De Tobbacks houden van rode misdadigers: snoepreisjes naar de Sovjet-Unie, en spion voor de DDR-Stasi

Interessante uitsmijter onlangs in het ‘De Standaard’-interview met SP.A-voorzitter Bruno Tobback: de verklaring dat de jonge Tobback op 13-jarige leeftijd de gezinsvakantie in de communistische dictatuur Sovjet-Unie doorbracht.

Bruno Tobback werd geboren op 22 augustus 1969. Hij was dus 13 in de periode 1982-1983. Zijn vader Louis Tobback was in die periode fractievoorzitter van de Vlaamse socialisten in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het is nog volop Koude Oorlog en de tijd van de rakettencrisis in België: het zogenaamde “dubbelbesluit” van de NAVO moet worden uitgevoerd. Als antwoord op de plaatsing van op Europa gerichte Russische SS20 raketten wil de NAVO in verschillende Europese landen Pershing II en Tomahawk Cruiseraketten opstellen (een strategie die uiteindelijk loonde en de Sovjet-Unie tot gesprekken over wapenvermindering dwong). Vader Louis Tobback ontpopt zich echter tot één van de rabiaatste tegenstanders van het Navo-besluit. In de Kamer voert hij verbale nummers en efficiënte vertragingsoperaties uit en doet daarnaast alles wat hij kan om de “rakettenbetoging” van 23 maart 1983 tot een onmiskenbaar succes te laten uitgroeien. Kortom, wat Lenin zou omschrijven als minstens het gedrag van een “nuttige idioot”, een objectieve bondgenoot van de rode dictatuur.

En nu vernemen we dat het gezin Tobback in die periode “op uitnodiging” (wat betekent dat trouwens, “op uitnodiging”?) de gezinsvakantie doorbracht in de voormalige Sovjet-Unie? Het land van de concentratiekampen Goelag Archipel en de psychiatrische klinieken voor dissidenten? Heel boeiend. Dat zijn eens véél interessantere oude koeien dan het 70-puntenplan onzaliger nagedachtenis…

De sympathie van de Tobbacks voor misdadige communistische regimes is al langer bekend. In 2004 wilde VB-senator Wim Verreycken van minister van Justitie Onkelinx wel eens weten of de staatsveiligheid daar ooit interesse voor betoond had, zeker nu het omvangrijke Stasi-archief van de voormalige DDR mag ingekeken worden. Laurette deelde droogjes mee dat haar voorganger al in 1994 na onderzoek had vastgesteld dat de spionagediensten van de DDR in België niet actief waren geweest. En wat de openstelling van de Stasi-archieven na de val van de Muur betreft, moest ze toegeven dat de staatsveiligheid helemaal geen interesse had betoond voor wat er in dat archief inzake de Stasi-activiteiten zou kunnen zitten.

Waarop Wim Verreycken prompt een “Telegramm” te voorschijn toverde dat de minister van Justitie radicaal tegensprak. Wim had namelijk gedaan wat de staatsveiligheid nagelaten had te doen: gaan snuisteren in het Stasi-archief. Het bewuste “Telegramm” was afkomstig van geheimagent “Tsirlich”, gedateerd op 21 juli 1983, en was gericht aan “generaal Mahlov” in Oost-Berlijn. “Tsirlich” bracht verslag uit van een gesprek met een zekere “t.”. Het was in volle rakettencrisis en de Vlaamse socialisten onder leiding van Karel van Miert waren tegen de installatie van Amerikaanse raketten. “Tsirlich” besprak met “t.” de middelen en de wegen om de CVP – toen aan de regering – onder druk te zetten om de Amerikaanse Pershings en kruisvluchtraketten tegen te houden.

“t” verzekerde de Oost-Duitse spion dat er absoluut geen bezwaren waren tegen de uitbouw van goede betrekkingen tussen de SP en de SED. Met het oog op de antirakettenbetoging in oktober 1983 verzocht “t.” agent Tsirlich zijn bazen te zeggen dat ze niet op bezoek moesten komen, want “ de burgerlijke partijen en de media “ zouden dan de socialisten ervan beschuldigen handlangers van de communisten te zijn. Een bezoek aan de DDR was “t.” nochtans wel ten zeerste genegen. Maar dan wel als privé-persoon, want dan hoefde hij geen toestemming te vragen aan zijn partijbaas Van Miert. Na de betoging van oktober zouden dan in Oost-Berlijn gesprekken kunnen beginnen over in de toekomst te voeren acties, uitlopend op de zending van een officiële SP-delegatie naar Oost-Berlijn begin 1984.

Wie is nu die geheimzinnige “t.” ? Geheim agent “Tsirlich” is zo vriendelijk het ons te vertellen. Hij beveelt zijn bazen in Oost-Berlijn aan het volgende in overweging te nemen: een kort privé-bezoek van Tobback (Tiens, tiens ! Wie anders kan dat zijn dan Louis? Tsirlich noemt hem trouwens de “SP-Spitze” !), het uitsturen van een SED-vertegenwoordiger naar Brussel en een uitnodiging voor de SP-fractievoorzitter in de senaat Jos Wijninckx. “Tsirlich” was zeer optimistisch wat betreft de mogelijkheden voor “constructieve samenwerking” met leidende Vlaamse socialisten; zelfs Van Miert opperde geen bezwaar tegen gesprekken met de SED.

In het Stasi-archief dat Wim Vereycken kon inkijken (meer dan honderd bladzijden had hij bij zich), stond ook veel te lezen over de contacten in 1986 en 1989 tussen DDR-afgevaardigden en leden van VAKA, Vrede, Pax Christi, Oxfam, CVP, Agalev, Volksunie, CNAPD en UBDP. VAKA en “Rencontres pour la paix” aanvaardden met plezier een uitnodiging om de DDR te bezoeken, schreef de Stasi-spion. En Agalev, stelde hij, ondersteunt ten volle een hele rits van “initiatieven van de Sovjetunie en van de socialistische landen “. Agalev werkte trouwens goed samen met VAKA, merkte hij nog op, en was trouwens in maart van datzelfde jaar al in Moskou geweest om te praten over “ bewapeningsvraagstukken “.

En wat was de reactie van Laurette Onkelinx op deze openbaring? Niets, helemaal niets. Zij was in genen dele geïnteresseerd. De officiële waarheid was dat er geen Stasi-spionnen waren geweest en daarmee basta ! Dat de SP-top van destijds bereid was mee te heulen met communistische regimes – waartegen nota bene “ onze jongens “ in Duitsland lagen om die desnoods tegen te houden – was ook al niks om zich druk over te maken…

O ja, in Borgerhout heeft de SP.a onder Tobback zonder problemen of cordon meteen een coalitie gesloten met de stalinisten van de PVDA, die zelfs de bloeddorstige rode gekken van Noord-Korea verdedigen. Hoeft het nog te verwonderen?