Zoals bekend heeft opnieuw een absoluut kopstuk van de N-VA bekend gemaakt dat het streven naar onafhankelijkheid in de statuten van die partij niet al te ernstig genomen moet worden. ‘Dat is zoiets als de PS die pleit voor de arbeidersrevolte’, zo klonk het bij Ben Weyts in Metro dit weekend. De Vlaamse onafhankelijkheid mag ook rustig in de koelkast ten gunste van het vage Belgische ‘confederalisme’. De reacties zijn scherp – niet in het minst omdat de N-VA dit soort verklaringen blijft opstapelen. Is het overmoed, of een Schiltz-strategie weg van de Vlaamse beweging?
De verklaringen van Ben Weyts staan niet alleen. Eerder was er al de opgemerkte verklaring van Bart De Wever zelf dat de Vlaamse beweging zichzelf maar beter kon opdoeken.
Het Vlaams Belang reageerde als onafhankelijkheidspartij scherp. ‘Wat in de N-VA redenering steeds ontbreekt is het feit dat er aan Franstalige kant geen partners zijn die over een grondige hervorming van deze staat willen nadenken’, aldus voorzitter Annemans. ‘Het wordt tijd dat de Vlaamse politieke wereld het Franstalige voorbeeld volgt en een scenario uitwerkt voor een ordelijke opdeling. Onze partij heeft hiervoor alvast een blauwdruk klaarliggen. Ondertussen blijft het Vlaams Belang de enige partij die rechtlijnig en resoluut voor onafhankelijkheid kiest. Het is goed dat de ondervoorzitter van de N-VA dit vandaag nog eens heeft bevestigd. Dat geeft alvast het voordeel van de
duidelijkheid.’
Ook de ruimere Vlaamse beweging is duidelijk. Peter De Roover, politiek secretaris van de VVB, sprak gisteren in Terzake een waarschuwing uit ten aanzien van CD&V die echter voor de goede verstaander ook duidelijk aan N-VA gericht was: ‘als het einddoel een mini-confederalisme is, dan zullen velen ontgoocheld zijn’, zo klonk het. “Confederalisme is niet durven kiezen”, klonk het dezelfde dag.
En ook Bart De Valck, bestuurslid van TAK, stak zijn onvrede niet onder stoelen of banken. “Waarom nu daarover verklaringen afleggen? 2013 wordt een economisch rampjaar. Stof genoeg om de 51ste Vlaming op 100 te overtuigen van de ultieme politieke stap. Laat peilingen en nepstudies aan anderen over en schiet niet in eigen voet!”, zo verscheen op Facebook.
De vraag rijst welke bedoeling de N-VA heeft met dit soort verklaringen. Misschien voelt men dat er een soort feitelijk cordon door de traditionelen in de steigers staat, waarbij men na 2014 naast het VB in het totale isolement dreigt te komen? Misschien voelt men zich net als Schiltz destijds na enkele overwinningen zo onfeilbaar, dat men meent de Vlaamsnationale stem niet meer nodig te hebben en resoluut kan mikken op ‘de centrumkiezer’?
Hoe dan ook, voor het Vlaams Belang zijn deze uitspraken een godsgeschenk: als de partij erin slaagt opnieuw geloofwaardig voor de dag te komen als onafhankelijkheidspartij die ‘Vlaanderen eerst’ stelt, dan kan er terrein op N-VA heroverd worden. Confederalisme, zo blijkt, is immers geen opstap naar onafhankelijkheid; het is opnieuw de zoveelste Belgische drempel die wordt ingebouwd, die ons bovendien veel geld zal kosten…
Even een korte anekdotische bedenking : “Op 1 januari werd overal ter wereld Nieuwjaar gevierd. In Tsjechië en Slowakije was er nog meer reden tot feesten: 20 jaar onafhankelijkheid. De balans van wat door tegenstanders een dwaas ‘avontuur’ werd genoemd, is ronduit positief. ‘De zeer goede economische ontwikkeling van beide landen en hun goede wederzijdse betrekkingen hebben dat bevestigd’, aldus de Tsjechische premier Petr Necas. Een fluwelen scheiding hoeft dus geen nachtmerrie te zijn. Laat ons dus een punt zetten achter dit België van onwerkbare structuren en ondemocratische evenwichtsmechanismen, slechte staatshervormingen, verregaande Vlaamse toegevingen en voortdurende Waalse chantage”.
Ten eerste vind ik persoonlijk niet dat het aan de N-VA is om momenteel reeds volledig open kaart te spelen over haar intenties. N-VA zit in de oppositie en het is aan de federale regering om te bewijzen dat België een meerwaarde betekent voor de Belgen / Vlamingen / Walen / Brusselaars. Daarom vind ik het ook jammer dat Mr. Weyts deze uitspraak gedaan heeft.
