Als alles gaat zoals gepland kondigen de EU-ministers van buitenlandse zaken vandaag een embargo af op de invoer van olie uit Iran. Voor Iran is dat een belangrijke klap voor zijn inkomsten, en het land dreigt dan ook met tegenmaatregelen: het afsluiten van de zeestraat van Hormuz. Aan de basis liggen de vermoedelijke plannen van Iran om een atoombom te bouwen. Klein probleem is dat ook andere landen in de regio ongestraft atoombommen hebben verworven – zoals, bijvoorbeeld, Israël.
Embargo’s afkondigen tegen de essentiële handelsbelangen van een land is niet zonder risico. De aanval van de Japanners op Pearl Harbor, de start van de oorlog tussen de VS en Japan, werd voorbereid door het afkondigen van embargo’s door de VS tegen Japan inzake… olie. Met het afkondigen van dit embargo gaat de EU dus een zeer gevaarlijke weg op: dat van de ‘semi-oorlogsverklaring’, waarbij men mag vrezen (en sommigen wellicht hopen) dat Iran als eerste militair in actie komt.
Tegelijk gonst het op het internet immers van geruchten over intensief contact tussen de VS en Israël over een ‘preventieve’ aanval op Iran. Die zou gericht zijn op het uitschakelen van de nucleaire installaties, waar Iran brandstof voor kernbommen zou klaarmaken. Waar of niet, de plannen zullen Iran allicht zenuwachtig maken. Tegelijk werden met zware explosieven al diverse topwetenschappers van het Iraanse atoomprogramma omgebracht in Iran zelf. Nogal wat waarnemers zijn het erover eens, dat alleen de Mossad en de CIA de middelen en mogelijkheden hebben om zo’n aanvallen uit te voeren. Ook dat kan erop gericht zijn, Iran naar het kookpunt te brengen.
Dat het Iraanse regime van de ayatollah’s geen prettig regime is, is wel duidelijk. Niet alleen heerst in Iran de fanatieke islam, via steun aan terreurorganisaties in bv. Libanon wordt die boodschap ook actief internationaal uitgedragen. Iraanse wapens en explosieven maakten vele Amerikaanse doden in Irak. Dat het land met krachtige raketten binnenkort wellicht ook delen van Rusland en Europa zou kunnen raken zal al niet bijdragen aan de gemoedsrust in de Europese hoofdsteden. De uitspraken over het ‘van de kaart vegen van Tel Aviv’ zijn ook niet van aard vertrouwen te wekken.
Maar daar staat tegenover dat in het verleden wederzijdse nucleaire afschrikking een doeltreffende methode is gebleken om avonturen te verhinderen. Noord-Korea vuurt niet op Zuid-Korea, omdat tot op vandaag zelfs de Noord-Koreaanse gekken begrijpen dat ze dan zelf door de VS weggeveegd worden. Ook Iran zal dus wel beseffen, dat een nucleaire aanval op Tel Aviv leidt tot totale vernietiging van Iran zelf. Waarom zou de afschrikkingsmethodee nu niet meer werken? Een frontale aanval op Iran zou onwenselijk zijn en kunnen leiden tot dramatische gevolgen, maar een geleidelijke wurging via een olie-embargo is wellicht al even gevaarlijk…
Het is overigens opmerkelijk met welk gemak dwergstaat België zich in dit soort avonturen waagt. Een land waarvan het leger bij elke bezuinigingsoperatie verder wegsmelt dat heibel zoekt met een regionale grootmacht als Iran: het lijkt op de muis die eens krachtig tegen het been van de olifant schopt.
Ik ben van mening dat een zone als de EU, die in de feiten een economische grootmacht is, in de zone rondom desnoods met harde hand moet zorgen voor vrede, orde en stabiliteit; ik was dus voorstander van de val van Khadaffi, en ik ben voorstander van militaire acties tegen fundamentalistische regimes in Noord-Afrika zodra zij over de schreef zouden gaan. Maar de vraag die hier rijst is: wat heeft de EU te maken met de vraag of Iran al dan niet een kernwapen heeft? Is dat voor de EU van essentieel belang? Zijn er aanwijzingen dat Iran ons bedreigt of dat van plan is? Om een embargo te verantwoorden zal men minstens op die vragen toch eens een overtuigend antwoord moeten formuleren; zolang dat er niet is, hebben wij ginds niets te zoeken.
