RechtsActueel sprak met Assyriërs (1)

Het huidige conflict in Syrië is verwoestend. Radicale islamisten, met steun van het westen, proberen het grotendeels seculiere regime van Assad omver te werpen. Maar wat vinden de autochtone bewoners van (o.a.) Syrië daarvan? RechtsActueel sprak met de christelijke Assyriërs uit het Nabije Oosten. Morgen de vragen, hier alvast de geschiedenis van de Assyriërs na Wereldoorlog I, zoals verteld door onze Assyrische vriend

Sinds Wereldoorlog I hebben de Assyriërs zwaar geleden. Hun aantallen zijn sterk verminderd sinds de Jonge Turken in het Ottomaanse Rijk, daarbij uitgebreid geholpen door de Koerden, begonnen met een genocidaal beleid tegen minderheidsvolkeren. Dat beleid zou duren van 1914 tot 1922. De Assyriërs, die leven in het gebied dat momenteel Zuid-Turkije, Noord-Irak, Noordoost-Iran en Noordwest-Syrië omvat, werden door de Britten en Fransen in Wereldoorlog I een eigen staat beloofd in ruil voor militaire hulp. In meerdere gevechten speelden zij tegen de Ottomanen een doorslaggevende rol en hun verzet zorgde ervoor dat de Ottomanen een grote hoeveelheid troepen in het gebied moesten houden.

Foto: de Assyrische staat zoals beloofd door de Britten na Wereldoorlog I

De Britten hielden echter hun woord niet en lieten de Assyriërs vallen. Meer dan een miljoen Assyriërs werden daarna door Turkse en Koerdische soldaten en milities afgeslacht. In 1933 sloeg het toenmalige Koninkrijk Irak dan weer toe in Simele waar op vier dagen 15.000 Assyriërs werden afgeslacht. Irak was in 1932 gesticht met steun van de Britten die zouden toekijken hoe de nieuwe staat direct de Assyriërs begon af te slachten. Tijdens Wereldoorlog II zouden de Assyriërs, opnieuw beloftes gemaakt over een eigen staat, de kant kiezen van de geallieerden en in meerdere zware gevechten in de frontlinie dienen bij de geallieerden. Opnieuw werden zij verraden. In 1946 werd de staat Syrië gesticht wat het ultieme affront betekende. De staat Syrië, land van de (As)syriërs was een Arabische staat met zeer weinig ruimte voor minderheden. Pas onder Hafez-Al-Assad kwam er meer ruimte om zo de Alevitische minderheid meer macht te geven over een grotendeels soennitisch gebied.

Vanaf 1960 begint de Assyrische diaspora dan ook. [In Vlaanderen vinden we de grootste concentratie aan Assyriërs in Mechelen. Er zijn echter ook vele gezinnen in Antwerpen-Noord. Vaak worden zij aanzien voor Turken, maar zij zijn echter zeer gelovige christenen die de oudste bewoners vormen van het Nabije Oosten. nvdr]

Verdere klappen kregen de Assyriërs tijdens de Iraaks-Iraanse oorlog waar hun dorpen vaak in gebieden lagen van zware beschietingen. Ook de chaos in Irak na de Amerikaanse inval, en de steun van Amerika aan lokale milities tegen Al-Qaida die zich echter ook tegen de christenen richtten, zorgde voor grote problemen. Ikzelf ben mijn oudere broer verloren in 2006 toen hij, twee weken voor het afstuderen, in Irak omkwam bij een bomaanslag. Mijn familie werd in die periode ook zwaar bedreigd vanwege hun Assyrische identiteit en ook wij werden, met zeer veel pijn in het hart, gedwongen het gebied te verlaten waar mijn volk reeds millennia woont.

Om een idee te geven van de genocides die de Assyriërs hebben moeten meemaken, zijn sommige cijfers nuttig. Momenteel zijn er net iets minder dan twee miljoen Assyriërs. Op hun hoogtepunt werd hun aantal op twintig miljoen geschat.