Vandaag werd de Vlaams Solidaire Vakbond erkend door het Britse Solidarity. Uiteraard kon RechtsActueel niet ontbreken en brachten wij verslag uit van dit moment. Het evenement leidde echter ook tot interessante gesprekken tussen nationalisten. Naar goede Dietse traditie uiteraard tussen glas en bord.
In de gesprekken die werden gevoerd, werd al snel de Derde Weg vermeld. Een visie op de maatschappij die het middenpad kiest tussen marxisme en liberalisme, zonder in de krankzinnige avonturen van extremisten te belanden. Voor de Britten was het, waar zowel ik als de mensen achter RechtsActueel ons achter kunnen scharen, enkel maar logisch dat nationalisme meer is dan plat separatisme. De leuze “Eerst splitsen, dan zien we verder” werkt enkel onze tegenstander in de hand en verlamt elke discussie met meerwaarde op voorhand. Het is nodig om als nationalistische partij een antiglobalistische, Derde-weg ideologie te volgen en die op drie vlakken uit te dragen: politiek, cultureel en syndicaal. Met cultureel uiteraard doelende op de brede maatschappij.
De noodzaak om op die drie vlakken te werken, hebben zij aan de andere kant van het Kanaal beter door dan hier. In de Lage Landen, vooral in Vlaanderen, wordt de nadruk van de nationalistische strijd immers veel te veel gelegd op het partijpolitieke vlak. Waardoor de werking van de andere factoren overmatig belast wordt. Er is nood aan inplanting in de maatschappij. Niet enkel door als partij pamfletten te verspreiden, maar om een integraal gedachtegoed te verspreiden en een goede lokale werking, met gevormde kaders op zowel praktisch als ideologisch vlak, op te bouwen. Het betekent in het geval van Vlaanderen het verruimen (vreselijk woord) van het blikveld, zonder afstand te doen van de kernpunten. Vlaanderen onafhankelijk, hereniging met Nederland blijft de prioriteit. Maar men moet die slogan verder zien. Onafhankelijkheid betekent voor nationalisten immers niet enkel een eigen vlag met eigen instellingen, maar ook onafhankelijk staan van de NAVO, het IMF, etc… Voor separatisten doet dat er niet toe, waardoor zij eigenlijk geen systeembreuk betekenen.
Ook in dat standpunt moet men de strijd tegen de “islamisering” zien. Het probleem ligt immers niet bij de islam, maar bij onze eigen zwaktes. Onze eigen cultuur is zodanig uitgehold door massaconsumptie, massaproductie en massacultuur dat wij geen echte cultuur hebben om op te bouwen. Populisten verwerpen de islam omdat deze in botsing is met liberale waarden die door nationalisten zelf niet gedeeld worden. Tevens zien populistische politici niet in dat de oplossing van massamigratie niet enkel ligt in remigratie, maar een systeembreuk waardoor er geen mogelijkheid én, nog belangrijker, geen reden is om naar hier te migreren. Wij denken dan aan zowel een culturele als socio-economische omwenteling.
Conclusie was dat een integraal nationalisme niet enkel meer dan ooit nodig is, maar dat het in z’n kern de enige echte oplossingen kan bieden voor de huidige crisissen. We weten wat ons te doen staat!