Het embargo van Europa treft hoofdzakelijk Europa zelf, en dan voornamelijk Italië en Griekenland die nu al zo hard te kampen hebben tegen de financiële crisis http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120123_053. Bovendien heeft Iran nu een reden om de Straat van Hormuz af te sluiten en is het embargo echt niet zo erg voor haar economie daar ze nog steeds enorme hoeveelheden kan blijven uitvoeren naar haar oostelijk gelegen afzetmarkt (Pakistan, India, China).
En wat uw mening betreft Mr. Verreycken, ten eerste is het als schrijver ongepast om uw mening te geven (doe dat op een blog of FB of dergelijke maar niet op een webstek die zich voordoet als een ‘objectieve’ media) en ten tweede vind ik (als volksnationalist), net zoals Céderic en mercator hier al opmerkte, dat wij ons helemaal niet te moeien hebben met fundamentalistische regimes in Noord-Afrika (of elders in de wereld). De mensen hebben daar gekozen om zo te leven, die levensvorm past ook vaak in hun cultuur en geschiedenis. Indien ze zulke regimes beu zijn is het aan het volk zelf om die omver te werpen (zoals bv. in Egypte) en niet aan ons (zoals bv. de NAVO in Libië).
Ik weet niet of u een volksnationalist bent, maar als volksnationalist zou je net respect moeten kunnen opbrengen voor de eigenheid van alle volkeren in de wereld, ook al strookt hun levenswijze en ideologie niet met de onze, wij hebben ons niet te bemoeien met hen, net zoals zij, of andere landen (Fr., Dui., VSA, enz.) zich niet zouden moeten moeien met ons.
NVDRob: ‘Volksnationalisme’ is geen passe-partout die op alle vragen een antwoord geeft,en al zeker geen dogma waarbinnen geen verschillen over buitenlandse politiek mogelijk zijn. Men kan als volksnationalist voorstander zijn van isolationisme, zich niet bemoeien met de gebieden rondom Europa, of men kan voorstander zijn van interventionisme: de belangen van het eigen volk (en dat van verwante Europese volkeren) verdedigen waar en wanneer dat nodig is. De eerste optie – isolationisme – is voor mij anno 2011 een illusie, omdat de technische globalisering een feit is: het opblazen van een Westers passagiersvliegtuig boven Groot-Brittanië door Khadaffi en de aanval op new York vanuit Afghanistan waren daarvan krachtige voorbeelden. Als wij ons niet bemoeien met hen, dan komen zij zich wel bemoeien met ons… Isolationisme leidt trouwens tot Europa als economische reus, politieke dwerg en militaire muis; vroeg of laat wordt zo’n gebied door gelukzoekers overspoeld en geplunderd, zoals de geschiedenis herhaaldelijk uitgewezen heeft en dagelijks gebeurt in Europa, voor wie zien wil…
Interventie is dus in sommige gevallen voor mij een verantwoorde vorm van internationaal beleid. Maar het in de weegschaal leggen van de levens van eigen soldaten is voor mij enkel verantwoord, niet omdat één of ander ‘mensenrecht’ zou worden geschonden of omdat deze of gene heerser ‘slecht’ zou zijn, want dat leidt maar tot emo-overdrijving en propaganda. Voor mij is een interventie enkel aanvaardbaar als men kan bewijzen dat de eigen legitieme belangen worden nagestreefd. Het elimineren van de terrorist Khadaffi was voor mij legitiem, ook al is wat in de plaats komt wellicht niet beter; het oorlog voeren tegen een eventueel fundamentalistisch regime in Egypte dat kernwapens op ons zou richten zal dat ook zijn. Het afkondigen van een olie-embargo tegen Iran is voor mij echter niet legitiem, omdat ik geen bewijs zie van een dreiging van Iran tegen ons.
