Privacycommissie: ‘vakbondsbelang gaat boven mensenrechten Vlaamsnationalisten’

Vijf jaar nadat gediscrimineerde Vlaamsnationalisten van Vlaams Belang met de steun van Marie-Rose Morel klacht indienden is de Belgische Privacycommissie erin geslaagd een oordeel te vellen.  ABVV, ACV en ACLVB hanteren onwettige praktijken, de klachten zijn gegrond – een zware blamage voor de heren die graag lesjes ‘ethiek’ geven.  Maar, aldus de Privacycommissie, ‘het vakbondsbelang heeft voorrang op de fundamentele rechten van de klagers.’  Of hoe er weer een beschamend hoofdstukje wordt toegevoegd aan ‘vakbondistan’, het land waarin wij leven… 

In een democratie worden mensen die kandidaat zijn bij verkiezingen voor een oppositiepartij daarvoor niet gestraft door de meerderheid;  indien dat wel gebeurt, wordt daartegen terecht geprotesteerd.  In België werden evenwel in 2006 honderden Vlaamsnationalisten uitgesloten door ABVV, ACLVB en ACV als lid, omdat zij opkwamen op lijsten van Vlaams Belang.  Die drie vakbonden zijn nauw verbonden met de regeringspartijen, en beschikken over monopolies inzake bv. het indienen van lijsten voor de sociale verkiezingen, het aanduiden van rechters in Arbeidsrechtbanken en het uitbetalen van dopgeld.

Met de steun van wijlen Marie-Rose Morel, toen hoofd van de vakbondscel van Vlaams Belang, dienden drie uitgesloten leden klacht in bij de Belgische ‘Privacycommissie’.  Omdat de schendingen flagrant waren zat de Privacycommissie blijkbaar verveeld met de zaak, want gedurende liefst 5 jaar werd de zaak op de lange baan geschoven.  Uiteindelijk vroeg senator Jurgen Ceder (onafhankelijk Vlaamsnationalist) de regering waarom de Privacycommissie recht weigerde te spreken.  Meteen na die vraag werd de zaak eindelijk behandeld, en zopas werd uitspraak gedaan.

De Privacycommissie bevestigt de drie klachten als gegrond: het wettelijke recht op toegang, de bewaringstermijn van lidmaatschapsgegevens en het recht op verweer in de Privacywet werden  geschonden.  Hiermee wordt voor het eerst zwart op wit bevestigd dat ABVV, ACV en ACLVB organisaties zijn die systematisch onwettige praktijken hanteren.  Deze principiële uitspraak over het fundamenteel onwettige karakter van de belgicistische bonden is verheugend.

De Belgische privacycommissie voelde zich echter geroepen om deze zware blamage voor de bonden te compenseren:  De fundamentele rechten en vrijheden van de Vlaamsnationalisten worden afgewogen tegen die van de machtige Belgische monopoliebonden, en die laatsten… krijgen voorrang. ‘ De Commissie erkent, na afweging van de belangen, het bestaan van een prioritair gerechtvaardigd belang in hoofde van de vakbonden in de zin van artikel 5,f Privacywet’, zo klinkt het.

Deze uitspraak is schandalig.  De Belgische Privacycommissie zegt dus dat de fundamentele rechten van Vlaamsnationalisten ondergeschikt zijn aan die van machtige belgicistische monopolievakbonden.

De Privacycommissie probeert dit te rechtvaardigen door te verwijzen naar het ASLEF-arrest tegen Groot-Brittannië, dat zegt dan een bond leden van een ‘vijandige’ partij mag weren, maar miskent dat er in Groot-Brittannië geen vakbondsmonopolies bestaan.  Het ASLEF-arrest zegt:   ‘de situatie zou anders zijn indien de vakbonden monopolies zouden bezitten of overheidstaken zouden uitvoeren’.  Dat is natuurlijk in België wél het geval, waar de bonden alleen al voor de uitbetaling van dopgeld jaarlijks 200 miljoen euro ‘administratiekosten’ op zak steken!

Dat de Belgische Privacycommissie bevestigd heeft dat ABVV, ACV en ACLVB onwettige praktijken toepassen is een grote symbolische overwinning, maar dat de Belgische Privacycommissie de rechten van de bonden voorrang geeft op de mensenrechten van Vlaamsnationalisten is onaanvaardbaar. Recht en rechtvaardigheid blijken voor Vlaamsnationalisten opnieuw onbereikbaar op basis van Belgische wetgeving in Belgische rechtspraak.

Ook daarom zijn Vlaamsnationalisten enkel thuis in de Vlaamse Solidaire Vakbond VSV!