Met verbazing namen politiek-commentatoren kennis van de terugloop van het aantal burgers die naar de stembus trokken voor de Tweede Kamer, het Nederlandse Parlement. De laagste opkomst van de afgelopen veertien jaar. Zo verbazend is het niet als je bedenkt dat deze parlementariers eigenlijk om de vier jaar gekozen worden. De afgelopen tien jaar moesten de Nederlanders al vier maal gaan stemmen voor een nieuw parlement. Nederland is al sinds lange tijd politiek instabiel op nationaal niveau. Tijdens deze verkiezingen waren de grote thema’s: de crisis, Europa en vooral de bezuinigingen. Deze thema’s hangen dan ook aan elkaar.
Aan het begin van de campagnes leek het erop dat de uiteinden van het politiek hoefijzer de stemmen zouden gaan binnen halen. De SP (de belgische PvdA) en de PVV stevenden af op ongeveer ieder 30 zetels. Halverwege werd er een mediaoffensief ingezet door de socialisten van de PvdA (de Belgische SP.A) en de VVD (de Nederlandse VLD) om er een strijd van te maken tussen de linkse en rechtse middenpartijen. En dit pakte groots uit zoals de uitslag laat zien.
Dat er bezuinigd zou gaan worden was duidelijk. De campagne werd dan ook voor de burger persoonlijk gemaakt. De partijprogramma’s werden tegenover elkaar gezet: Waar vallen de financiële klappen? Bij de PvdA zou de ene bevolkingsgroep en/of bedrijfssector geraakt worden, bij de VVD weer andere groepen en sectoren. Bij de één mag je 300,- per jaar extra neerleggen bij een doktersbezoek, bij de ander mag je 600,- extra neerleggen als je gebruik maakt van woon-werkverkeer…
Dat deze strategie vooral kortzichtig is zal binnenkort duidelijk worden. Er werden dan wel gigantische successen geboekt door de linkse- en rechtse middenpartijen (respectievelijk 39 en 41 zetels van de 150 zetels in het parlement), de strijd werd teveel gepolariseerd. De PvdA beloofde een breuk met het beleid van de afgelopen jaren en een radicale politieke koerswijziging en de VVD rekende in hun plannen bezuinigingen door in de sectoren waar de PvdA beloofde nooit een cent weg te gaan halen.
Gezien de uitslag, ligt een middenkabinet van PvdA en VVD voor de hand. Andere opties zijn zeer moeilijk haalbaar. Probleem voor voornoemde partijen is dat ze zelf de tegenstellingen tussen elkaar hebben uitvergroot. Bij een eventuele samenwerking word het een noch-vis-noch-vlees-kabinet. Hierdoor zullen vele kiezers weer terug fladderen naar de uiteinden van het politiek hoefijzer.
Wat nog als een groot probleem kan worden gezien – en politiek onderbelicht – is de politieke desoriëntatie van de kiezer. Kiezers kiezen in steeds grotere getale sinds tien jaar niet meer voor een ideologie, maar voor een persoon of een plan wat ze persoonlijk raakt. Dit is begonnen tijdens de Fortuyn-revolte waar ook veel traditionele PvdA stemmers overstapten naar de LPF (Lijst Pim Fortuyn). De afgelopen jaren ruilen mensen partijen steeds gemakkelijker in.
Uit studies bleken veel vrouwen een paar jaar terug alleen op de PvdA te stemmen omdat hun toenmalige leider, Wouter Bos, er erg goed uit zag. Nu blijkt uit voorlopige onderzoeken dat veel vrouwen op de VVD stemden omdat Mark Rutte zo’n gezellige leuke vrijgezelle man is. Dat hij met een grote glimlach de belasting verhoogt, kiest voor het grootkapitaal, de grote bedrijven belastingvoordelen geeft en een streep trekt door je hypotheekaftrek wordt dan maar over het hoofd gezien en/of niet begrepen.
Diederik Samsom, de leider van de PvdA heeft de voorspelde winst van de SP gedecimeerd de afgelopen maanden, mede door een openlijke karakterverandering, andere kledingkeuze en verschillende media-truukjes. Zo is hij opvliegend van aard en is hij een politieke actievoerder. Het type van hard roepen in zijn wollen trui van en voor Greenpeace. Hij werd dan ook meermalen gearresteerd tijdens acties. Tijdens de verkiezingskampanje was hij netjes en rustig en kwam hij over als een staatsman. Dat hij zo gemaakt is door spindoctors ligt voor de hand. Zelfs zijn gehandicapte kind werd naar voren geschoven tijdens bijeenkomsten en in filmpjes. In debatten werden op amateuristische wijze PvdA’ers achter tegenstanders geplaatst, om hard nee te schudden als een tegenstander aan het woord kwam tijdens debatten. Amateuristisch, omdat naderhand naaste medewerkers herkend werden uit het campagneteam. Konden ze nu echt niet enkele PvdA-studenten hiervoor vinden? Helaas werkt dit soort non verbale communicatie goed. Tijdens zo’n debat kijken meer dan een miljoen mensen. Het truukje kwam dan wel uit later in een krant, helaas werd deze ontmaskering slechts gelezen door maximaal honderdduizend mensen. En de linkse kranten vonden het niet nieuwswaardig genoeg om te plaatsen waardoor de achterban gemanipuleerd werd.
