Geen luie Grieken, maar vrijheidsstrijders!

Als men vandaag de dag de televisie opzet en men de beelden bekijkt uit Griekenland, dan zou men bijna denken dat de Grieken een bende luieriken zijn die enkel uit zijn op drinken in de zon, niet werken en enkel op straat komen wanneer hun immense voordelen worden geschrapt. Daartegenover staat de visie dat de Grieken eigenlijk strijden tegen een corrupte politieke klasse en de Europese moloch die, in naam van macht en kapitaal, de Grieken onder z’n laars wil verpletteren. Men zou denken dat de waarheid ergens in het midden ligt, maar het is ondertussen duidelijk dat dit absoluut niet zo is. Dit is een strijd voor het behoud van nationale soevereiniteit tegenover de Europese moloch.

Wat een feit is, is het complete failliet van de Griekse staat. Jarenlang beschouwden politici deze staat als één grote vetpot waar men, na winst bij verkiezingen, naar hartelust van kon snoepen en z’n medestanders mee kon belonen. De sociaal-democratische en zoetwater-conservatieven die elkaar jarenlang hebben afgewisseld aan de macht zijn beide schuldig aan dit gedrag. Om de maatschappij stil te houden hebben ze een sociaal model opgebouwd dat kraakt langs alle kanten en hebben ze een economie opgebouwd zonder enig oog voor diversificatie. Het Griekse volk werd afhankelijk van de staat om te kunnen leven en dat had de politieke elite graag. Men kan het vergelijken met de PS in Wallonië; indien men niet meer op de gevestigde partijen stemt, kan men dreigen met het omkomen van honger en dit in volledige armoede.

Uiteraard werd dit getolereerd door het buitenland. Het regime kon zonder enige problemen enorme hoeveelheden geld lenen, met dank aan ratingbedrijven en grootbanken die hielpen met cijfers te vervalsen en het goedkeuren van hoge ratings zodat men enorme hoeveelheden geld kon lenen. Geld dat men kon lenen van grote Europese banken zoals uit Frankrijk: CNP Assurances, Société Générale, Groupama, BNP Paribas (meer dan 11 miljard euro); uit Duitsland: Commerzbank, FMS Wertmanagement (meer dan 9 miljard euro) en uit Italië: Generali Group (3 miljard euro). Tevens kon men ook enorme hoeveelheden geld lenen van Griekse banken zelf, die hierdoor zelf kwamen te zitten op een enorme monetaire luchtbel van meer dan 69 miljard euro. Geld dat die banken uiteraard niet hadden en men is gaan lenen bij…andere Europese banken in Frankrijk en Duitsland. Voor de Griekse politieke elite betekende dit het onbeperkt teren op de vetpotten, voor de banken betekende dit een zeker inkomen (om rente te betalen werd uiteraard nog meer geleend) en een vergroting van het beschikbare kapitaal met alle bonussen voor de top die erbij kwamen en voor buitenlandse bedrijven de mogelijkheid om de eigen kassen te spekken aan de Griekse staat.

In ruil voor positieve ratings en toegang tot grote leningen werden bepaalde afspraken gemaakt over de aankoop van onder andere militair materiaal. Om maar één voorbeeld te nemen: op 5 oktober 2011 werd bekend dat de Griekse staat 400 tanks uit de VSA aankocht en tegelijk een aanvraag tot offerte bij Amerikaanse wapenbedrijven deed voor twintig amfibische voertuigen, met alle inbegrepen bewapening. In 2009 verkocht Frankrijk dan weer voor 3 miljard euro aan schepen en helikopters aan Griekenland, toen de begrotingsproblemen al zeer duidelijk waren geworden. Het is zelfs zo ranzig dat de Europese besparingsplannen spreken over enorme schrappingen in budgetten op alle vlakken, behalve defensie! Niet uit bezorgdheid voor de militaire veiligheid van Griekenland, maar om de enorme wapenbedrijven van West-Europese landen te blijven ondersteunen. Ondertussen krijgen wij ook verhalen te slikken dat de Grieken allemaal in massa voor de Griekse staat zouden werken terwijl dit maar voor 11% is, één van de laagste cijfers in Europa. Wat we niet te horen krijgen, is het feit dat de Griekse scheepsrederijen goed zijn voor 16% van de wereldhandelsvloot en in 2010 meer dan 15,4 miljard euro winst draaiden. Waar de Griekse staat geen cent van heeft gezien aangezien de rekeningen van die rederijen in Zwitserland of Londen staan. Als men kijkt naar alle bedrijven die exclusief zaken doen op Grieks grondgebied gaat het om 560 miljard euro dat wordt opgebracht door handel in Griekenland, maar dat allemaal buiten Griekenland staat.

Men moet ons dan ook niet wijsmaken dat dit een verhaal is van luie, kwade Grieken versus goedmenende, genereuze Europeanen. De Europese besparingsplannen zijn gemaakt volgens de wensen van de grote banken die zoveel mogelijk van hun investeringen willen redden tot ze de boel laten springen. In samenwerking uiteraard met de politieke elite in Europa die ondertussen via grote contracten nog zoveel mogelijk geld uit de Griekse citroen wil nijpen. Men zal uiteindelijk zo ver willen gaan dat Griekenland stukken van hun nationaal grondgebied moet verkopen om te overleven. Wat is nu eenmaal een Grieks eiland meer of minder? Indien men zo ver wil gaan, dan hebben de Belgische federale regering en de Vlaamse regering ineens een wondermiddel gevonden voor hun begrotingstekort. Monumenten als de IJzertoren kan men aan rijke Chinezen verkopen die het kunnen gebruiken voor een Chinees telecombedrijf hier op te richten, de kathedraal van Antwerpen verkopen we aan Qatar (die immers al immense stukken Franse economie heeft opgekocht, daarover later meer) voor een grote moskee en onze universiteiten verkopen we aan de snelst groeiende economie ter wereld: Turkije.

Kortom: dit is geen conflict van luie Grieken versus brave Europeanen, maar een strijd om onafhankelijkheid en soevereiniteit. Het geweld van sommige extreemlinkse groepen tegen de Griekse middenstand is verwerpelijk, dat is immers enkel de boel nog erger maken, maar het viseren van buitenlandse banken en multinationals is zeer goed begrijpbaar. En wie weet, als door het Griekse toedoen de huidige EU-moloch zou bezwijken, dan heeft Churchill uiteindelijk nog gelijk gekregen:

“Hence we will not say that Greeks fight like heroes, but that heroes fight like Greeks. “