Charles de Gaulle riep op 24 juli 1967 in het stadhuis van Montreal: “Vive le Quebec libre!” De internationale gemeenschap erkende onmiddellijk de onafhankelijkheid van Montenegro na een referendum van mei 2006 met de motivatie dat alle volkeren recht hebben op zelfbeschikking. Een referendum in Frankrijk op 8 februari 1962 leidde tot de onafhankelijkheid van Algerije. Kosovo dat sinds de twaalfde eeuw deel uitmaakte van Servië, werd eenzijdig onafhankelijk verklaard op 17 februari 2008 en werd erkend door een aantal lidstaten van de Europese Unie, waaronder Frankrijk en vele andere landen zoals de Verenigde Staten.

Kosovo is een land van ‘slechts’ 11.000 km2 en telt ‘amper’ 2,2 miljoen inwoners. En toch heeft het meer invloed of weegt het economische meer door dan Catalonië (32.000 km2 en 7,3 miljoen inwoners), Vlaanderen (13.000 km2 en 6 , 7 miljoen) of Quebec (1,6 miljoen km2 en 8.000.000 inwoners). En dan hebben we het nog niet over het BBP per inwoner. Een overzicht: Kosovo – 2.700€, Montenegro – 3.000€; Malta – 20.000€; Quebec – 26.000€, Schotland – 28.000€, Catalonië – 31.000€ en tot slot Vlaanderen – 33.000€.

Waarom gunnen sommige dan toch nog steeds het ene volk niet wat ze andere volkeren wél gunnen? De volkeren die vandaag de dag nog steeds streven naar volledige autonomie, stevenen die af op een ondergang als ze hun soevereiniteit bekomen? Gaan zij een totale verwoesting, een recessie of faillissementen tegemoet wanneer deze landen kiezen voor de onafhankelijkheid? Gaat men nog lang beweren dat Schotland, Catalonië, Vlaanderen en Quebec geen reden hebben om zich af te scheiden van een ​​centralistische en alomtegenwoordige staat? Dat deze landen minder recht hebben om op zichzelf te bestaan zoals bijvoorbeeld landen als Malta, Slovenië, Macedonië of Montenegro?

Stop de hypocrisie: de Vlamingen, Schotten, Catalanen en Québécois verdienen ook hun soevereiniteit!

Pieter Kerstens
Franstalig Brusselaar