Carl Devos komt graag in de spotlights. En ongetwijfeld heeft hij een groot hart. Dus liet de professor politicologie voor Music for Life twee hoofdstukken uit een cursus vervallen en verklapte enkele examenvragen. Droge stof tot je nemen is uiteraard onbelangrijk, maatschappelijke actie heeft voorrang. Natuurlijk alleen als de actie uit linkerhoek komt.
Waarom zijn politicologen altijd zo links? Dat is niet omdat zij slecht in hun vakgebied zijn, integendeel. Moderne politicologie maakt juist links. Het gaat namelijk uit van de veronderstelling dat je het functioneren van politiek kan bestuderen zonder de vraag te stellen naar de beste staatsvorm. Een absurd streven.
De taal waarin wij normaal over politiek spreken is doorspekt met moreel geladen termen. Een frauduleus politicus heet corrupt, een rechtvaardige overheid legitiem, wetteloze staatsbemoeienis tirannie. Allemaal begrippen waarachter een politiek ideaal schuilt: in bijvoorbeeld het laatstgenoemde is dat het idee dat de overheid beperkt moet worden door de (grond)wet.
Moderne politicologie leert dat de wet slechts wet is omdat de overheid dat bepaalt. Zo bezien mogen de bizarre ‘wetten’ die in Noord-Korea Kim Jong-un volmacht geeft over leven en dood van zijn onderdanen te beschikken, niet illegitiem of tiranniek heten. Zulk een politicologische analyse is zo losgezongen van de morele werkelijkheid dat wij het smakeloos zouden vinden.
Hoe graag moderne politicologen het ook willen, het is onmogelijk politiek te bestuderen zonder een politiek ideaal. Wie analyseert, licht bepaalde feiten uit en laat andere onbesproken. Daarvoor moet je een standaard hebben, een antwoord op de vraag: wat doet ertoe in een samenleving? Concreet gesteld: is het noemenswaardig onrecht als arbeiders niet mogen staken? Die vraag is onmiskenbaar normatief, want erachter schuilt de vraag waar de samenleving om geeft en wat ze dus gelukkig maakt.
Politicologie wordt dus altijd bedreven vanuit een politiek ideaal. Het verschil tussen de moderne en klassieke politicologie is dat de klassieke die op de voorgrond stelt, terwijl de moderne die onbesproken laat.
Welk ideaal de moderne politicoloog heeft, wordt door dit taboe een kwestie van willekeur. Hij waait mee op de ideologische wind. En die wind komt van links. Want links is een kind van de Verlichting, die heel de samenleving utopie belooft onder leiding van verlichte intellectuelen. Die missie is natuurlijk een sublieme streling van de politicoloog zijn ego.
Dat een professor zijn studenten minder leert omwille van een linksig solidariteitsproject is op zich schande. Maar met het oog op de immoraliteit van moderne politicologie, is Devos’ actie voor de geestelijke gezondheid van zijn studenten een zegen.
In Wallonië zijn de politicologen links, omdat de andere politicologen geen mogelijkheden hebben om hoogleraar te zijn. De hoogleraren moeten zoals de mainstream ideologie denken. Anders krijgen ze niets en hebben ze geen toekomst.
alleen in Wallonië ?
Volgens mij is politiek een perversie. De studie van de rechtvaardige samenleving heet ethiek, en de implementatie van die samenleving gebeurt via het recht, het eigendomsrecht op kop. Wat rechtenstudenten bij ons echter bestuderen zijn wetten. Dat daar gelaten, is politicologie géén wetenschap. Wetenschap beschrijft universele wetmatigheden, terwijl macht arbitrair is.
@E. Vroege
Het conservatisme leert m.i. niet dat de status quo heilig is. In de politiek moet je voorzichtig zijn en geen utopie willen realiseren. Maar er is wel een menselijke natuur waar een staatsvorm op moet aansluiten. Zo noodzaakt de wispelturigheid van de mens dat parlementariërs een termijn van een aantal jaar krijgen om vaste koers te varen. De staatsvorm aanpassen aan de menselijke natuur moet heel voorzichtig gebeuren, maar is geen onmogelijkheid. In de VS is het bijvoorbeeld heel succesvol gedaan door de Founding Fathers.
Maar is dat niet juist een ‘linkse’ vraag? De veronderstelling dat er zoiets bestaat als een ‘beste staatsvorm’ klinkt mij nogal utopisch in de oren. Rechts (conservatief) gaat uit van de status quo en hoe we die eventueel een klein beetje beter zouden kunnen maken, en is juist afkerig van ‘de beste staatsvorm’ en andere blauwdrukken die van de realiteit losgezongen zijn. Mannen met een uitgesproken idee van ‘de beste staatsvorm’ hebben in de twintigste eeuw de grootste rampspoed en ellende over de mensheid uitgestort.
Vandaag conservatief zijn impliceert sowieso dat men revolutionair is, of liever, contra-revolutionair, conservatieve oppositie vind je uitsluitend buiten het parlement, in de donkerste catacomben van onze samenleving, naar waar ze verdrongen is. Want aan de bestaande status quo verdedigen is niks conservatief, enkel een (soortement) liberaal of andere progressief kan voor het behoud van de status quo zijn. Het is aan de conservatieven om uit te gaan van hun eigen waarden, hun authentieke waarden tegenover die van progressief België te plaatsen. Dat zal “fatsoenlijk rechts” (lees: “ongevaarlijk rechts”, want geen eigen principes) nooit doen. Zelfs het Vlaams Belang leunt te zeer door op typisch liberale waarden – er wordt altijd maar gehamerd op secularisme, feminisme (hoofddoekjesdebat, bvb), homorechten … om vanuit klassiek progressieve posities de Islam te bekritiseren. Wat in het beste geval tijdverlies is en in het slechtste leidt tot het verlies van onze eigen (religieuze) vrijheiden en Vlaamse identiteit, maar nooit zal uitmonden in het stoppen van de migratiegolven naar dit land. Wat we nodig hebben is remigratie op grootse schaal i.p.v. verplichte integratie – wat heden ten dage ondenkbaar is. De zogenaamde “Westerse waarden” zijn eigenlijk in wezen ultra-progressief en gericht op inclusivisme – en dus onwenselijk. Omwille van die zo geliefde “Westerse waarden” knapt VB het vuile werk op van de liberalen en socialisten, het werk dat die laatsten zelf niet meer willen doen. We beseffen te weinig hoezeer de rechterzijde zelf geïnfecteerd is door het cultureel marxisme, daar komt het op neer. Wat valt er nog te behouden of te verdedigen? Een beetje minder massamigratie, een beetje minder E.U., een beetje minder abortus/euthanasie, een beetje minder homohuwelijken/homo-adoptie, een beetje minder uithollen van het gezin & het uitrangeren van van het mannelijke geslacht, een beetje minder wild kapitalisme, gedachtenpolitie/gevoelenspolitie, enz, enz. … zal Vlaanderen, West-Europa en onze beschaving niet behoeden voor de collectieve zelfmoord die we thans plegen.
Wat Bloem en Het Vlaams Gedrang schrijft begrijp ik toch niet. Even wat duidelijker a.u.b., zodat ik, die toch een tiental schooljaren aan de kop van de klas zat, er ook wat aan heb.