Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers haalde het ooit aan als een scheiding waar we een voorbeeld aan zouden kunnen nemen. Zuid-Soedan en Soedan die van elkaar scheidden nadat de burgeroorlog tussen beiden voor tienduizenden doden en miljoenen vluchtelingen had gezorgd. Ondertussen is het een voorbeeld waar we beter niet naar kijken.
Na de splitsing dachten velen dat het maar een kwestie zou zijn van wat grenscorrecties aan te brengen en wat afspraken te maken met als bemiddelaar Ethiopië. Vervolgens zouden het christelijke en animistische zuiden en het islamitische noorden elk hun eigen weg gaan. Ondertussen heeft olie ervoor gezorgd dat de twee terug de facto in oorlog zijn. Waar het noorden, het huidige Soedan, in het verleden de agressor was, is het nu Zuid-Soedan dat het offensief begon. Op 10 april rukte het 70 kilometer op in het noorden en nam het het gebied in waarin zich het Heglig-olieveld bevindt. In 2009 was in een arbitragecommissie in Den Haag beslist dat dit zich in de Soedanese deelstaat Zuid-Kordofan bevond en dus aan het noorden toekwam.
Wederzijdse inmenging
Het conflict komt echter niet uit de lucht vallen en al is olie een belangrijke drijfveer, het is niet de enige bron van conflict. Beide landen steunen rebellengroeperingen in elkaars gebied, waarbij vooral de rebellen in Soedan, gesteund door Zuid-Soedan, de sterksten zijn. Het gaat hier dan over het SPLM-Noord dat stukken van de Soedanese deelstaat Zuid-Kordofan, waar zich dus het olieveld bevindt, bij Zuid-Soedan wil zien. Deze rebellen krijgen wapens van het zuiden, kunnen zich probleemloos terugtrekken in Zuid-Soedan na gevechten in het noorden en bewegen zich vervolgens via het Zuid-Soedanese gebied om de Soedanese deelstaat Blauwe Nijl binnen te vallen. Het noorden steunt dan weer kleinere rebellengroeperingen in de Unity- en Boven Nijl-deelstaten, maar deze zijn nu grotendeels teruggetrokken om het Zuid-Soedanese leger te bevechten rond het Heglig-olieveld.
In maart 2012, slechts een maand geleden, leek het nog tot een vreedzaam akkoord te komen. Onderhandelaars hadden een akkoord geschreven uitgaande van de “4 Vrijheden”: het recht van burgers van beide staten om zich vrij te bewegen, werken, leven en wonen in beide landen. Islamisten in Soedan verzetten zich hier radicaal tegen, met als argument dat de Zuid-Soedanezen in Soedan, die nog met een goed half miljoen zijn, zouden dienen als vijfde colonne. Met de inval van Zuid-Soedan, gesteund door Zuid-Soedanse milities in Soedan, is het moeilijk hen van het tegendeel te overtuigen.
Darfoer
Ondertussen is het ook in Darfoer terug onrustig. Drie jaar terug meldde Martin Agwai, generaal van de vredestroepen van de Afrikaanse Unie, dat het etnisch-religieuze probleem was opgelost en dat banditisme nu het grootste probleem was. Vanaf 3 april 2012 zijn Soedanese vliegtuigen echter de provincie terug aan het bombarderen en zijn overheidsgesteunde milities het gebied aan het binnentrekken om aanvallen uit te voeren. In tegenstelling tot het verleden zou de Soedanese regering geen Janjaweed-milities meer gebruiken, die van de Arabische etnie zijn, maar deze keer lokale tribale milities inzetten. Op deze manier worden tribale conflicten gebruikt om de regering de kans te geven het gebied terug onder zijn autoritaire gezag te brengen. Het leidt tot etnische zuiveringen, onder andere van de Zaghawa-stam, en een nieuwe vluchtelingenstroom.
Op hun beurt hebben rebellengroeperingen in Darfoer nu een alliantie gesloten met Zuid-Soedan in een “Soedanees Revolutionair Front” die streeft naar een radicale hervorming in Soedan, met grote autonomie voor deelstaten als Darfoer, maar in zijn rangen ook veel separatisten telt.