In de aanloop naar de verkiezingen van vorig weekeinde werd de N-VA het één en ander verweten. Onder andere dat het een partij zou zijn vol opportunisten. Uiteraard ontkende de N-VA dit in alle toonaarden en zegde “enkel mensen op de lijst te zetten die ten volle begaan zijn met de zaak van de N-VA”. We zijn amper vier dagen verwijderd van de verkiezingen of de eerste misnoegde stapt al op. Uiteraard niet tevreden om een postje dat ze nu plots niet krijgt. En wat is de definitie van opportunisme nu weeral…?
In Wervik werd Anne-Catherine Cnockaert verkozen voor de N-VA van op de derde plaats. Ze kreeg 486 voorkeurstemmen. Van op de zesde plaats werd Philippe Deleu verkozen met 350 voorkeurstemmen. Anne-Catherine had sowieso de meeste voorkeurstemmen van de ganse lijst van de N-VA. Deze partij mag volgens de afspraken die volgden uit de coalitieonderhandelingen 3 jaar lang een schepen leveren. Uiteraard ging Anne-Catherine er vanuit dat die haar toekwam, gezien haar positie en gezien ze qua voorkeurstemmen de derde is op de N-VA-lijst.
Helaas pindakaas! Het partijbestuur besliste daar anders over en verkoos Deleu boven Cnockaert. Zij verliet dan maar prompt de partij. U zegt? De partij verlaten? Dat wordt dan blijkbaar een hobby van haar, want een hele tijd geleden werkte Anne-Catherine nog voor de Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement en verliet ze deze partij in ruil voor de N-VA, waar haar hoogstwaarschijnlijk een interessante plaats op de lijst beloofd werd. Die kreeg ze (gezien haar bekendheid in de gemeente vermoeden we), maar deze werd dus niet verzilverd in een postje. Dan verlaat je toch gewoon die partij, niet? Van opportunisme gesproken!
8 reacties op “Vlaams Belang ontvlucht wegens dalende resultaten, binnengehaald bij de N-VA voor de stemmen, nu weer weg want “geen postje”; dit ruikt sterk naar opportunisme…”
Iemand die ik ooit tegenkwam op het AVV-concert in de IJZerhoeve in Diksmuide zou nu dus geloofd hebben in “de verandering van Bartje” en vervolgens verbolgen zijn dat ze “omwille van haar stemmenpotentieel” schaamteloos zou zijn misbruikt. Klaagt postjesjagerij aan in een excuusbrief om haar opstappen te verantwoorden … nadat ze naast een postje viste!Te belachelijk voor woorden dat zo iemand nog maar aan stemmen komt!
Het toont wel, samen met tal van zaken die vandaag voor minder ingewijden aan de oppervlakte komen, aan wat voor een rotzooi de lokale VB-lijsten in 2006 waren. Op basis van dié verkozenen heeft het VB ditmaal zeker terecht verloren, laat ons eerlijk zijn.
Tip aan de redaktie: kan men alstublieft eens in gedachten houden dat titels zo kort en krachtig mogelijk dienen te zijn? We lezen de verdere inhoud wel uit de rest van het artikel, hoor. Interessant leesvoer genoeg!
En dan wat dan, die van de Schippersstraat doen het toch ook alleen voor de poen !
Prachtig gezegd !
correctie: Ann-Catherine is NIET de primus op de NVA- lijst, de lijsttrekster en de persoon op de 2de plaats (Sanne Vantomme), hadden enkele honderden stemmen meer…. en ze verliet VB niet om naar NVA te gaan, maar om onafhankelijk te zetelen! pas later werd ze door enkelen binnengehaald en toegejuichd, maar die hebben de eer aan zichzelf gehouden en eveneens ontslag gegeven (ontgoochelende voorkeurstemmen?) het NVA-bestuur heeft democratisch gestemd over wie de derde (gedeelde) schepen zou worden, en Ann-Catherine heeft dit nipt verloren…als ze geen postjespakker is, en als ze de partij gedurende 6 jaar wilt vertegenwoordigen, moet ze vooral geen ontslag nemen….
