De drie traditionele politieke families in dit land mogen dan al bij verkiezingen geen meerderheid meer halen in Vlaanderen, bij hun terugtocht graaien ze nog eens maximaal in de overheidskassa.  Het vehikel ARCO gaat (gedeeltelijk) in vereffening, maar de 800.000 CD&V-clanleden die er geld instaken worden fijn terugbetaald door de andere belastingbetalers; kostprijs 1,5 miljard euro.  Zal ACV/AVW erom treuren?  Nee hoor: ‘in onze spaarpot blijft meer over dan wat nu verloren gaat’, aldus de ACW-chef in alle openheid.  Of hoe de CD&V-staat ons allen naar de afgrond duwt – want met een nieuwe strop van 1,5 miljard euro wordt een ratingverlaging voor België nu echt onafwendbaar.

Wanneer we over de groep ARCO praten belanden we echt in het hart van de CD&V-staat in Vlaanderen.  Groep Arco is een ‘coöperatieve holding’ die naar eigen zeggen een vermogen beheerde van zomaar even 1,7 miljard euro of meer dan 60 miljard oude Belgische frank en via de holding Arcofin één van de hoofdaandeelhouders was van de bank Dexia.  Het is dus echt geen toeval dat na de financiële crash van 2009, waarbij Dexia in de problemen kwam, de regering met CD&V bliksemsnel te hulp schoot om de bank te redden.  En het is ook geen toeval dat CD&V-boegbeeld Jean-Luc Dehaene voorzitter van de bank werd.

Als nu gevraagd wordt aan de belastingbetalers om het verlies te dempen, mag er toch op gewezen worden dat via de dividenden op de aandelen in Dexia jaarlijks een enorm bedrag naar Arco en zo ook naar het ACV gevloeid is.  Waar is dat geld? 

En er mag ook aan herinnerd worden dat ACV-koepel ACW zelf de bestuurders leverde die verantwoordelijk waren voor het wanbeheer bij de bank.  Jan Renders, voorzitter van het ACW, speelde zelf als Dexia-bestuurder vrolijk risicobankier.  ‘Controle uitoefenen op de veiligheid van alle financiële constructies rond Dexia was voor mij alleszins een onmogelijke opdracht’, klaagde Renders in een Knack-interview op 31 maart 2010.  Wat deed hij daar dan?  En wordt het niet tijd dat hij er een wet komt die toelaat dat zo’n man, die zijn onkunde publiek toegeeft maar wel jaren de hoge vergoedingen inde, met zijn persoonlijk vermogen de scherven opruimt in plaats van de belastingbetaler?

Hetzelfde geldt voor de topvrouw van Groep Arco, Francine Swiggers.  Die maakte er in het verleden geen geheim van dat zij trachtte om via de contacten met het ACW, waarvan het ACV deel uitmaakt, de wetgeving te beïnvloeden in het voordeel van de bedrijven waarin zij participeert.  ‘Via het ACW en de politiek kunnen we een stempel drukken op de regulering, terwijl wij als Arco participeren in de bedrijven’, zo zegde Swiggers.   Hier wordt dus openlijk toegegeven, dat de vakbond via CD&V trachtte de wetgeving ‘op maat’ te laten schrijven, om daarvan dan in de bedrijven waarin de vakbond participeerde de financiële vruchten te plukken…  Hoeveel geld werd zo verdiend via bv. de fors oplopende energierekeningen voor de Vlaamse gezinnen, en waar zit dat geld nu?  Wordt het niet tijd dat er een wet komt, die de zuilen verplicht hun vermogen publiek te maken en te betalen in plaats van de belastingbetalers?  

Maar het beste moest dan nog komen.  Op 14 oktober 2011 besliste de regering, met daarin ACW-pion Leterme, om aan ARCO een staatswaarborg toe te kennen – ook al wist men op dat ogenblik dat het Dexia-kalf al verdronken was.  Zoals het de Belgische schijndemocratie past wordt het koninklijk of ministerieel besluit in kwestie tot op vandaag geheim gehouden, het enige wat we hebben is het nietszeggende persbericht van 15 oktober.  Bekijk dit persbericht van 10 lijnen aandachtig en besef goed:  hier wordt beslist 1,5 miljard euro van u en uw kinderen, dat is 60 miljard oude Belgische frank, uit te delen aan alle cliënten van de CD&V-clan…   

persbericht belgische regering 15102011

Nog los van de discriminatie van gewone aandeelhouders tegenover CD&V- aandeelhouders is dat op dit moment krankzinnig.  Het aankondigen van rampspoed is de voorbije jaren een sport geworden om de Vlamingen tot toegeeflijkheid aan de onderhandelingstafel te dwingen, maar België staat nu echt wel aan de rand van de afgrond: een verpletterende overheidsschuld, veroorzaakt door schurken als Martens en Verhofstadt;  een rente die al naar 5% gaat;  een wankelende euro; gecrashte banken;  en ratingbureau’s die – zeer terecht en begrijpelijk – al eerder een ratingverlaging voor België aankondigden.  Ratingbureau’s zijn immers geen veroorzakers van crisissen, het zijn thermometers: zij zullen de markt terecht en begrijpelijk verwittigen, dat België ziek is en de oplopende waarborgen voor Arco, Dexia en nog vele anderen wellicht niet ordentelijk zal kunnen terugbetalen.

De financiële crash van het rotte Belgische bouwwerk lijkt op komst, en hij zal niet fraai zijn.  En zeggen dat de Vlamingen bij de verkiezingen van 2010 al massaal hebben aangegeven dat zij een betere weg kenden:  onafhankelijkheid, of minstens een copernicaanse revolutie ten gunste van de deelstaten waaronder Vlaanderen.  Maar VLD, CD&V en SP.a verliezen liever verder tijd met PS-chef Di Rupo…