Helaas lukte het de PVV en SP niet om het thema Europa verder naar voren te brengen. Deze twee partijen vinden elkaar in hun Europa-standpunten. Zoals gezegd werd de verkiezing persoonlijk gemaakt. “Waar moet u extra gaan betalen?” kort gezegd. Waar halen we uw geld vandaan. We hebben het over bezuinigingen van tussen de tien en twintig miljard. Gigantische bedragen, maar deze vallen in het niets bij de verplichtingen die de vorige regering(en) ons hebben opgelegd om Zuid-Europa binnen de EMU te houden. Als een van deze landen de EMU uit moet, zitten we – tot zover bekend – met een strop van tussen de twintig en dertig miljard euro! Aangezien we nu al tussen de tien en twintig miljard moeten bezuinigen om ons in ieder geval aan de regels van de EU te houden, hoe gaan we dan betalen als één van de Zuid-Europese landen uit de EMU valt? Waar halen we gemiddeld een extra vijfentwintig miljard vandaan? Een van de vele grote EU-problemen die voor de deur staan, maar in de afgelopen verkiezingen onderbelicht zijn geweest.
Het is echt tijd voor een Derde Weg-partij. Een derde sterke stroming in Nederland. In de vorige eeuw was er de Christendemocratie die niet onverdeeld links of rechts was. Na de decimering van de CDA is de populistische stroming opgekomen. Vroeger vertolkt door de LPF en nu door de PVV. De populisten vertolken dan wel onze thema’s in de Nederlandse media en politiek, maar we moeten er voor waken niet blind achter de PVV aan te lopen. Deze partij heeft zoals gezegd goede standpunten, maar wordt geleid door 1 man, het bestuur bestaat uit 1 man en de partij word voornamelijk gefinancierd door (voor een groot deel joodse) lobbygroepen uit de Verenigde Staten. De PVV is dan ook een goed middel maar zou geen doel op zich mogen zijn.
Helaas hebben we in Nederland geen politieke zwaargewichten als bijvoorbeeld een Filip Dewinter of een Francis Van den Eynde… In het metapolitieke geheel moeten we het tot zover doen met de PVV. Ze maken in ieder geval op grote schaal de burgers bewust van problemen die normaliter niet besproken werden. Ze maken hopelijk de geesten alvast (een beetje) rijp voor de werkelijke politieke revolte. Een revolte uitgevoerd in de politiek door échte nationalisten. Door een partij met een onderbouwd ideologisch verhaal. Want dat daar een maatschappelijke vraag naar is, wordt onder andere gestaafd door de meer dan één miljoen stemmers, die ondanks de tegenwerkingen en demonisering van de staat(sveiligheid), media, eigen onervarenheid en linkse partijen nog steeds een stem hebben uitgebracht op de PVV.
Het echte probleem is niet de media, maar het kiesvee zelf. Wat de media ook mogen schrijven of tonen, het is nog altijd de kiezer die alleen in het stemhokje is, en er kan stemmen in alle discretie. Als men wil weten dat er werkelijk gebeurt in de maatschappij, en waar het werkelijk omgaat, zijn er voldoende mogelijkheden om zich objectief te informeren, maar wat baten kaars en bril, als de uil niet zien wil. Het volstaat al gewoon om zich heen te kijken..!!! Het merendeel van de kiezers laat zich echter leiden door : frustraties,profitariaat, nijd, afgunst, en vooral wraak…ook als dat uiteindelijk in hun nadeel is. Enorm veel mensen hebben dus problemen om de werkelijkheid te willen zien…en dit is een bewijs van lafheid. Deze lafheid, gepaard gaande met een tergende zelfvernedering en zelfverachting, is nu de “norm” geworden, onder het motto : ” ik kruip en de anderen moeten ook kruipen, ik de put in, de anderen ook mee de put in…” Anderzijds gaan diezeflde kruipdieren, dan wel vechten op leven en dood, met diegenen die niet willen kruipen. Freud heeft geschreven dat de mensen sexueel “gemotiveerd” zijn, maar mijn beroepservaring wijst uit dat afgunst en nijd, een veel grotere impact hebben, en alles overheersende destructieve krachten zijn, zeker als deze gepaard gaan met een blinde wraak. Hier zitten we dus in het domein van de psychopathologie en dus niet meer in dat van de politiek. Het uiteindelijke doel van dit soort kiesvee is de ondergang van de maatschappij, en onze beschaving.
In Nederland heeft men steevast een zetelverdeling door via de media… In Vlaanderen en tal van andere landen vernemen we gewoon (en gelukkig) het percentage van de stemmen… Welk idee, mechanisme schuilt er het Nederlands (polder) model a.u.b ?
Vele van de hierboven opgesomde zaken weerspiegelen hier in Vlaanderen ook. Kijk bv naar Antwerpen, waar de media al enkele jaren aansturen op een duel Janssen-De Wever, waardoor de andere partijen in de schaduw verdwijnen. De enige partij die hieraan een beetje kan ontsnappen is Groen. Zij kunnen steevast rekenen op hun allochtone achterban en ook dat zetje van de media die het ‘schattige minipartijtje’ een hart onder de riem steken. Voor vooral Vlaams Belang en VLD wordt het gewoon zien te overleven. Ik denk zelfs dat de invloed van de media hier in Vlaanderen nog harder speelt dan bv in Nederland, want hier geldt een opkomstplicht en dit maakt dat ook niet-geïnteresseerde kiezers toch een stem uitbrengen op de meest tot idool gemaakte politicus. Vroeger was verzuiling een probleem en nu is het de idolencultus van politici die de achtergrond van partijen overschaduwd…