Vrouwen aan de macht: een debat over vrouwenquota bij overheid en bedrijven

“Zestig procent van mijn personeel bestaat uit vrouwen. Zij bewijzen elke dag dat je een job en een gezin kan combineren. Je moet het wel graag doen. Dan is alles mogelijk. Ik wil alleen niet dat vrouwen zich vandaag in een slachtofferrol laten duwen. Dat stadium zijn we met z’n allen toch voorbij, niet?” Deze quote komt van Grete Remen, baas over haar 110 personeelsleden en moeder van 5 kinderen. Het vat een beetje samen waar het ‘vrouwendebat’ van KVHV Gent gisteren over ging.

Grete Remen deed deze uitspraak in een vraaggesprek met de Gazet Van Antwerpen naar aanleiding van de Vrouwendag vandaag. Gisterenavond vond in Gent, in een aula van de UGent, een debat plaats over de fel besproken ‘vrouwenquota’. Deelnemers aan de discussie kwamen uit vier politieke partijen en het feministische VOK. De algemene tendens was bij alle deelnemers dat de randvoorwaarden dienden te verbeteren. Ouderschapsverlof, kinderopvang, gezinsvriendelijke werkomstandigheden, …

De vrouw die voor CD&V het partijstandpunt zou verdedigen werd vervangen door een man, Raf Terwingen, fractievoorzitter in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Over zijn standpunt kunnen we kort zijn: hij had er geen. Zoals hij zelf aangaf zat hij op de ideale plaats aan de debattafel: in het midden. “Een Tjeef zal altijd een beetje de middenweg kiezen tussen links en rechts, ook hier aan deze tafel”, zo zei hij. En dat was meteen ook het enige noemenswaardige wat er uit deze man kwam.

Barbara Pas (Vlaams Belang) en Liesbeth Homans (N-VA) lieten meteen verstaan zich niet te kunnen vinden in het opleggen van quota. Liesbeth: “Het opleggen van iets, het kiezen voor quota is hetzelfde als iets verplichten. En verplichten heeft bij mij een negatieve bijklank.” Barbara Pas sloot zich aan bij deze kritiek en vond de quota een pervers effect hebben: “Quota opleggen is het bestrijden van een symptoom terwijl het beter zou zijn om het systeem te bestrijden. Quota kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat bedrijven het land of de beurs (voorbeeld uit Scandinavië) verlaten.”

Beide dames waren het er ook over eens dat vrouwen net door quota in een bepaalde rol worden geduwd. Het stereotiepe beeld van “je zit hier omdàt je een vrouw bent, niet vanwege je competenties” zou volgens hen door het opleggen van quota worden versterkt.

Aan de andere kant van de tafel zat Elisabeth Meuleman voor Groen, die vooral opviel door haar uitspraken over het opvoeden van kinderen. Nogal ongelukkig liet ze zich ontvallen dat meisjes en jongens niet als zijnde een ‘typisch’ meisje of jongen dienen opgevoed te worden. Meisjes kunnen gerust met autootjes spelen en jongens met poppen. Ze besefte zelf echter snel wat ze gezegd had en herpakte zich tijdens het verloop van het debat. Het gaf echter regelmatig de aanleiding voor zowel het vragen stellende publiek als voor Liesbeth Homans en Barbara Pas om er vurig voor te pleiten om vrouwen ‘vrouw’ te laten zijn en mannen ‘man’.

De meest consequente en onderbouwde stellingen kwamen van Kitty Roggeman van het VOK (Vrouwen Overleg Komitee) dat onder andere drijvende kracht is achter de Vrouwendag vandaag. Deze rasechte feministe verdedigde met volle overgave de invoering van quota voor vrouwen bij de overheid én bij bedrijven. Haar argumenten waren steeds goed onderbouwd met nu en dan het nodige cijfermateriaal en ze kon dan ook regelmatig rekenen op felle kritiek van de N-VA- en de Vlaams Belangvertegenwoordiging.

Kitty pleitte voor de invoering van éénderde vrouwen in overheidsbesturen én in de bestuursraden van privé-bedrijven. De kritiek dat de overheid zich niet te moeien had met bedrijven die autonoom zijn en overigens al belastingen betalen aan diezelfde  overheid liet niet lang op zich wachten. Toch hield mevrouw Roggeman zich vast aan haar standpunt en ging zelfs verder dat ze droomde van een fifty-fifty regeling. “Je verplicht de bedrijven op zoek te gaan naar dat percentage aan vrouwen, je verplicht niet individuen om zich voor die functie kandidaat te stellen. Dat zijn twee verschillende zaken”, aldus Kitty Roggeman.

Het debat verliep in alle sereniteit en misschien had de haan in het kippenhok er wel iets mee te maken, maar dat beweren op Vrouwendag zou me naar de schandpaal leiden. Rechts Actueel feliciteert alvast Sint-Veerle, de vrouwenafdeling van KVHV Gent, met hun geslaagd initiatief!