Elk fatsoenlijk mens viert al sinds jaren Sint Patrick door op 17 maart een bezoek te brengen aan één of andere Ierse pub om er ter zijner ere zich tegoed te doen aan een paar stevige pinten Guinness. Sint Patrick is, zo dacht u toch, de schutsheilige van het sympathiek eiland dat zich ten westen van het Verenigd Koninkrijk bevindt en omwille van de vrijwaring van zijn nationale identiteit eeuwenlang tegen dit laatste heeft gevochten. Weet dan, dat u vanaf dit jaar bij de viering van die Sint naar een ‘bolleke’ zult moeten overschakelen.
Ik durf de naam De Koninck hier niet aan toevoegen om te vermijden dat weldenkend ‘intellectueel’ Vlaanderen onmiddellijk rel zou gaan schoppen en eisen dat dit typisch Antwerps bier voortaan de naam ‘Herman De Koninck’ zou dragen, om verwarring te vermijden met de bekrompen figuur van Pieter De Koninck in de obscurantistische, populistische en proto-fascistische roman ‘De Leeuw van Vlaanderen‘ van de reactionaire Hendrik Conscience.
Sint Patrick kreeg ondertussen een nieuwe affectatie en is vanaf nu de patroonheilige van de Scheldestad. Tenminste in de mate dat hij Janssens heet en dat de weldenkende linkse kerk het in dit land voor het zeggen heeft (iets waar niemand aan kan twijfelen). De hagiografische stijl die onze ‘culturele wereld’ hanteert wanneer het over hem gaat, spreekt boekdelen op dat vlak. Zelfs Gentenaar (Sint-Amandsberg) Helmut Lotti had een krop in de keel toen hem op de radio vragen over de verkiezingsnederlaag van Janssens gesteld werden… Maar het zijn vooral de VRT en onze zelfverklaarde kwaliteitskranten die op het vlak van deze niet postume heiligverklaring hoge toppen scheren. Het editoriaal van Bart Brinckman in De Standaard gisteren is exemplarisch op dat vlak.
Deze journalist van wie ‘niemand de objectiviteit in twijfel kan trekken’ en van wie geweten is dat hij zelfs vriendschappelijke banden onderhoudt met bepaalde ‘radicale Vlaamsgezinde’ figuren vertelt ons eerst en vooral: hoe flink de jongste jaren in Antwerpen door Janssens werd gewerkt. Er gaat tegenwoordig geen week voorbij of de Scheldestad verschijnt in een of ander internationale hitlijst voegt hij hier aan toe. Met andere woorden hoe dom en ondankbaar kunnen die Sinjoren wel zijn dat ze dit niet met een nieuwe verkiezingsoverwinning gehonoreerd hebben. Maar ja zo is het vaak met heiligen vergaan. Ze kozen nu eenmaal een moeilijk pad.
Andere linkse stelling die door Brinckman herhaald wordt: “de nieuwe bewindsman moet de burgemeester van alle Antwerpenaren zijn en dus zijn beleid in samenspraak met de oppositie uitstippelen.” Merkwaardig dat we dat nooit hoorden zeggen toen het Vlaams Belang nog de grootste oppositiepartij was (twee legislaturen na elkaar respectievelijk net geen 33 en 34%). Maar misschien was dat niet nodig want “Janssens maakte van verzoening zijn handelsmerk”, schrijft Brinckman. “In die mate zelfs dat hij zes jaar geleden ongelukkig was met 0110, het concert van Tom Barman voor verdraagzaamheid”, wordt hierbij verteld (dat was tegen het VB gericht).
Brinckman vergeet echter nog iets belangrijks dat in aanmerking komt voor de heiligverklaring van de oud-burgemeester van Antwerpen. Namelijk dat hij steeds de, voor mensen uit de politiek zo zeldzame, deugd van de bescheidenheid beoefende, waardoor hij over dit alles altijd zeer discreet is gebleven. Want geef toe: u had van die verzoeningsgezindheid nog nooit gehoord. Kortom het zou me niet verbazen dat Patrick Janssens binnenkort miraculeuze genezingen zou bewerkstelligen. En neem het mij niet kwalijk… daar kan BDW nog niet aan tippen!