Mgr. Léonard. Gesprekken” is eigenlijk een verzameling van 9 vraaggesprekken tussen Léonard en de Franstalige journalist/historicus Louis Mathoux, aangevuld met een vraaggesprek afgenomen door Dominique Minten, journalist bij De Standaard. Het boek verscheen in het Frans reeds in 2006 en de redactie van de Nederlandstalige versie werd afgesloten midden september 2010.
Dit was een week na de persconferentie waarop Léonard aangaf dat hij geshockeerd was door het misbruik door geestelijken. Het woord vooraf is geschreven door Jürgen Mettepenningen, woordvoerder van Mgr. Léonard. Hierin vermeldt deze man dat hij bij meerdere stukken gevarendriehoeken had getekend om Léonard te waarschuwen dat sommige passages niet door iedereen gesmaakt zouden worden. Laastgenoemde liet deze echter bijna allemaal bewust staan aangezien hij van mening was dat hij niet anders kon dan te laten neerschrijven wat hij echt dacht. Men krijgt dan ook een eerlijk beeld van Léonard zijn wereldvisie.
Niet alleen van zijn wereldvisie trouwens. In de negen hoofdstukken van het boek handelen de eerste vijf over zijn persoonlijke ervaringen van kind tot en met het worden van aartsbisschop. Men krijgt een volledig beeld van de ontwikkeling van de aartsbisschop, waarbij hij zonder schroom of verhullingen zegt hoe hij zijn kindertijd heeft ingevuld en wat wel en niet belang had op zijn wording tot volwassene. Dit zijn dan ook persoonlijke hoofdstukken, die echter vaak de basis bevatten van zijn standpunten die hij heel zijn leven rechtlijnig zal uitdragen.
De laatste vier hoofdstukken gaan over de thema’s die vandaag de dag van belang zijn voor de kerk en de maatschappij. Ze behandelen achtereenvolgend de verhouding tot de media, de bio-ethische vraagstukken, de grote controversen in de kerk en een beschouwing over zijn benoeming tot aartsbisschop in deze woelige tijden. Het is dan ook vooral het hoofdstuk over de bio-ethische vraagstukken, hoofdstuk zeven, dat het meest controversieel is. Op een heel onderlegde manier, die vaak meer rationeel, wetenschappelijk en juridisch dan religieus is, legt Léonard zijn visie uit. Tegen de vrije abortus, tegen de hypocrisie over tabak/drugs (zo is een partij als Groen! een kruistocht aan het voeren tegen tabak, terwijl mensen wel hun longen en aderen mogen volpompen met drugs) en tegen de algemene verloedering van de maatschappij op seksueel vlak. Dit laatste is in zodanige mate geëvolueerd dat we volgens Léonard bijna terugkeren naar de losse en vrije seksuele moraal, als men überhaupt dan nog over moraal kan spreken, van het antieke heidendom.
Zijn uitspraken over AIDS zijn dan ook in hoofdstuk zeven terug te vinden. Hij stelt dan ook dat de mens steeds de gevolgen van zijn gedrag zal moeten dragen. Wanneer de mens het ecologische aspect van zijn industrialisering negeert, zal men volgens Léonard dan ook de gevolgen dragen van een verwoeste natuur. We zullen dan een toevloed kennen aan rampen zoals overstromingen en extreme weersverschijnselen. Idem voor de seksualiteit. In tegenstelling tot wat in de media verscheen, stelt Léonard helemaal niet dat AIDS in alle gevallen eigen schuld dikke bult is. Wie echter een promiscue levensstijl leidt en bij wijze van spreken alle darkrooms van Antwerpen en Brussel kent, zal dan ook meer dan een zware verkoudheid oplopen. AIDS is voor een bepaald soort mensen dan ook het gevolg van hun daden, niet zozeer een straf van God. Ergens is het ook verbazingwekkend dat de media zelfs dit hoofdstuk niet heeft gelezen, men zou immers dan ook zien dat Léonard de massamigratie als een schadelijk iets beschouwt waarbij Europa zichzelf kapotmaakt.
Kortom, een aanrader voor iedereen met een conservatieve kijk op de maatschappij en de intermenselijke verhoudingen. Of men nu katholiek, heiden of atheïst is: zeker dit boek lezen!
“Mgr. Léonard. Gesprekken”, opgetekend door Louis Mathoux en Dominique Minten, Uitgeverij Lannoo, Tielt, 2010