Ter gelegenheid van haar ‘Jubilee’ heeft de Britse koningin 
een monument in Londen ingehuldigd, bij Hyde Park, ter ere van de meer dan 55.000 Britse en Canadese soldaten die omkwamen bij bombardementsvluchten in opdracht van ‘Bomber Command’. De veteranen krijgen ook een bijzondere onderscheiding van de Britse regering. Het monument is omstreden, want ‘Bomber Command’, onder leiding van ‘Bomber’ Harris, was ook verantwoordelijk voor de bombardementen op Duitse steden waarbij tussen de 500.000 en 1 miljoen Duitse burgers omgebracht werden.
De bombardementsacties van de geallieerden waren aanvankelijk gericht op militaire doelwitten, en vermits de mogelijkheid om precies te bombarderen nog in de kinderschoenen stond, gingen geregeld hele woonwijken mee in vlammen op. Maar ‘Bomber’ Harris en zijn Bomber Command gingen vervolgens een hele stap verder: er werd gekozen voor ‘Area Bombing’, waarbij met opzet hele steden in puin werden gelegd. Vuurstormen werden gecreëerd om een maximaal aantal burgerslachtoffers te maken. Het bekendste symbool van die ‘strategie’ is Dresden, met minstens 100.000 doden, maar de aanvallen op Berlijn, Hamburg en een stad als Magdeburg waren minstens even erg… Wij houden niet van nodeloos shoqueren, maar vermits we steeds om de oren worden geslagen met de bergen lijken uit het misdadige kamp Auschwitz, hier is een berg lijken na het bombardement op Dresden…
Militair was de campagne een mislukking. De terreuraanvallen braken de wil van de Duitse bevolking niet, maar zorgden er integendeel voor dat men nog fanatieker vastklampte aan een ‘overwinning’ – die volgens bekwame militairen als Rommel onmogelijk was geworden. Bovendien zorgde het voor het verder vervagen van alle oorlogsregels; de eenheden die bij het Ardennenoffensief bij Malmédy geen pardon gaven aan Amerikaanse krijgsgevangenen, waren jongeren die afkomstig waren uit platgebombardeerde steden.
Er kan geargumenteerd worden dat het monument werd opgericht ter ere van de gevallen piloten, vooral bekostigd door veteranen, en dat kan men nog begrijpen. Maar inhuldiging door de Queen en zelfs speciale decoraties doen toch vragen rijzen. In het licht van Europese verzoening zou een verontschuldiging ten aanzien van de Duitse nabestaanden van slachtoffers van ‘Bomber Command’ misschien ook wel op zijn plaats geweest zijn…
Wanneer ik bepaalde reacties op een artikel over de inhuldiging in de Telegraph erop nalees, dan stel ik dat de Britten zich nog altijd vergrijpen aan de verfoeilijkste vorm van jingoïsme… Dat men ook nog miljoenen uitgeeft voor een dergelijk monument terwijl het land zwicht onder de zoveelste recessie, is ook een schanddaal, of meer precies, een poging om de bevolking een rad voor hun ogen te draaien. Dat ze 70 jaar na de feiten nog zo sterk inzitten met de oorlog, is ook een veeg teken duidend dat ze niet veel meer overhebben om trots (en arrogant) over te zijn; dat ze enkel nog kunnen omkijken met nostalgie en verzuchtingen naar een periode waar glorie gelijke tred hield met hun daden en waar ze als natie nog een rol van betekenis vervulden op wereldvlak.
En dan vergeten we nog het bombardement op Mortsel (Erla) nooit één verontschuldiging en/of
erkenning!
De verliezer heeft altijd ongelijk vermits de overwinnaar de ‘geschiedenis’ schrijft… Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven…