Terwijl in Denderleeuw democratisch verkozen raadsleden democratisch een bestuur hebben gekozen bereikt de socialistische treurigheid stilaan recordhoogtes. De verstrengeling tussen groen en rood en de klassieke media komt daarbij weer alom stinkend bovendrijven. Soms mag men die stank letterlijk nemen, want de voorlopige hoofdvogel wordt vandaag afgeschoten in de linkse haatkrant De Morgen, waar Patrick De Witte, de hoofdredacteur van P-Magazine, zowaar poneert dat de N-VA bestaat uit ‘stierenstront’ en er vervolgens zelfs zijn eigen reet bijhaalt. Het niveau van de linkse argumentatie stijgt dus met de dag… Veel indruk maakt het blijkbaar niet, want uit een poll op de website van De Morgen blijkt dat zelfs daar een meerderheid van bezoekers geen graten ziet in de democratische besluitvorming in Denderleeuw. Karl Marx, er zijn geen linksen meer…
Is er eigenlijk iets bijzonders gebeurd in Denderleeuw? Er is door de kiezers gestemd, en omdat de lokale SP.a een ranzige club zakkenvullers is geleid door Rudy De Leeuw, bekend van patrimoniumvennootschappen met notionele ABVV-intrestaftrek, is een democratisch bestuur gevormd zonder socialisten. Niets aan de hand dus. Maar als een socialist verdrietig is, is de schouder van het linkse cultuur- en mediawereldje nooit veraf om op uit te huilen.
Na de overname door de propagandachef van Patrick Janssens, Jörgen Oosterwaal, schrijft Knack zoals bekend linkser dan links. Het editoriaal van de extreem-linkse Walter Pauli, die na het Tien-an-Men-bloedbad in 1989 vond dat ‘de Chinezen toch veel goede dingen doen voor de mensen’, moet plaatsmaken voor een tekst van ene Ann Peuteman, die volgende wijsheid poneert: ‘Straks is iedereen vergeten waarom er een cordon was, behalve het Vlaams Belang.’ Wat ze daarmee bedoelt is enigszins onduidelijk (grote filosofen zijn doorgaans ondoorgrondelijk), maar Ann is ongetwijfeld een experte want ze heeft een boek gepubliceerd samen met ex-Agalev-chef Jos Geysels, de uitvinder van het cordon, over de herbronning van Groen. U mag zelf de zin bedenken met de woorden ‘journalistieke deontologie’ en ‘onafhankelijkheid’. O ja, er is een verzachtende omstandigheid: Ann is ex-journaliste van De Morgen, dus duf aanpappen met politici zit een beetje in haar bloed.
Over dan naar P-Magazine, dat in een wanhoopspoging om kelderende oplages tegen te gaan Patrick De Witte binnenhaalde als nieuwe hoofdredacteur. PDW leutert geregeld een hoekje vol van De Morgen en dan is men in Vlaams medialand een hele meneer; PDW heeft daardoor meteen dezelfde status als Hugo Camps, met het bijkomende voordeel dat hij nog niet dient gewekt te worden uit een coma om zijn stukjes te schrijven. PDW heeft het over de afbrokkelende schutkring en vergelijkt dat enigszins gedurfd met een gebreide trui van zijn tante die draadje per draadje uitgerafeld wordt; toegegeven, ik vind de vergelijking tussen de Vlaamse linkerzijde en een breiende tante wel geslaagd.
Maar aan het einde wordt toch duidelijk dat PDW net als zovele linksen vandaag niet echt happy is, want de humor verdwijnt en de rancune komt bovendrijven: ‘Het begint er steeds meer op te lijken dat de populaire nieuwe Vlaams-nationalisten zich tot het Vlaams Belang lijken te verhouden als intelligent design tot creationisme. Coolere verpakking, in wezen dezelfde stierenstront. Dat beweer ik niet. Dat zegt het Vlaams Belang. Lokaal fractieleider Kristof Slagmulder liet gisteren in Het Laatste Nieuws optekenen: ‘We zitten met N-VA voor 90 procent op dezelfde golflengte.’ Gedoogsteun, mijn reet.’
Alle stront nog aan toe, veel indruk maakt het blijkbaar niet meer op de publieke opinie in Vlaanderen, die die schutkring al lang onzin vindt. Een peiling op de website van uitgerekend linkse haatkrant De Morgen geeft aan dat zelfs daar een meerderheid vindt dat er in Denderleeuw niets ergs gebeurd is.
Een mens vraagt zich intussen wel af wat een uitgeverij als Think Media bezielt om een extreem-linkse hystericus, die 40% van de Vlamingen uitscheldt voor stront, hoofdredacteur te maken van een blad in moeilijkheden. Zou er dan geen enkel mediabedrijf in Vlaanderen zijn dat zich de vraag stelt of de oplossing voor dalende oplages misschien zou kunnen zijn, het opnieuw laten aansluiten van bladen bij de rechtse grondstroom van Vlaanderen, eerder dan bij het rood-groene cultuur- en mediakliekje?
Geregeld kom ik in contact met NVA-kiezers. Als zij zogezegd het partijprogramma voorleggen, blijkt dat de meerderheid echter het programma van het Vlaams belang aanhoudt. Bij confrontatie met dit gegeven, blijken zij te zijn ingelicht door NVA-verkozenen die, al of niet moedwillig, hun eigen programma niet kennen.
Zo zie je maar dat de belgicistische pravda op sterven na dood is,op enkele fanatiekers na
Ik wacht vol ongeduld tot het deksel van de beerput van bijna een eeuw socialistisch beleid in “de stad van A” gelicht wordt. Of de lezers van De Morgen mee zullen kunnen genieten van de geur van de uit de kast vallende rottende lijken is hoogst onwaarschijnlijk.
Ze hebben nooit naar het Vlaams Belang willen luisteren ,ze zullen het later wel weten als de geld kraan leeg is
Er is intussen veel hoop voor Vlaanderen. Die dwaze haat doet de gewone Vlaming nadenken. Gisteren stond ik te praten met een paar vrienden, zeker geen Vlaams-nationalisten, en hun ideeën kwamen verdraaid goed overeen met wat het VB reeds jaren voorop stelt.