Naar aanleiding van de veertigste verjaardag van het opgraven van de stoffelijke resten van Cyriel Verschaeve in Solbad-Hall in Oostenrijk, werd op zondag 13 mei 2012 een herdenking gehouden te Alveringem. Zo’n honderdvijftig Vlaams-nationalisten woonden in de laat-gotische hallenkerk Sint-Audomarus te Alveringem de plechtige eucharistieviering bij ter ere van Cyriel Verschaeve.

De mis werd opgedragen door de kranige E.H. Cyriel Moeyaert. In de homilie bracht hij op een aangrijpende wijze hulde aan Cyriel Verschaeve,  die in deze kerk gedurende achtentwintig jaar kapelaan was, van 1911 tot 1939. Ook na zijn op pensioenstelling bleef hij spiritueel actief in deze kerk. Cyriel Verschaeve droeg hier de mis op, hoorde biecht en predikte hier vanop  de kansel, die nu rechts van het altaar staat. Het orgel, met twee manualen, werd kunstvol bespeeld door Dominiek Sneppe, die ook de voorzangen voor haar rekening nam. Haar broer dirigeerde talentvol de samenzangen. Onze mooie Vlaamse liederen werden afgewisseld met Latijnse gezangen, die herinnerden aan het pre-conciliaire tijdperk. Niemand was er rouwig om.

Op het kerkhof werd een grafhulde gebracht aan Cyriel Verschaeve. Elke Serpieters verzorgde, met haar prachtige en frisse stem, de bindteksten tussen de liederen en de voordrachten. Als eerste spreker kwam Jim Spinnewyn aan het woord. Hij is de zoon en de broer van twee commandoleden die de resten van Cyriel Verschaeve hebben opgegraven. Jim Spinnewyn hekelde de politiek van de geleidelijkheid die geen enkel gunstig resultaat biedt aan Vlaanderen. Verschaeve koos tijdens de eerste wereldoorlog de zijde van de Vlaamse frontsoldaten, die het beu waren om bevelen van eentalig Franstalige officieren te aanhoren. Zijn houding evolueerde tijdens de tweede wereldoorlog naar een radicalisme zonder compromis. Dat brak hem zuur op. Cyriel Verschaeve was een kleine kapelaan maar een groot Vlaming. Hij stierf te Solbad-Hall in 1949, waar hij begraven werd.

Als tweede spreker kwam Luc Vermeulen aan het woord. Zoals vele andere Vlamingen had hij destijds een bedevaart per autostop naar Solbad-Hall ondernomen. Toen hij in 1973 via de pers vernam dat een commando onder leiding van Bert Erikson de resten van Cyriel Verschaeve had opgegraven en terug naar Vlaanderen had gebracht, was Luc eerder sceptisch. Een zinvolle bedevaart naar het graf van een groot Vlaming in Oostenrijk was daardoor weggevallen. Kort daarop vernam Luc Vermeulen dat het de innige wens was van Cyriel Verschaeve om in Vlaamse grond te worden begraven. Luc begreep en respecteerde het verlangen van de kapelaan en hij kon er zich volledig in vinden. Trouwens, door deze clandestiene actie werd het belgisch establishment een neus gezet. Deze gewaagde onderneming werd Operatie Brevier genoemd. Het lichaam werd te Alveringem herbegraven en later werden er acht Vlaamse oud-strijders, met de typische Vlaamse kruisen, naast het Verschaevegraf bijgezet. Om eventueel latere profanaties door het belgisch regime te voorkomen, werd het graf met zes ton beton toegedekt. Luc Vermeulen besloot met een opsomming van allerlei pesterijen die Vlaams-nationalisten vandaag de dag moeten ondergaan. De boodschap van Luc luidde dat we niet mogen versagen en dat we elkaar moeten steunen in onze heilige strijd.

Daarna volgde een stijlvolle bloemenhulde door het VNJ op het graf van Verschaeve. Bloemen werden overhandigd aan twee overlevenden van Operatie Brevier, namelijk Roger Spinnewyn en Xavier Buiseret. De weduwe van de betreurde Bert Erikson mocht eveneens een bloemstuk in ontvangst nemen. De plechtigheid werd afgesloten met het Wilhelmus en een daverende Vlaamse Leeuw.

Deze ingetogen plechtigheid werd in goede banen geleid door een twaalftal Voorposters. Toen we het kerkhof verlieten werden we even opgeschrikt door een groep die luid brullend door de straten van het rustige Alveringem trok. Het waren echter geen tegenbetogers, maar supporters van Club Brugge die hun ploeg met de nodige decibels naar de tweede plaats wilden schreeuwen. Er waren tevens vele politieagenten in uniform en een paar leden van de geheime staatsveiligheid aanwezig. Maar ze lieten ons gerust.

Na het officiële gedeelte reden we naar de ons vertrouwde Vleterranch te Westvleteren om de inwendige mens te sterken en om gezellig na te kaarten over deze ontroerende en ingetogen manifestatie.  VMO-vlaggen, schilderijen, een dodenmasker van Cyriel Verschaeve, een reliekkader, een aantal mappen met krantenknipsels en prenten, … zorgden voor een visuele evocatie van Operatie Brevier. Een aantal oude volksspelen verschafte de nodige ontspanning aan liefhebbers. Het was leuk om zien hoe enkel meisjes van het VNJ zich aan een rit te paard waagden in de manege.

Van uit de hemel heeft Cyriel Verschaeve gezien dat Vlaanderen hem niet vergeten is. Een volk dat zijn helden eert, is een waardig volk. Daarom is deze ceremonie een prachtvol initiatief en we zijn er Voorpost dankbaar om.

(Verslag door Voorpostkameraad Gerald)