Turks parlement keurt agressie tegen Syrië goed

De pogingen om de Syrische regering omver te werpen gaan een nieuwe fase in.  Nadat Rusland een internationale interventie verhinderde, en de aanvallen van islamistische soenitische terroristen er niet in geslaagd zijn de regering Assad omver te werpen, heeft het Turkse parlement nu het licht op groen gezet voor militaire operaties in en tegen Syrië.  Aanleiding is een mortiergranaat die per ongeluk over de grens vloog en enkele Turkse burgerdoden maakte.  Turkije vermoordde in een reactie daarop alvast tientallen Syriërs.Tijdens de Koude Oorlog was Turkije een trouwe bondgenoot van het Westen, maar sindsdien is er veel veranderd.  Onder invloed van Erdogan en zijn fundamentalistische AK-partij werd de koers compleet gewijzigd.  Elke vreedzame regeling in Cyprus werd afgewezen en het noordelijke deel van dit Europese land werd nog strakker bezet;  in Duitsland werd verklaard dat Turken in Europa absoluut niet mogen integreren, maar integendeel Europa moeten ‘verrijken met het Turks’; met mensensmokkel naar Griekenland en de invoer van drugs en wapens is Turkije intussen een uitvalsbasis geworden voor ciminelen in West-Europa.  Intern is Turkije in geen enkel opzicht een modern land:  De uitroeiing van Europese volkeren in Turkije, zoals de Grieken en Armeniërs, wordt nog steeds ontkend, journalisten en dissidenten verdwijnen in de cel en recent werd ook het leger met tientallen arrestaties definitief onderworpen aan de islamisten.

De voorbije maanden heeft Turkije hard aangedrongen op sancties en militaire acties tegen Syrië, en ook de islamistische soenitische terroristen in Syrië actief gesteund.  Dat alles zonder succes:  het regime van Assad zal zeker zijn onsmakelijke kantjes hebben, feit blijft dat het leger van Assad stevig steunt op de minderheden in dat land, die geen zin hebben in een soeni-bewind.  Dat ze daarbij steun krijgen van de Turkse rivaal Iran, dat door sjiieten wordt geleid, is handig meegenomen.  Nu gaat Turkije dus een stap verder:  éénzijdige militaire inmenging in de interne aangelegenheden van een buurland.

Als de Europese landen hun eigen belangen in het oog zouden houden, dan zouden ze nu meteen luidkeels protesteren tegen deze Turkse agressie.  De aanvallen van het Turkse leger zouden veroordeeld worden en er zou geëist worden dat Turkije zich terugtrekt.  In werkelijkheid zal natuurlijk net het omgekeerde gebeuren: Assad zal verder afgeschilderd worden als ‘de slechterik’, al wie tegen hem opstaat als ‘de goeden’, en de Turken zullen verder hun zin mogen doen.  Net zoals de slappelingen van de EU ook al een halve eeuw aanvaarden dat de Turken Noord-Cyprus bezet houden, etnisch zuiveren, koloniseren met ingevoerde Turken en ontdoen van elk spoor van 1000 jaar Europesze beschaving…  Eén zaak is zeker: als er één land vijandig staat tegenover ons, dan is het niet Syrië maar wel Turkije.