“Bajonetten met bloedige gevesten, houden ver van hier op uw bevel de wacht, voor de glorie en de eer van het vrije westen. Mijnheer de president, slaap zacht.” Met deze woorden zong Boudewijn De Groot in 1966 over (onder andere) de aanstelling van Lyndon Baines Johnson, de 36ste president van Amerika. Gisteren werd duidelijk dat het lied nog steeds actueel is. De eedaflegging van een Amerikaans president wordt echter niet meer bekritiseerd, integendeel. De eedaflegging werd zelfs rechtsreeks uitgezonden op ‘onze’ nationale televisiezender. Ik vraag me eerlijk gezegd af of dit voor de Obama-era ook al het geval was?
Zuurgraadmeter Hugo Camps geraakte er zelfs poëtisch ontroerd van. Voor één keer geen scheldtirade, geen vuile en platvloerse woorden, maar enkel bewondering voor een man die de hemel wordt in geprezen als diegene die het allemaal eens gaat veranderen… Een soort Amerikaanse Bart De Wever zeg maar. Al heeft Camps in zijn epistel ook een sneer voorzien richting het nationalisme, steeds weer vertaald naar ‘populisme’, maar dit keer omschreven als “ordinair opportunisme”.
Camps moet zijn tekst echter nog eens overlezen, want zijn beklag “Land, volk, natie: afgestorven begrippen.” klinkt namelijk erg nationalistisch. Maar dat zal wel zo niet bedoeld zijn en ‘we’ zullen het wel niet goed begrepen hebben. Of zoals men zegt in ons Boeren-Vlaanderland: “Als de vos de passie preekt, boer let op uw kippen!”
De Obamanie bereikt nieuwe hoogtes. Niet minder dan 87 artikels verschenen er vandaag in de Belgische en Nederlandse media. 87 kritiekloze, maar minstens even inhoudsloze artikels. Als je het zo bekijkt, wat is er meer populistisch of ordinair opportunistisch dan dat? Maar goed, wij begrijpen het tenslotte toch niet. Obama kondigde in zijn opperste populistische stijl een vreedzame periode aan. Eenheid en gelijkheid komen in de plaats van oorlog en geweld. Het herstel is ingezet, zo kopt het Belang van Limburg. Zij hebben een glazen bol, net zoals alle andere media.
De spiegel waarin Obama kijkt moet echter erg vuil zijn, want de voorbije vier jaren tijdens zijn ambtstermijn werden de oorlogen onder Amerikaanse leiding niet verminderd. Maar toch, ‘progressieve’ Obama gaat het tij nu wél keren. Want progressie leidt toch tot verbetering? Dat merk je toch ook in België, waar de schuldenberg van de federale regering met behulp van de liberale en socialistische progressieven nog nooit zo hoog was en waar de criminaliteit na enige bijzonder creatieve impulsen vanwege diezelfde progressieven nooit zo welig tierde. Laten we vooral zwijgen over het aantal vreemdelingen dat een progressief beleid met zich meebrengt.
Nee, Obama is ook maar een mens en verdient alle kansen. Ophemelen is echter niet aan de orde, want hij is en blijft de president van Amerika. En dat Amerika wordt niet geleid door de president of door het congres. Amerika wordt geleid door mensen en groepen achter de schermen. Stoer doen over de wapenlobby is leuk, dat paait de progressieve minderheid, maar het lost de problemen met schietgrage maniakken niet op. Integendeel. Stoer doen over een Israël dat over de schreef gaat is leuk, maar tegelijkertijd massa’s dollars blijven pompen in dat land is hypocriet.
Obama heeft gisteren de eed afgelegd en dat is fijn. Maar ook niet meer dan dat. Het moest sowieso gebeuren aangezien hij opnieuw tot president verkozen werd. Helaas ziet onze media dat anders en leek het wel even of Vlaanderen, of stel u voor België, een president had gekozen. Jammer voor de Obamafans in ons land, maar dat is niet het geval. Obama is niet onze president en dat is maar goed ook.
Camps droomt overigens hardop: “Ik wil weer een land, wil dat Beyoncé ook mij toezingt op tricolore cadans. Verheug mij mateloos in een koningin met froufrou. Laatste wens: Greet De Keyser in de Wetstraat.” Wel, we hebben goed nieuws voor Camps. Op onze redactie ligt een ticket enkele-vlucht klaar richting de Verenigde Staten. Hij mag erom komen wanneer hij wilt. We gaan hem niet missen.