor het merendeel allochtone) jongeren jagen op meisjes en ze in de prostitutie dwingen zonder fysiek geweld.