Een nuttige vraag is trouwens of een concept als volksnationalisme wel bruikbaar is in Noord-Afrika, omdat nationalisme als bevrijdende kracht voortgevloeid is uit typisch Europese gegevens. Wie heeft in Noord-Afrika recht op ‘zelfbeschikking’: berbers of Arabieren in Marokko? Kopten of Arabieren in Egypte? En welke stam in de tribale maatschappij van Libië? En wat met het begrip ‘grondgebied’ als klassiek basisbeginsel van ‘volk’, als een blik op de kaart leert dat het gaat om arbitrair getrokken rechte lijnen door een woestijn?
Beste,
Aangezien Rob de titel aanduid als [OPINIE] wil dit zeggen dat dit een persoonlijke mening is van de auteur.
Anderzijds wil Rechts Actueel geen objectieve webstek zijn, doch wel een webstek die het nieuws brengt, bekeken door een rechtse bril.
Maar nogmaals, dit artikel is een opinie van Rob zelf. Niet van Rechts Actueel.
Mvg,
Bert Deckers
Toen ik reageerde dacht ik niet dat er al ‘opinie’ in de titel stond. Indien dat wel het geval was heb ik er serieus overheen gekeken (wat ik zou betwijfelen, maar het kan steeds) en dan mag Rob inderdaad zijn eigen mening neerschrijven.
Rob Verrycken spreekt zichzelf ook een beetje tegen: waarom zou ingrijpen tegen Khadaffi wél verantwoord zijn en tegen Ahmadjinehad niet ? Gewoon met rust laten, in alle gevallen, hoe achterlijk ze ook zijn. En alleen ingrijpen als het eigen grondgebied of de eigen bevolking bedreigd worden, dus geen idiote operaties in Afghanistan, Irak en andere ellende landen.
Volks- of ander nationalisme is in de Arabische en Afrikaanse context een onbruikbaar begrip omdat de bevolkingen daar in een primitief gedachte stadium verkeren en de Verlichting gemist hebben.
En dan ons politiek genie Karel de Gucht die triomfantelijk komt verklaren dat het embargo tegen Iran een “oorlog heeft vermeden” ! Het enige resultaat zal zijn dat de olie in China en Indië goedkoper wordt en hier (nog) duurder. En ondertussen kan Teheran rustig verder knutselen aan het Islamitisch atoombommetje.
(KNIPKNIP) Islamitisch atoombommetje?
Je bewijst dat je niets kent over Iran, zij het de staatstructuur, het geloof, het volk of de leiders. (KNIPKNIP)
NVDR: Cederic, niet nodeloos schelden, maar argumenten geven. Anders ga je voortaan richting Iraanse prullenbak.
Verschrikkelijk éénzijdig geschreven. Waar is in godsnaam de objectiviteit gebleven? Terreurorganisaties in Lebanon? Dus volgen jullie blind de terreurlijst van de CIA en de Mossad ofzo?
De Iraniërs hebben een beleid gekozen en wij moeten daar respect voor opbrengen, ook al past hun leefwereld (die van de Sjiitische Islam) niet in jullie gedachtegangen.
U bent voorstander van de val van Khaddafi? Dus u keurt de massaverkrachtingen en plunderingen door de ingevoerde Al-Qaida rebellen goed? U bent een verschrikkelijk persoon.
NVDR: En dan hebt u de auteur nog niet gezien als hij net uit zijn bed komt.
Volledig mee eens. De Iraniërs hebben zelf gekozen voor een weerzinwekkend moslim-bestuur met executies, martelingen etc., wel daar moeten wij ons niet mee moeien. Zolang zij daar blij mee zijn toch niks aan het handje ? En als de moslims daar zich geroepen voelen om dat andere Volk van het Boek, de Joden, aan te vallen moeten ze daar maar de gevolgen van dragen. Dat de beste moge winnen ! Idd heeft België daar niets te zoeken. Net zomin als in Afghanistan, Bosnië of Afghanistan.