N-VA krijgt tegenwoordig de wind van voren. Langs alle kanten. Ex-medewerkers die de vuile was buiten hangen, politieke tegenstanders die met modder gooien en weigeren op de inhoud in te gaan, mensen die fysiek bedreigd worden, te pas en te onpas het verwijt krijgen van ‘fascisten’, ‘racisten’ en zo meer te zijn… Het is allemaal niet netjes, maar het klinkt toch o zo bekend in de oren. Laten we stellen dat de N-VA in haar Vlaams Blokperiode zit… en we weten allemaal hoe die partij groot is kunnen worden.

De laatste wapenfeiten speelden zich af in een cafeetje in de buurt van het federaal parlement. Enkele socialistische dik betaalde revolutionairen daagden er enkele N-VA’ers uit met de klassieke argumenten. “Theo fasho, Theo fasho!” zo klonk het in de richting van Theo Francken, die prompt een sanitaire stop inlaste. Op weg naar dit alles verlossende oord, werd hij echter begroet op Romeinse wijze.

Meteen schieten de aanwezige nationalisten recht waarop de Kabinetsrevolutionairen van de sp.a’ers Johan Vande Lanotte en John Crombez, de fysieke confrontatie willen aangaan. Zoals zo dikwijls gebeurt, zorgde een vrouw voor het einde van dit, nochtans veel belovend, spektakel. N-VA-fractiesecretaris in de Senaat, Valerie Van Peel, haalt de testosteronverslindende hanen uiteen. Met het schuim op de rode lippen briesen de rode rakkers nog “fascisten…!”

De cafébaas beslist om de N-VA’ers de zaak te doen verlaten. De sossen mogen hun revolutionaire daad verdrinken. Ook dit klinkt zeer bekend in de oren voor wie de Vlaams Blok periode – als zijnde Boze Blokker uiteraard – heeft meegemaakt. Daags nadien belden Jan Jambon en Bart de Wever even met Johan Vande Lanotte en John Crombez, die zich meteen verontschuldigden voor het hele gebeuren. Voor hen is de zaak nu gesloten. Wij kijken alvast uit naar het volgende incident, want hiermee is alvast de toon gezet voor de komende maanden.