Alle verwachtingen van de organisatoren werden overtroffen op de Poolse ‘Onafhankelijkheidsmars’ afgelopen weekeinde in Warschau. Volgens de hoofdstroom-media waren er 50.000 betogers. Waarschijnlijk waren het er in werkelijkheid eerder tussen de zestig- en de zeventigduizend. Voorpost was voor het tweede jaar op rij uitgenodigd en verzamelde er met bevriende organisaties uit Noorwegen, Zweden, Frankrijk, Italie, Kroatië en Hongarije. De betoging vertrok aan de Rondo Domowskiego in het centrum van Warschau, een gigantisch plein aan het Centraal Station en het Cultuurpaleis, aan een kruispunt van brede boulevards. Reeds voor het vertrekuur stroomde het plein eivol. Het gevolg was een niet te overziene massa, die het plein uit zijn voegen deed barsten. Er hing de uitgelaten, enthousiaste en strijdvaardige sfeer van een topderby in het voetbal.
De mars is een samenwerking van de Obóz Narodowo Radykalny (ONR), een radicale nationalistische partij, en Mlodziez Wszechpolska (MW) oftewel de ‘Heelpoolse Jeugd’, een nationalistische actiegroep waar Voorpost goede contacten mee onderhoudt. Ze wordt elk jaar gehouden op de elfste november om de Poolse onafhankelijkheid te vieren en de slachtoffers van de onafhankelijkheidsstrijd te herdenken. Die was namelijk het resultaat van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Vandaag is de onafhankelijkheidsmars dan ook gericht tegen de Europese Unie. Eén van de veelgehoorde slogans dit jaar was: “Geen Moskou, geen Brussel!” Daarmee stappen de Poolse nationalisten mee in de vergelijking tussen de EU nu en de Sovjet-Unie destijds. Dat deed een Brits eurosceptisch europarlementslid trouwens onlangs ook toen die stelde dat de EU de gevangenis is van de Europese naties, vergelijkbaar dus met de aloude klassieke omschrijving van de USSR.
Op deze dag vinden er overigens niet minder dan zeven gelijkaardige marsen plaats in Warschau, van de officiële militaire parade tot de communistische mars enzovoort. Opvallend was dit jaar dat de nationalistische mars evenveel volk op de been bracht als alle andere marsen samen. Het was erg moeilijk om bij aanvang van de demonstratie het plein te verlaten. Mensen kwamen schouder aan schouder in beweging aan een slakkengangetje, betogers vielen net niet over elkaars voeten. De organisatie, die zich niet had kunnen voorbereiden op deze overrompeling, had alle moeite met het sturen van de massa: alleen de buitenzijde van de enorme massa kon de aanwijzingen uit de megafoons horen. Voor wie zoals ons in het midden stond, werd alles overstemd door het oorverdovend scanderen en zingen van nationalistische strijdliederen. Op die chaotische wijze ging de betoging twintig minuten voort, waarop ongeveer 150 meter vooruitgang werd geboekt…
Daar kwam ze tot stilstand. De politie schreeuwde opgewonden door megafoons en er stegen rookpluimen op boven de massa voor ons. De oud-voorzitter van onze gastheren, de Heelpoolse Jeugd, vertaalde voor ons de politieberichten: “De demonstratie wordt door de politie geannuleerd. Ze willen dat iedereen gewoon uiteengaat.” Zelfs als iedereen dat had gewild, was het eenvoudigweg onmogelijk geweest. Zoals de Zweden van ‘Nordisk Ungdom’ laconiek antwoorden: “Maybe they should have cancelled it before it started. Or maybe they are not seeing what all of us are clearly seeing.” Het plan van de politie was op geen enkele manier realistisch en hoe harder het bevel werd geschreeuwd, hoe duidelijker het werd dat deze demonstratie zich simpelweg niet liet annuleren.
