Het is moeilijk om perfecte analyses te maken over verkiezingen. In Antwerpen merken we een duidelijk verlies voor het kartel Sp.a-CD&V en zien we een N-VA die het Vlaams Belang opeet. Waaraan dit allemaal zou liggen is niet zo moeilijk te raden. De ‘gewone’ kiezer, diegene die dus niet dagdagelijks met de politiek bezig is, ziet enkel het bovenstaande. Er is echter meer aan de hand natuurlijk. Ik probeer het hier voorzichtig te benaderen vanuit politiek oogpunt. Ben ik verkeerd, dan laat je het maar weten via de reactiemodule onderaan. Graag zelfs.

Eerste berekenig: resultaat N-VA uit het kartel halen van 2006

N-VA behaalde zondag een mooie score van 37,7%, het kartel Sp.a-CD%V behaalde 28,6%. Omdat de N-VA in 2006 in het kartel met de CD&V zat, is het moeilijk om te bepalen hoeveel stemmen de nationalisten toen gekregen hebben. Het kartel echter had 6 zetels, waarvan één voor N-VA’er Bart De Wever. Als we daarvan uitgaan zullen we vertrekken van het gegeven dat de N-VA 1 op 6 van de stemmen binnenrijfde van het kartel. Dat zou uitkomen op 1,9% van de 11,2% die het kartel behaalde.

Tweede berekenig: resultaat CD&V samen met Sp.a in 2006

Tweede oefening die we dan maken is de berekening hoeveel de CD&V + de Sp.a samen behaalden in 2006. CD&V had 9,3% (kartel min de N-VA dus, zie hierboven) en de Sp.a had 35,3% van de stemmen. Samen geeft dat een gezamenlijk resultaat van 44,8%. De eerste vaststelling die we mogen maken is dus dat het kartel Sp.a-CD&V, dat opkwam onder de naam Stadslijst, een verlies boekt van 16,2%. Dat Janssens tranen met tuiten schreide is dus niet zo onlogisch. Zijn kiezers en die van de CD&V zijn massaal afgehaakt.

Verschuivingen van stemmen

Maar, zijn dat de stemmen die naar de N-VA gingen? Uiteraard niet! Volgens de voorzichtige berekeningen hierboven mogen we zeggen dat de N-VA met 35,8% gestegen is. Dat is bijlange na niet hetzelfde als het verlies van 16,2% van de Stadslijst. Maar ook het Vlaams Belang verloor natuurlijk heel wat stemmen. Van 33,5% naar 10,2% is een verlies van 23,3%. Tellen we dat bij die 16,2% die weggehaald werd bij de CD&V en de Sp.a, dan komen uit op een verschuiving van 39,5% van de stemmen. En de N-VA won 35,8%? Dan weten we ook meteen waar die overige 3,8% grof gezien naartoe is.

Demografie

Ervan uitgaan dat bijna elke verloren VB-stem naar de N-VA gegaan is, zal niet zo fout zijn. De analyse van Dewinter dat die 16% kiezers in se anti-establishmentkiezers zijn kan wel kloppen. Anderzijds is het natuurlijk zo dat Antwerpen met het gegeven zit dat het aantal vreemdelingen en allochtonen de voorbije 6 jaar met 50% gestegen is. Een demografische verschuiving is natuurlijk nefast voor een partij als het Vlaams Belang. Vreemdelingen of allochtonen zullen niet al te gauw voor deze nationalistische partij stemmen. De kans dat het VB in Antwerpen ooit nog boven de 30% uitkomt, wordt jaar na jaar moeilijker, aangezien het aantal ‘blanke’ kiezers procentueel bekeken afneemt. En daar heeft de stadsvlucht nog niets mee te maken, want dat zorgt voor vergroting van het demografisch probleem.

Kaviaarsocialisme afgestraft

Het grote verlies van de Sp.a wordt pas duidelijk wanneer je kijkt naar de resultaten van Groen!, PVDA+ en Rood!. Samen behalen die niet minder dan 16,9%. Trek dat van het resultaat van Janssens af in 2006 en je komt uit op 18,4%. Uiteraard vergeten we daarbij niet dat Groen! nu een winst heeft behaald van 3,2% in vergelijking met 2006, toen ze op 4,7% stonden, wat wil zeggen dat puur mathematisch de linksen in Antwerpen een verschuiving van Sp.a naar de rest kennen van 13,7% (18,4% – 4,7% – resultaat van Groen! in 2006). We kunnen stellen dat kaviaarsocialisme niet wordt beloond in een stad als Antwerpen, waar de gewone en minderbedeelde burgers opzij werden geschoven voor prestigeprojecten om Janssens en Co op een verhoog te plaatsen.

Winnaars

Met deze analyse kan je concluderen dat twee kampen in Antwerpen hebben gewonnen: de N-VA die op een stroom zit die niet te evenaren is en de linksen die terug naar de basis willen van het socialisme en daarbij de burgerbelangen boven de stadsbelangen plaatsen. Het quasi geheel verdwijnen van de Open-vld is daar overigens niet vreemd aan.

Verliezers

De verliezers zijn ook duidelijk: het Vlaams Belang verliest dankzij de N-VA en de demografische verschuivingen en kan – zoals FDW het stelde – zijn kiezers binnen afzienbare tijd zeker terugwinnen, maar zoals eerder gesteld zal de demografische evolutie ervoor zorgen dat het steeds moeilijker wordt om dat met monsterscores te realiseren. De andere verliezers zijn afgetekend de Sp.a samen met de CD&V en uiteraard ook de Open-vld.

Politiek om de burger

Tot slot even meegeven dat Janssens blij mag zijn dat hij in kartel zat met CD&V zodat zijn persoonlijk verlies niet nog méér in de verf wordt gezet. Compassie hebben we echter niet en ik wil zelfs meer zeggen: het is een felicitatie waard voor de PVDA+ én voor Rood dat ze toch dit resultaat hebben neergezet en zo een duidelijk signaal hebben gestuurd naar het kaviaarsocialisme dat stilaan in meerdere Vlaamse steden en gemeenten zal afgestraft worden. Politiek moet gaan om de burger en om niets anders. Of de oplossingen van PVDA+ of Rood de onze zijn, dat zal ik met klem ontkennen, maar hetgeen ze aanklagen is doorgaans wel correct. Als het Vlaams Belang zich wil herbronnen kan het naar hun kritieken op het beleid en de maatschappij kijken lijkt me.

Groen! meer volwassen

Als laatste stel ik ook vast dat Groen! met minder hysterie-politiek zoals we dat van Mieke Vogels en anti-democraat Jos Geysels gewend waren wél scoort en voor veel kiezers een meer geloofwaardig project weet neer te zetten. Wouter Van Besien mag dan niet meteen de meest charismatische politieker of partijvoorzitter zijn, hij weet zijn programma wél te vertalen naar een moderner en meer volwassen (uiteraard links) verhaal. Ook hier weer benadrukken dat ik dit allesbehalve steun, maar in tegenstelling tot de tegenstanders van ‘extreem-rechts’ mogen en durven wij wel sommige waarheden toe te geven.

Op naar 2014!