Er is veel over en weer gepraat en geschreven over de 24-urenstaking van deze maandag: is staken in deze economisch moeilijke tijden nuttig of niet? En waarom niet? De crisis is voor een groot deel de verantwoordelijkheid van de grootbankiers en de speculanten die enorme risico’s namen met onder andere het geld van de kleine man, terwijl die zich meestal niet bewust was/is van de gevaren van de financiële markt. Maar nu het geld op is wordt de rekening wel aan diezelfde kleine man gepresenteerd: de gewone werknemer is de klos van de aangekondigde besparingen! In deze hebben de vakbonden dus gelijk dat we al deze besparingen niet zonder meer moeten slikken.
Een argument uit werkgeverskringen luidt dat een algemene staking ons zoveel euro per dag kost. Aan wie? Toch niet aan de captains of industry, de graven en baronnen die de dienst uitmaken in het establishment? Die zullen er op hun kastelen geen boterham met kaviaar minder door eten. De gewone werkman moet maar zien rond te komen, terwijl het leven alsmaar duurder wordt, wat niet de schuld van deze staking is. De 24-urenstaking is dus een gewettigd middel om in opstand te komen, al is het stakingsrecht iets waar omzichtig moet mee worden omgesprongen.
Maar toch zijn de vakbonden enigszins hypocriet. Toen de regeringsonderhandelingen aansleepten vanwege communautaire onenigheid kon het niet snel genoeg gaan, want onze economie liep gevaar. Dus begonnen de vakbonden hand in hand met de graven en de baronnen van het establishment te jammeren en te klagen over die stoute Vlamingen, die ons land in het verderf zouden storten indien dit schabouwelijke schouwspel nog lang zou doorgaan. Maar kijk: vandaag zitten ze blijkbaar niet meer met onze economie in, want uiteraard leidt zo’n staking tot financieel verlies, al weegt dat verlies niet op tegen de schade die het gekuip in het financiële wereldje aanrichtte.
Het zou de vakbonden ook sieren als ze eens het hele verhaal zouden vertellen. Want er zijn inderdaad mogelijkheden om te besparen. Wat zou er gebeuren indien het Belgische establishment Wallonië niet meer zou zoethouden met de miljardentransfers uit Vlaanderen? Het zou rap gedaan zijn met België: moesten de Walen niks meer krijgen, waren ze al lang weg! Waar is de befaamde solidariteit dan? Gedaan met het éénrichtingsverkeer! Ook over de vreemdelingenproblematiek hebben de vakbonden blijkbaar niets te vertellen, terwijl heel wat ‘nieuwkomers’ gretig gebruik maken van onze sociale zekerheid zonder er ooit een euro toe bijgedragen te hebben.
De traditionele vakbonden ondernemen niets tegen deze vormen van graaicultuur: nochtans zou hier op een gerechtvaardigde manier kunnen bespaard worden. Daarom, hier een pleidooi voor een nieuwe vorm van syndicalisme: het rechtse syndicalisme. Tegen de graaicultuur van de financiële markten, van de Belgische staat (ten gunste van Wallonië) en van de vreemde gelukszoekers. De vrucht uit arbeid moet in de eerste plaats ten goede komen van de individuele werknemer en van het volk waar hij toe behoort, niet van derden. De werknemers kunnen overigens één front vormen met de zelfstandigen en de KMO’ers, die eveneens slachtoffer zijn van de genoemde drie vormen van graaicultuur en die eveneens worden uitgemolken.
Wedden dat heel wat vakbondsmilitanten voor deze vorm van syndicalisme zouden gewonnen zijn? Dàt zou nog eens een revolutie zijn in vakbondsland!
Ik dacht dat dat de bedoeling van de VSV was?
Wel eerst een beetje nadenken voor je flitspalen gaat bestaken.
En dan nog met partijpersoneel die geen jota ervaring heeft met syndicale werking.
Zeer solidaristisch.
De bankiers zijn niet gered geworden door de overheid, maar net omgekeerd. De bankiers hebben jarenlang failliete regeringen op de been gehouden die beloofden dat er geld zat was, ook voor degenen die geen klap wilden uitrichten, zoals Waalse werklozen en Waalse metaalarbeiders( die zijn in feite al 20 jaar werkloos).
Zéér goed!
een oude syndicalist die niet graag zijn kassen gepluimd ziet door vreemde vogels zonder naam noch wat? Zonder papieren kan men inderdaad ook een crimineel zijn. En geloof mij. Die zijn er ontelbaar en ik spreek uit werkondervinding. (Crimineel kan ook oorlogsmisdadiger of wat in Afrika zijn of… vul zelf in). (1 Voorbeeld : twee voormalige kolonels van de presidentiële garde van Mobutu kregen hier enorm snel het statuut van “politiek vluchteling”. Deze hebben toch géén paella bereid voor Mobutu???)