De Vlaamse Solidaire Vakbond (VSV) hield onlangs haar eerste nieuwjaarsreceptie. De Vlaamsnationale vakbond stond stil bij de grote sociaal-economische uitdgaingen van deze tijd, en ook bij haar strijd voor echte syndicale vrijheid in Vlaanderen. Voor het eerst werden ook lidkaarten te koop aangeboden. Voor 12 euro – of 1 euro per maand – wordt men lid van de enige Vlaamsnationale vakbond in Vlaanderen; overschrijven kan via VSV-rekening IBAN BE 58860116012079, met BIC-code SPAABE22.
Het openingswoord was voor Wim De Winter, propagandaverantwoordelijke van VSV. In zijn toespraak hekelde hij de alom tegenwoordige graaicultuur als oorzaak van de huidige malaise:
‘De eerste is de Belgische graaicultuur, ten gunste van Wallonië. Wijlen professor Juul Hannes berekende al dat er nooit belastingsoverschotten van Wallonië naar Vlaanderen zijn overgeheveld. Liberaal zijnde, trok hij met zijn bevindingen naar Karel De Gucht, Patrick Dewael en Guy Verhofstadt, maar die zwegen en zwijgen in alle talen. Ze moesten het nationalisme er maar eens mee aanwakkeren. (…)
Een tweede vorm van graaicultuur is die van het ‘proletariaat’, een graaicultuur waar de traditionele vakbonden duchtig van meeprofiteren door middel van het quasi-monopolie op het uitkeren van werklozensteun. Met ‘proletariaat’ bedoel ik enerzijds de honderdduizenden vreemdelingen die van heinde en verre naar ons land komen om, zonder dat ze er ooit iets voor hebben moeten doen, laat staan dat ze er iets voor hebben bijgedragen, te kunnen genieten van onze sociale zekerheid. (…) Anderzijds bedoel ik met ‘proletariaat’ een groeiend aantal Vlamingen die het niet meer de moeite vindt om te gaan werken, omdat ze toch uit de hand van de staat kunnen eten zonder er iets voor te moeten doen. Ook hier mag de Gewone Vlaming weer eens in zijn geldbuidel tasten. Deze werkonwilligen moeten dringend tot de orde worden geroepen: ze dragen niet bij en profiteren maar van wat de werkende bevolking bijeen spaarde, waardoor er minder overblijft voor diegenen die het echt nodig hebben, zoals werknemers die ongewild werkloos worden.
Maar: om deze categorie van ‘werkonwilligen’ weer aan het werk te krijgen, zou het een groot verschil maken wanneer de overheid een bezielende en mobiliserende visie op de toekomst zou ontwikkelen. (…)
Een derde vorm van graaicultuur is die van het internationale grootkapitaal, gegroepeerd in een wereldwijde kosmopolitische elite, die de welvaart van de volkeren afroomt. (…) Ik hoor nauwelijks iets zeggen over de verantwoordelijkheid van de banken in het Griekse drama en met name Goldman Sachs, dat Griekenland hielp met het vervalsen van cijfers, zodat het land toch maar in de Eurozone zou geraken, om daarna doodleuk te beginnen speculeren tegen de Grieken, met alle rampzalige gevolgen vandien! Wanneer wordt er nu eindelijk eens gereageerd tegen deze moderne vorm van uitbuiting?
De volledige tekst van Wim lees je hier.
Daarna was het woord aan Philip Claeys, Europees parlementslid voor Vlaams Belang. Die stond vooral stil bij het drama van Ford Genk, en de nefaste rol van de Europese Unie daarin. ‘Ford Genk verhuist naar Turkije, dat intussen elk jaar miljarden Europees belastinggeld krijgt, en bovendien Ford weglokte met een nieuwe fabriek die dan nog eens gebouwd wordt met goedkope leningen verstrekt door… de Europese Centrale Bank, dus opnieuw met Europees belastinggeld. Hoelang gaan wij die gekheid nog laten voortduren?’ vroeg hij zich af. De enige manier om Europa opnieuw een toekomst te geven is de EU afslanken naar een vrijwillige samenwerking tussen soevereine lidstaten, gepaard met stevige bezuinigingen in ambtenaren en instellingen. Ook het terugbrengen van de eurozone tot die landen die wél aan de spelregels voldoen mag geen taboe zijn.
Het slotwoord was voor voorzitter Rob Verreycken. Die verwelkomde vooreerst enkele eregasten: ‘Wie omwille van zijn Vlaamse overtuiging een verstotene is bij de drie traditionele bonden, die verwelkom ik hier vandaag als eregast van de VSV!’ Daarna gaf hij toelichting bij de proefprocessen die de VSV voert voor echte syndicale vrijheid: ‘Het Belgische gerecht vond er in die processen niet beter op dan ons een boete van 5000 euro op te leggen omdat onze vraag naar echte syndicale vrijheid zogezegd ‘tergend en roekeloos’ zou zijn. De bedoeling was ons proces onmogelijk te maken door geldgebrek. Maar de VSV deed een oproep tot steun en ziedaar: vele honderden mensen stortten hun bijdrage, en onze processen gaan ongehinderd voort. Laat het een boodschap zijn voor de hele belgicistische kliek: de VSV is een pitbull. Als wij bijten, laten wij niet meer los!’
Ook hij wees op drie oorzaken van de huidige sociaal-economische malaise: de geldstroom naar Wallonië, de massa-immigratie, en de eurofilie. Maar hij besloot met een hoopvolle boodschap: ‘ De toestand is ernstig, maar er is hoop; mocht ik dat niet geloven, dan stond ik hier niet. Altijd zijn er Vlamingen geweest die opkwamen voor de rechten van henzelf en hun volksgenoten. Wij weten, als overtuigde Vlamingen, dat een andere en betere samenleving mogelijk is, gebaseerd op solidariteit: een samenleving in Vlaanderen, binnen welbepaalde grenzen, georganiseerd voor en door Vlamingen, waar de zwakken die het nodig hebben gesteund worden, de Vlamingen die gezond en actief zijn zich kunnen waarmaken door eerlijke arbeid, de generaties elkaar hoop en steun geven. Dat is de boodschap van hoop van de VSV, die wij dit jaar verder zullen uitdragen.’
Tenslotte werden dan voor het eerst lidkaarten voor 2013 van de VSV verkocht aan 12 euro, vele tientallen ervan gingen alvast vlotjes van hand tot hand. Lid worden kan door overschrijven via VSV-rekening IBAN BE 58860116012079, met BIC-code SPAABE22; meer informatie op www.vlaamsesolidairevakbond.org.