“(…) ze verliet VB niet om naar NVA te gaan, maar om onafhankelijk te zetelen! pas later werd ze door enkelen binnengehaald en toegejuichd (…)”
Dit vind ik een van de betere reacties. Dat was toch het vaste stramien of niet soms? Vlaams Belang verlaten met een flutreden. Dan onafhankelijk gaan zetelen als ontluizingsperiode. En tot slot bij N-VA. Een beproefde methode van de kust tot in de Voerstreek.
Blijf dus een beetje serieus in je commentaar en hou ons niet voor idioten.
Na de overwinningsroes zullen ze dit wel inzien.
Open brief aan de leden van de gemeenteraad van Wervik- Geluwe (16-10-2012)
Op deze eerste gemeenteraadszitting na de verkiezingen wil ik jullie allen een belangrijke mededeling doen.
Ik heb het Vlaams Belang vele jaren geleden verlaten om in alle eer en geweten als onafhankelijke te zetelen. Ik heb nooit enig contact gezocht met welke partij dan ook met het oog op het verzekeren van een toekomstig postje, mandaatje of wat dan ook. Ik overwoog toen ernstig om de politiek te laten voor wat hij was na mijn mandaat van 6 jaar.
De lokale N-VA afdeling is echter herhaaldelijk komen aankloppen met de vraag om mij bij hen aan te sluiten. Erg lang heb ik de boot afgehouden maar na veel aandringen en lang aarzelen heb ik toch uiteindelijk toegegeven aan deze smeekbede om hun rangen te versterken.
Ik trad uiteindelijk toe tot deze partij omdat ik geloofde in de door Bart De Wever uitgedragen boodschap van verandering en geloofde in het oprechte en tomeloze enthousiasme van bepaalde lokale personen. En bovendien had ik nog heel wat te vertellen en ook nog zoveel ideeën voor de stad waarin ik mijn hele leven al woon.
Al snel bleek dat deze boodschap van verandering slechts schone schijn was, zeker wat bepaalde personen in Wervik betreft en ook bovenlokaal in het arrondissement.
Voor N-VA was en is het hun slechts te doen geweest om mijn stemmenpotentiëel binnen te halen door het aanboren van kiezers die anders wellicht helemaal niet of maar in beperkte mate voor hen zouden stemmen. Al maandenlang had ik vele twijfels en verschillende keren heb ik ernstig overwogen om niet mee te doen aan de verkiezingen ondanks de mooie resultaten die ons toelachten. Loyaal en eerlijk als ik ben vond ik echter dat ik dat niet kon maken en het vertrouwen van het idealistische deel van de ploeg niet kon schenden.
Op 14 oktober gingen de verkiezingen door en behaalde ik een kleine 500 stemmen met wellicht de kleinste campagne van alle lijsten, toch wat de top van de lijsten betreft. Een 2000tal kleine kaartjes met één slagzin erop die mij typeert zoals ik ben : “Tegen de stroom in, geen blad voor de mond, een uitgesproken mening en duidelijke keuzes”. Meer papierverspilling wou ik uit principe niet.
De kiezer mocht op 14 oktober zijn voorkeur uitspreken inzake partijen en niet in het minst inzake personen. Waartoe dient een voorkeurstem anders? De stem van het volk en de democratische principes zijn voor een groot aantal mensen binnen N-VA Wervik-Geluwe een volledig loos begrip. Dit heb ik en vele anderen met mij zelfs nog de avond van de verkiezingen vol ongeloof aan den lijve mogen ondervinden in een triest spektakel dat alle verbeelding tartte.