Wat betreft confederatie is het “met België als het kan, zonder België als het moet”. Als de N-VA nu radicaal de separatistische toer opgaat zal zij inderdaad in een feitelijk cordon komen te liggen. Di Rupo en consoorten willen niet liever dan dat de N-VA een emotionele kreet naar Vlaamse onafhankelijkheid laat horen om hen zo te isoleren als zijnde een separatistische partij vanuit etnische motieven / superioriteitsgevoel.
Indien de N-VA daarentegen (nr gelijkenis maar rechtlijniger dan de CD&V en OVLD) voor een verregaande confederatie wil gaan (rationele, economische, organisatorische motieven), kan niemand weigeren de discussie / onderhandelingen aan te gaan op basis van een onnozele reductio ad hitlerum. Integendeel, het zal dan snel (nog) duidelijk(er) zijn dat “de andere kant” (zijnde de franstaligen) niet bereid zijn om de Vlaamse verzuchtigen ernstig te nemen waardoor er een ruim draagvlak zal gecreërd worden voor een Vlaamse onafhankelijke staat …
…omdat het niet anders kan.
Reken er maar op dat het al snel “zonder België omdat het moet” zal worden.
Met vriendelijke groeten,
N-VA beweegt hemel en aarde om maar in de gratie te vallen van de traditionele vakbondspartijen om niet in een feitelijk cordon terecht te komen. Anderzijds vraag ik me af waarom men er telkens weer intrapt in dat verhaal van confederalisme.
Niemand vraagt zich af hoe N-VA dit ooit gaat realiseren. De vakbondspartijen hebben geen zin in een derde ronde staatshervorming in tien jaar en zullen passen voor het N-VA-aanbod. Waarom gaat de media en sommige politici zich telkens inlaten met de vraag wat dit confederalisme nu juist is? Dit is trouwens geen nieuw verhaal, want N-VA vertelt dit al enkele jaren en telkens duiken dezelfde reacties op alsof het echt iets nieuw is.
Voor Di Rupo is de N-VA-aandacht natuurlijk een godsgeschenk. Enerzijds verdeeld de N-VA de Vlaamse publieke opinie en anderzijds weet hij ook dat de vakbondspartijen steeds voor de Belgische zaak kiezen en N-VA lossen. Met andere woorden is N-VA al opgesloten in een isolement dat hun van de federale macht afhoudt. En laat dit juist het ergste zijn voor N-VA die via machtsdeelname willen bewijzen dat ze anders zijn dan het Vlaams Belang!
Reeds meer dan een jaar probeer ik de gebrainwashte NVA kiezer (en echtgenote) attent te maken dat Vlaamse onafhankelijkheid geen doelstelling is van Dewever,Peumans, Bourgeois,enz.
Toch blijven er enkelen koppig in deze volksverlakkerij verder geloven. Ik denk dat ze bij een poll van binnen pakweg 2 maand de ogen zullen openen bij de NVA.
Enkel spijtig dat confederatie de taal van de vijand is. Een bondgenootschap is even goed. Maar de meeste Vlaamsgezinden zijn in datzelfde bedje ziek.
@ Meneer De Geyter, Al wie rotsvast in de principes en doelstellingen van het VB geloof(de), hoefde NIET over te lopen naar de N-VA.
Dat zij zich nù toch voor een deel bedrogen voelen, in ènkel maar te wijten aan het klakkeloos volgen van een hype… zij hadden zich beter een oud-Vlaams gezegde herinnerd: “Verzint éér je begint”
ik heb maanden geleden al geschreven dat Bart de wever zijn uitleg klinkt als Hugo schiltz,maar dat het nu toch menens is had ik niet durven denken,de leden die van het VB naar N.VA zijn gegaan zullen zich ongelofelijk bedrogen en verraden voelen.
Zo hoort het, mijnheer De Geyter! Kort en klaar, in de roos, de nuchtere feiten.
We moeten ons geen zorgen maken. Eric Van Rompuy noemt de N-VA in Paris Match hypocriet omdat ze ‘niet openlijk voor het einde van het land pleiten, maar er wel alles doen om het te ondermijnen’. Ik zou hopen dat de man gelijk heeft, maar als Ben Weyts met de boodschap naar buiten komt dat het nu nog te vroeg is voor onafhankelijkheid, dan is de hint naar de systeempartijen nogal duidelijk : u hoeft geen schrik van ons te hebben. Overigens, dat de N-VA tot confederalisme wil komen zonder eerst onafhankelijk te worden, geeft aan dat het begrip erg rekbaar is. En we hebben allemaal gezien wat er van het federalisme van de voorganger van de N-VA is geworden.