Ondanks peilingen die aangaven dat de nieuwe Duitse bondspresident Joachim Gauck een keuze was die goed viel bij de Duitsers heeft bondskanselier Merkel zich er tot op het laatste moment tegen verzet. De media brachten het als een overeenkomst over de partijen heen voor een grotendeels ceremoniële rol. Ze vermelden echter niet dat er de vorige keer ook fel gestreden is om Gauck weg te houden van het bondspresidentschap.
In 2010 werd Gauck verslagen door de nu afgetreden bondspresident Christian Wulff, al waren daar wel drie stemrondes voor nodig. Toen was Gauck nog de kandidaat van de SPD en de Groenen, nu zou hij het grote consesusfiguur zijn. Door het ontslag van Christian Wulff op 17 februari 2012 moest een nieuwe bondspresident gezocht worden en direct kwam Joachim Gauck weer op de voorgrond. In de gesprekken om een nieuwe kandidaat te vinden, bracht Merkel een ganse lijst mee van kandidaten. Volgens aanwezigen leek het wel of ze iedereen behalve Gauck wou benoemen. Slechts het dreigement van haar liberale coalitiepartner FDP om uit de coalitie te stappen indien ze zich zo fanatiek zou blijven verzetten, deed Merkel stoppen. En zelfs dan nog pas na bemiddeling van meerdere leden van haar eigen partij. De reden dat zij zich zo fanatiek verzette, was niet het feit dat hij een kandidaat van de oppositie was in het verleden, maar zou een angst zijn voor spoken uit het verleden.
Angela Merkel en Joachim Gauck hebben minstens één belangrijk ding gemeen: beide komen ze uit de voormalige socialistische DDR. Joachim Gauck werd in de DDR actief lid van het Neues Forum, een oppositiebeweging die mee het einde van de DDR inluidde, en werd uiteindelijk verkozen tot de woordvoerder daarvan. Net zoals de vader van Angela Merkel, Horst Kasner, waren beide protesante pastors. Met een belangrijk verschil, Gauck was een dissident in de DDR, Kasner allesbehalve. In 1954, drie weken na de geboorte van Angela, verhuisde Kasner met zijn gezin van West-Duitsland naar Oost-Duitsland, wat op zich al een redelijk uniek gegeven is. Sommigen zeggen dat dit was om de protestante kerk te ondersteunen, mensen die hem kennen uit die periode verwijzen naar hem als “rode Kasner”. In die DDR had het gezin beschikking over een appartement en twee auto’s en genoot Kasner zodanig het vertrouwen van het regime dat hij vrij naar het westen mocht reizen zonder veel belemmering. Tevens was Kasner goed bevriend met meerdere hogere leden van de Stasi (de beruchte staatsveiligheid van de DDR) en was hij lid van Christlichen Friedenskonferenz, een socialistische mantelorganisatie die haar fondsen kreeg vanuit Moskou.
Merkel zelf volgde haar vader trouw en werd lid van de Freie Deutsche Jugend, de jeugdbeweging van de DDR, waar ze secretaris werd voor politieke opvoeding. Pas drie weken na de val van de muur legde ze die functies af en werd ze, tot verbazing van de mensen die haar kenden als een consequente aanhangster van de marxistische ideologie, lid van de centrum-rechtse Demokratischer Aufbruch, dat later in de CDU zou opgaan. Het probleem van Angela Merkel met Joachim Gauck is in de eerste plaats dan ook de angst dat hij kennis heeft over haar verleden in de DDR, waarvan maar zeer kleine fragmenten naar boven zijn gekomen. Journalisten die er over schrijven, worden niet meer toegestaan om interviews te houden met regeringsleden. Wanneer zij volharden in de boosheid wordt ineens het magazine of de krant waarvoor ze werken afgedreigd. Joachim Gauck daarentegen kan met zijn functie van bondspresident wel eens lastig kunnen doen, zeker aangezien hij over een gepriviligeerde toegang tot informatie bezit. Hij werd immers aangesteld als hoofd van het onderzoek in de Stasi-archieven in de jaren ’90. Als pastor wist hij al veel van de dubieuze rol van de vader van Merkel, als hoofd onderzoeker van de Stasi-archieven had hij nog een veel grotere toegang tot informatie.
Opvallend is dan ook dat het fanatiek afwijzen van Gauck door Merkel voor de functie van bondspresident z’n weerklank vond in het fanatiek vasthouden van zijn kandidatuur door alle andere partijen. Frustraties in de FDP over haar beleid, waar ze weinig rekening houdt met coalitiepartner FDP, zouden hiervoor gezorgd hebben. Met Joachim Gauck als bondspresident hebben ze nu iemand die Merkel, met het gevaar dat hij informatie bekend maakt, in toom kan houden zodat er meer ruimte voor hun spel vrijkomt.