‘Wij gebruiken het woord allochtoon voortaan niet meer’, toeterde De Morgen in september.  Eén van de grootste mediablunders van de voorbije jaren, want hoe beschrijf je als krant fenomenen als ‘femme de la rue’ en homobashing als de allochtone achtergrond van de meeste daders niet mag genoemd worden?  De kwestie doet koppen rollen: Wouter Verschelden, de auteur van de blunder, ligt eruit – en het woord ‘allochtoon’ is terug in De Morgen.

Het grote blunderboek van De Morgen is al aardig gevuld.  De socialistische krant tekende al verantwoordelijk voor het vals beschuldigen van christendemocratische ministers van zwarte rekeningen, de drek tegen de onschuldige notaris X, de vaudeville met de X-getuigen, het vals beschuldigen van Vlaams parlementslid Agnes Bruyninckx van handel in rot pitavlees, de valse beschuldigingen aan mijn adres ten tijde van mijn echtscheiding (wat de verantwoordelijke uitgever van De Morgen op een correctionele veroordeling kwam te staan).

In september 2012 schreef de toenmalige hoofdredacteur Wouter Verschelden een nieuw hoofdstuk in het blunderboek:  hij verkondigde dat De Morgen voortaan het woord ‘allochtoon’ niet meer zou gebruiken, want ‘stigmatiserend’…

Een bulderlach steeg op in Vlaanderen, zowel bij lezers, burgers, politici als journalisten.  Het aantal redenen daarvoor is teveel om op te noemen.  Dat de eerste regel van de journalistiek is dat het beroep van journalist niet met dat van propagandist mag verward worden, bijvoorbeeld.  Dat het woord allochtoon net ingevoerd werd om grovere termen te vermijden.  Dat de categorieën ‘autochtoon’ en ‘allochtoon’ wel degelijk relevant zijn voor een heleboel maatschappelijke thema’s.  Dat het geen zin heeft reële problemen te ontwijken door aan de woordenschat te rommelen.  Dat woorden taboe verklaren wel erg sterk doet denken aan het boek ‘1984’ – waarin een dictatuur boeken laat herschrijven aan de hand van de waan van de dag.  Enz, enz.

Het meest pijnlijke van alles was dat de oekaze van De Morgen meteen kon rekenen op applaus van de Belgische regering, die bij monde van minister Joëlle Milquet liet weten dat dit zeer lovenswaardig was en die zowaar zelfs een brief stuurde naar alle andere media met de vraag dat voorbeeld te volgen.  Nu zijn alle media in dit land slaaf van de machthebbers, maar ze hebben er een hekel aan dat dat zo openlijk onthuld wordt.  En dus waren alle journalisten boos omdat De Morgen voor paal stond:  daar sta je dan als zogezegd ‘maatschappijkritische krant’ met je broek op je enkels, als je tot plezier van de machthebbers een vorm van censuur en zelfcensuur rond immigratie invoert die een regering op eigen houtje niet zou durven verzinnen…

De stortvloed aan kritiek heeft nu blijkbaar slachtoffers gemaakt.  Hoofdredacteur Wouter Verschelden mag ophoepelen.  Hij wordt vervangen door regimelakeitje Yves Desmet, die even politiek-correct en links doctrinair is, maar beter weet hoe je dat moet verstoppen.  En zie, nadat het woord al die tijd enkel aan bod kwam om erover te zaniken, deed het woord allochtoon nu terug zijn intrede in De Morgen, op 8 november, om de werkelijkheid te beschrijven: na een reportage over ‘homobashing’ in Brussel schreef de krant correct dat de ‘meest daders van allochtone afkomst waren’.

Daarmee is de recentste hilarische blunder van De Morgen voorlopig afgesloten.  Excuses moet de lezer van De Morgen niet verwachten: die heeft hij ook vroeger, bij alle eerdere blunders, niet gekregen.  Lezers van De Morgen blijken immers niet erg kritisch: ze slikken alles wat de krant hen oplepelt, en aanvaarden alle onkunde ‘omdat het toch goed bedoeld is’…