Zowel de N-VA als het Vlaams Belang veroordelen met klem de onbegrijpelijke vrijlating van Michelle Martin. De ex-vrouw van pedofiel en kindermoordenaar Marc Dutroux komt na 15 jaar gevangenisstraf zo goed als zeker vrij. Onder voorwaarden uiteraard, maar vrij is vrij. De vrouw kreeg 30 jaar cel voor medeplichtigheid aan de gruweldaden van haar ex Dutroux. Eerder had de vrouw al een celstraf uitgezeten van 5 jaar.

“Dat Michelle Martin, met een veroordeling tot 30 jaar gevangenisstraf en een eerdere veroordeling tot 5 jaar, nu al kan vrijkomen, is moeilijk te begrijpen”, stelt N-VA-Kamerlid Sophie De Wit. “Martin heeft nog maar de helft van haar straf uitgezeten.” De Wit: “De vervroegde invrijheidstelling kan een goede manier zijn om iemand onder begeleiding voor te bereiden op zijn terugkeer in de maatschappij. Maar in deze zaak ligt dit net iets anders, Martin heeft die kans vroeger al gehad en toen volledig verspeeld. Na haar veroordeling in 1989 heeft ze nog zwaardere feiten gepleegd.”

Ze wijst er ook op dat Martin vrijkomt door een fout in de wet. “Het kan niet dat Michelle Martin nu door de mazen van het net glipt door een fout in de wet. Omdat het vonnisgerecht dat destijds de zaak behandelde de correctionele rechtbank was en niet het Hof van Assisen, wordt mevrouw Martin nu juridisch-technisch niet aangezien als recidiviste en komt ze in aanmerking voor vervroegde invrijheidstelling. Dit is onaanvaardbaar.”

Voor het Vlaams Belang is het nu meer dan duidelijk dat de wet Lejeune nu maar eens eindelijk afgeschaft dient te worden. “De jaarlijkse vrijlatingscarrousel voor de strafuitvoeringsrechtbank is een regelrechte martelgang voor de slachtoffers. Telkens weer moeten zij zich met lood in de schoenen verplaatsen en verantwoorden waarom een dader langer in de cel zou moeten blijven. Daardoor draaien de rollen geleidelijk om en kruipen de criminelen steeds meer in de rol van beklagenswaardig slachtoffer. Dit verwerpelijk systeem moet weg.”

“Zeker bij zware misdaden heeft de samenleving behoefte aan de zekerheid dat de opgelegde straffen helemaal worden uitgevoerd en dus aan de geruststelling dat ze voor zeer lange tijd en in sommige gevallen definitief beveiligd is tegen de daders ervan. De samenleving heeft nood aan ontradende, onsamendrukbare straffen, zeker ten aanzien van weerzinwekkende misdaden zoals kindermoord. Als zo’n straffen in Nederland bestaan, waarom kan dat dan niet bij ons?” zo stellen volksvertegenwoordiger Gerolf Annemans en senator Bart Laeremans.