Gisterenavond was voormalig NPD-voorzitter Udo Voigt te gast in Antwerpen voor een lezing op uitnodiging van NSV! Antwerpen. Aanvankelijk zou het kopstuk van de Nationaaldemokratische Partei Deutschlands spreken in een lokaal van de Universiteit Antwerpen, maar de rector besliste daar – democratisch ingesteld als hij is – anders over. Voigt en de NSV!-studenten moesten uitwijken naar een andere locatie. Het werd desalniettemin een meer dan geslaagde avond.
Udo Voigt en de NPD zijn niet onbesproken. Na een verleden van juridische conflicten, veroordelingen, de stempel ‘neo-nazi’s’ en zo meer (tiens, het klinkt erg bekend in de oren allemaal…) poogt de NPD al enkele jaren om het imago radicaal, doch ‘proper’ te houden. Zoals elders in Europa proberen ook deze rechtsnationalisten via een ‘modernere’ en meer aanvaardbare weg de jongeren en de kiezers te bereiken. Dit met wisselende successen.
Om 20 uur hield de NSV! een protestactie aan de ingang van de Antwerpse Universiteit om hun ongenoegen over de weigering van de zaal te uiten. Stijn v. Boebel, praeses van NSV! Antwerpen hield een mooie toespraak die perfect aantoonde dat de Universiteit selectief handelde bij de beslissing om de zaal niet toe te kennen aan de NSV!. Na de actie, die in alle rust en kalmte verliep, trok het jonge gezelschap naar de nieuwe locatie. De toespraak tijdens de protestactie van de praeses vind je onder dit artikel terug.
Voigt sprak voor een zaal waar een kleine 50 man, voornamelijk studenten, verzameld waren. Hij legde uit waarom zijn partij tegen de Euro was, die als het zwaard van Damocles boven de Europese lidstaten hangt. Zijn discours valt samen te vatten tot het gegeven dat we moeten (blijven) strijden voor onze identiteit, die door het grootkapitaal met vernietiging bedreigd wordt. Europa moet er zijn, maar dan niet in de huidige vorm, doch wel als een Europa der volkeren. Slechts dan kunnen kleinere entiteiten binnen dat Europa een vuist vormen tegen de multicultuur, de massaimmigratie, het grootkapitaal, de Amerikaanse ‘Way Of Life’ en andere zaken die onze eigenheid bedreigen.
Voigt sprak met een groot enthousiasme en dat kwam grotendeels door het feit dat er zoveel jeugd in de zaal zat. “Toen ik 19 jaar was, bestond de ‘beweging’ uit ouderen en bejaarden. Nu spreek ik hier voor een zaal vol jongeren. Dat geeft me hoop en het is voor mij het bewijs dat de strijd blijft verdergaan.” zo zei hij. Udo Voigt, waarmee ikzelf en een aantal kameraden uit de Antwerpse NSV! en het Gentse KVHV en een paar ‘oud-gedienden’ de eer hadden een hele dag met hem te mogen optrekken, toonde meermaals zijn welgemeende blijk van tevredenheid over de evolutie van de verjonging van de radicale beweging. Zowel in Vlaanderen als elders in Europa.
Uit de reacties achteraf en vandaag nog, blijkt dat zijn rede in Antwerpen voor zeer velen een diepe indruk heeft nagelaten. De NSV! mag zeker fier zijn op deze geslaagde activiteit en diegenen – ook binnen de Vlaamse Beweging – die hem op voorhand brandmerkten als neo-nazi en hem verguisden, hebben meer dan ongelijk. Meer zelfs, indien ze aanwezig waren geweest hadden ze garanti (misschien deels) hun mening over de NPD en Udo Voigt moeten herzien. En ik heb het hier uiteraard niet over de door geld verblinde sossen en boomknuffelaars…