Wat volgde was een halfuur van charges heen en weer van oproerpolitie en opgekomen ‘ultras’ die van verderop in de betoging op de problemen afliepen, want vooraan in de betoging liepen voornamelijk gezinnen met kinderen mee, mensen van de organisatie en enkele leden van oud strijdersgroeperingen en oud-weerstanders. Er werd in de onafhankelijke media gespeculeerd over de omstandigheden waarin het geweld uitbrak. Meerdere bronnen, waaronder onafhankelijke journalisten, zijn beslist: bij het verlaten van het plein kwam er een groep gemaskerde mannen van achter rijen politieschilden uit, liepen met een bocht door de menigte en begonnen vervolgens stenen en vuurwerk te gooien naar de rijen van de oproerpolitie.
Allemaal waren ze gekleed als voetbal-ultras, maar in plaats van de gebruikelijke sneakers droegen ze allemaal hetzelfde zandkleurige legerschoeisel uit gortex dat de meeste soldaten in Afghanistan dragen. Opvallend was ook de kaki kleur van de bivakmutsen. Het is dan ook meer en meer duidelijk dat het geweld deel uitmaakte van geplande provocaties zodat de Onafhankelijkheidsmars niet zou kunnen doorgaan. Aanwijzing daarvoor is ook de snelheid waarmee de politiecommandant de aankondiging deed dat de mars werd geannuleerd, luttele ogenblikken na het eerste kleinschalige incident. In een tv-interview gaf deze trouwens de indruk tevreden te zijn over het politieoptreden hoewel een youtube-filmpje met een kind van tien jaar oud dat door de politie met wapenstokken werd bewerkt nu reeds nationale aandacht kent.
Ook de katholieke tv-zender ‘TRWAM’, met vliegende reporters in priestersoutane (geen grap!), bracht beelden van de oproerpolitie die aan het prille begin van de onrust reeds met acht riotguns rubberkogel na rubberkogel de menigte inschiet. Ook traangas werd overvloedig en willekeurig ingezet. Na het excessieve politiegeweld van vorig jaar was de nationalistische zijde echter wel voorbereid op dit probleem: de rellen werden door hen vanaf verschillende punten en vanaf de sfeergroep-vrachtwagens vooraan gefilmd. De eigen betogers werden tot kalmte aangemaand. Eerst uit luidsprekers, vervolgens uit de kelen van alle betogers op het plein donderde het dreigend over Warschau: “Politie provocatie!”
Uiteindelijk kon de politie niet anders dan buigen en de betoging mocht gewoon de tocht hervatten langs het voorop afgesproken parcours. Ze trok triomfantelijk en sfeervol door het hele stadscentrum en dit zonder verdere incidenten. Opvallend waren de tienduizenden politieagenten die vast gestationeerd stonden langsheen het parcours, met achter hun politieagenten in burgerkledij, bivakmutsen op en thelescopische wapenstokken paraat. Aan de ambtswoning van de premier stond gewoon naast ons, om de drie meter, een politieagent met riotgun in de aanslag.
De optocht eindigde aan het standbeeld van Roman Dmowski, stichter van zowel de Poolse staat als onze bevriende organisatie Heelpoolse Jeugd. Daarna volgde er nog een staande manifestatie met toespraken in het stadspark en een feestje voor de buitenlandse delegaties en de organisaties in een afgehuurde club. De organisatoren verkeerden in een welverdiende overwinningsroes en kijken nu al vooruit naar de editie in 2013. De Poolse nationalistische beweging is groeiende en beschikt over de nodige jonge kaders die dezer dagen enorm veel bijleren en groeien in hun functies. De toekomst voor het Europese nationalisme wordt zo alleen maar hoopvoller en de contacten tussen gelijkgestemde organisaties steeds hechter.
Een Europa der volkeren. Niet alleen in woord, maar door Voorpost ook in daad!
Namens Voorpost
Bart Van Gucht en ondergetekende
Bravo aan de Nick, Berre en onze vrienden van Voorpost ,houzee!, Een dergelijke massa die opkomt voor hun idee is hier niet meer denkbeeldig met alle vadsige geïndoctrineerde leeghoofden ,er wordt vanuit de EU commissie massaal geld gestolen ,en geen kat die beweegt, de po-co media zorgt wel voor de doctrines en de valse info.
een verhuis naar Hongarije is een van mijn volgende plannen , ik heb het moeilijk met de apathie die hier heerst,op de herdenking te Berchem voor onze gevallen Vlamingen was welgeteld drie man waaronder ikzelf zum kotzen