Raf Liedts begraven: afscheidsrede Filip Dewinter

Een kleine twee weken geleden overleed Raf Liedts. (lees hier) Voorbije vrijdag en zaterdag werd afscheid genomen van Raf. In totaal woonden ruim 2000 mensen de afscheidsplechtigheden bij. Daarmee werd bewezen wat we reeds zegden: Raf was één uit de duizend en is daardoor onvervangbaar. De begrafenis zaterdag en afscheidsmis vrijdag werden bijgewoond door politiekers van alles strekkingen. Zelfs Groen!-fractieleider in de Antwerpse provincieraad Tom Caals en collega raadslid en burgemeester van Mortsel, Ingrid Pira woonden de plechtigheid bij. Waarvoor oprechte dank uiteraard!

Het verdriet bij een overlijden van een politieker is dan ook iets wat over de partijgrenzen heen gedeeld wordt. Enkel het AFF vond het nodig om nog even na te trappen op dit heengaan: “Raf Liedts, een man die dus niet vies was van fysieke confrontaties. Het verbaast dan ook niet dat Voorpost haar militanten heeft opgeroepen om vandaag allen naar de begrafenis van Raf Liedts te gaan.” Nu ja, het waren ook AFF-sympathisanten die ooit een bejaarde man dood stampten, nadat het Vlaams Blok een wandeling had gemaakt doorheen Oud-Borgerhout. Van zo’n tuig kan je geen beschaafde reactie verwachten.

Hieronder kan je de afscheidsrede lezen, die Filip Dewinter hield op het einde van de begrafenis van Raf Liedts.

Beste Carine,
Beste Eefje, Dieter, Sigrid, Anneleen en Nele,
Beste ouders Jef en Marie Thérése, schoonouders en familieleden van Raf,

Beste vrienden,

Woorden schieten tekort om uitdrukking te geven aan ons verdriet naar aanleiding van de plotse dood van Raf. Raf werd uit het leven gerukt terwijl hij nog zoveel plannen, ideeën en ambities had. Het Vlaams Belang is bijzonder veel verschuldigd aan Raf. Raf was immers een Vlaams- nationalist in hart en nieren. De Vlaamse beweging was vanaf zijn jeugd zijn biotoop. Hij was gepokt en gemazeld in de Vlaamse strijd. Al heel jong reeds – als student aan de Antwerpse Erasmus Hogeschool – trad hij toe tot de nationalistische studentenvereniging. Als Verbondswacht van de Antwerpse NSV zette hij zijn eerste stappen als Vlaams-nationaal militant. Want militant was hij. Altijd op de barricades; nooit te beroerd om het vuile werk te doen. Na zijn studententijd engageerde hij zich al heel snel bij Vlaams Belang-jongeren.

Hij werd in 1994 gemeenteraadslid in Herentals; in 1989 voorzitter van de Vlaams Belang-afdeling Herentals, in 2006 Antwerps provincieraadslid en in 2007 fractieleider van de Antwerpse provincieraadsfractie van het Vlaams Belang. Professioneel was hij actief als secretaris van de regio Turnhout sinds 1995.

Beste vrienden,

Raf beschikte over een jongensachtige charme en een aanstekelijk enthousiasme die hem in staat stelde om mensen te bezielen en te motiveren. Dat deed hij als fractieleider in de gemeenteraad van Herentals en in de Antwerpse provincieraad en dat deed hij als voorzitter van zijn Herentalse afdeling en dat deed hij als regiosecretaris. Het was trouwens de grote ambitie van Raf om te kunnen zetelen in het Vlaams parlement en op termijn te zorgen voor een wissel van de wacht in de Kempen.

Beste vrienden,

Raf heeft nooit voor de politiek gekozen, de politiek koos voor Raf. Zijn kinderen, zijn familie, zijn vele vrienden en kameraden mogen trots zijn op wat hij heeft bereikt. Met de kracht van zijn overtuiging heeft hij zich zonder meten of rekenen gegeven. Nooit was een inspanning te veel. Nooit deed men tevergeefs op hem beroep. Idealisme dreef hem. Zijn  Vlaams-nationaal ideaal werd gedragen door de liefde voor zijn volk. Raf voelde zich overigens beter thuis in de Volksstraat dan in de Wetstraat. Het liefst stond hij tussen de mensen: op markten en pleinen, aan fabriekspoorten, aan de toog van een café maar ook in de gemeente- en de provincieraad droeg hij de boodschap van het “eigen-volk-eerst” uit. Hij besefte meer dan wie ook dat een politiek engagement zinloos is als het niet ten dienste van het volksbelang staat.

Beste vrienden,

Nu Raf er niet meer is, zullen velen vaststellen hoe groot zijn verdienste en zijn inzet was. Raf is het levend bewijs dat politieke partijen ook in het internettijdperk enkel kunnen overleven dankzij de volgehouden inzet, het volhouden werk van hun trouwe militanten. Laat zijn enthousiasme, zijn toewijding, zijn  idealisme en gedrevenheid een voorbeeld zijn en blijven voor ons allen. Vaarwel, Raf, het ga je goed, want ik heb mij laten vertellen dat hierboven in de hemel geen cordon sanitaire bestaat. Bedankt voor alles!