Platvloerse vriendjespolitiek en machtspelletjes, geënsceneerde maandenlang voorbereide schaduwscenarios en meer van dat fraais zijn en zullen nooit mijn ding zijn, daar wil ik mezelf niet toe verlagen. Ik denk dat ik psychologisch en intellectueel al veel te ver boven deze dingen sta. Ik sta recht in mijn schoenen, al mijn ganse leven lang, en ik loop ook niet naast mijn schoenen… En daar ben ik blij om.
Het respect voor het oordeel van de kiezer is voor mij primordiaal. Het volk heeft gesproken en mag nu weer zes jaar zwijgen. De achterkamerpolitiek, vriendjespolitiek en zelfs gekonkel van het ergste soort zijn echter springlevend in N-VA Wervik-Geluwe, en dat in een recente jonge ploeg die nog zou moeten overlopen van idealisme. De kracht van verandering is hier een loos begrip, een schaamlapje.. Deze illusie ben ik en een groot aantal mensen die erin geloofden met mij alvast kwijt.
Ik raad iedereen in Wervik aan om in de lange donkere winteravonden die ons te wachten staan eens het eerste boek van George R.R. Martin uit de reeks ‘Game of Thrones’ goed te lezen of de verfilming ervan te bekijken. De mentaliteit en ingesteldheid van bepaalde personen in de Wervikse N-VA kunnen zo rechtstreeks uit dit boek komen. Meer dan dit boek lezen hoeft u eigenlijk niet te doen en u weet onmiddellijk met wie u te doen heeft. Alvast een aanrader voor iedereen die in de politiek zit, het loont de moeite.
Ik ben altijd al een onafhankelijk denkend en rechtgeaard persoontje geweest, zelfs als ik er vaak veel wind door vang. Idealisme is voor mij nooit een loos begrip geweest, consequentie en eerlijkheid draag ik hoog in het vaandel.
De geliefde slogan van mijn vroegere werkgever was : “Ik ben liever een eenzaam huilende maar vrije wolf in het bos dan een vette hond met een kluif aan een ketting vastgebonden’. Wel, dit geeft precies weer wat ik liever wil zijn nu.
Geen achterkamerpolitiek voor mij, geen vriendjespolitiek voor mij, geen machtsspelletjes voor mij, geen gekonkel , geen bedrog , geen woordbreuk . Het leven is te mooi en te kort om het daarmee te verzieken.
Het enige wat uiteindelijk telt, namelijk het oordeel van de kiezer, is iets wat voor velen liefst zo snel mogelijk aan de kant gelegd en vergeten wordt. Kiesvee en niets anders, dit is hoe men over de bevolking denkt.
Dit geldt voor mij echter niet. De recente gebeurtenissen hebben niet alleen mij maar ook tal van anderen nog maar eens goed de ogen goed geopend. Verschillende uit het goede hout gesneden bestuursleden hebben dezelfde avond van de verkiezing nog ontslag genomen uit het plaatselijke N-VA bestuur. En ik heb in eer en geweten en na overleg met velen, besloten om verder te zetelen als onafhankelijke. Deze ‘verkrachting van verandering’ hoef ik niet. Geen ketens meer voor mij, geen kleurloze compromissen, geen opgelegde dogma’s.
Ik voel mij dan ook moreel verplicht om de volgende zes jaar de belangen van mijn kiezers en bij uitbreiding van de Wervikse bevolking als onafhankelijk raadslid te vertegenwoordigen op een positieve en ongebonden manier.
Idealisme en politiek gaan niet samen. Macht, postjes en gewin des te meer. Daarom wil ik jullie nog de volgende spreuk meegeven die door Thomas Hobbes overgenomen werd van de Romeinse schrijver Plautus : “Homo homini lupus”.
En ik wil mijn open brief eindigen met het volgende gezegde van Henri Poincarré :
“La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n’est aux faits eux-mêmes, parce que, pour elle, se soumettre, ce serait cesser d’être.”
Anne-Catherine Cnockaert, gemeenteraadslid Wervik-Geluwe
Bedankt Guido!