Rita Verdonk stopt er definitief helemaal mee. Ze is nu voorzitster van de partij Trots op Nederland, die ze begon in 2007 nadat ze uit de VVD was gezet. Er was het laatste halfjaar al nauwelijks meer iets van haar vernomen en ook in de landelijke peilingen stond haar partij op nul zetels. Ze gaat zelf verder in het bedrijfsleven, de lokale fracties van haar partij gaan ook de eigen weg. Ik schreef een jaar geleden een artikel over haar in het maandblad RIJNBOK, dat nog steeds actueel is.
RIJNLAND BOLLENSTREEK KONTAKT, Nr. 102 Juli-Augustus 2010
ZIEN WE RITA VERDONK NIET MEER TERUG?
De landelijke verkiezingen van 9 juni hadden voor de partij Trots op Nederland (TROTS) waarvan Rita Verdonk het boegbeeld is, een dramatische uitslag. Men ging van één kamerzetel, welke Verdonk had behouden na haar afsplitsing van de VVD, naar nul kamerzetels. Wat dus tot het gevolg heeft dat ze uit de Tweede Kamer is verdwenen. Dat betekent niet alleen een groot financieel verlies voor een partij, want wanneer een partij daar zit kan ze aanspraak maken op vele potten met geld. Maar ook de grote media-aandacht dat een Kamerlid heeft, en een partij die zich niet in het Haagse bevindt absoluut niet kan verwachten.
Rita Verdonk was nog niet lang geleden de opkomende speler aan de rechterzijde van de Nederlandse politiek. Vooral bekend geworden vanwege haar Ministerschap in het tweede Kabinet Balkenende. Ze werd vanwege haar portefeuille Vreemdelingenzaken en Integratie en de inhoud van haar beleid op die terreinen, een van de bekendste politici uit dit Kabinet. Vooral omdat ze met een streng en rechtlijnig beleid erop toezag dat de Vreemdelingenwet 2000 zoveel mogelijk werd nageleefd. Uiteraard tot groot genoegen van de gemiddelde man in de straat en tot grote ergernis van de machtige multiculturele lobby. In december van het jaar 2005 werd ze zelfs gekozen tot de beste politicus van het jaar.
De juiste persoon op de juiste plek dus, na het overlijden van Fortuyn snakte het land naar een stevig immigratie- en integratiebeleid, gezien de totaal ontspoorde situatie in den lande. Maar op 30 juni 2006 verloor dit Kabinet de steun van de coalitiepartner D66. Dit had te maken met het functioneren van Minister Verdonk, waar uiteindelijk D66 een motie van afkeuren van Groenlinks steunde en het Kabinet viel. Daarna ging het rap. Voor de verkiezingen van 2006 verloor ze de strijd om het lijsttrekkerschap bij de VVD, van de huidige lijsttrekker Mark Rutte, om vervolgens bij de verkiezingen wel meer dan 600.000 stemmen te halen. Twee van zulke grote sterren binnen één partij, waarvan Verdonk weigerde om op het tweede plan te geraken. Op 14 september 2007 werd ze na een lange periode van geruzie uit de fractie van de VVD gezet.
Op 17 oktober 2007 maakte ze bekend een beweging met de werktitel Trots op Nederland op te richten, wat uiteindelijk ook de partijnaam is geworden. Gesteund door het gegeven van een enorm kiezerspotentieel dat door Pim Fortuyn al blootgelegd werd en de gedachte dat ze deze al tijdens de vorige verkiezingen deels voor haar had kunnen winnen, leek er enkel licht aan de horizon. Tevens bleken er de nodige investeerders te zijn, die wel wat centjes in de partij wilden stoppen. De peilingen in de weken daarop bleken Verdonk gelijk te gaan geven. Ze schoot richting en daarna zelfs voorbij de twintig zetels.
Vanaf den beginne sloeg ze een populaire toon aan. Scherpe uitspraken voor de camera’s, gedurfde oplossing voor problemen en mensen mochten over het gehele programma meedenken. De files zouden worden opgelost en de problematiek met de buitenlanders zouden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar al snel kwamen de eerste problemen; werknemers die in de kas graaiden, botsingen op persoonlijk vlak, en nog wat van dergelijke schermutselingen kwamen op de voorgrond. Tevens kwam, door een ruzie met haar administrateur, de lijst met donateurs in de openbaarheid. Die was tot op dat moment voor het publieke oog nog verborgen gebleven.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2009 kwam de eerste test. Verdonk haalde met TROTS enkele zetels in den lande. Het werd door haar zelf als zeer positief ervaren, maar veel stelde het niet voor. De echte proef kwam dus met de landelijke verkiezingen van 2010 en toen zakten Verdonk en haar partij genadeloos door het ijs. Niet Verdonk maar Wilders ging met een groot gedeelte van het rechtse electoraat aan de haal. De PVV bracht heldere taal m.b.t. tot immigratie en islam en wist daarmee gemakkelijk een grote groep mensen te overtuigen. Ook wist deze partij problemen grotendeels buiten de deur te houden en relatief eensduidend naar buiten te treden.
Inmiddels is de lokale afdeling van Trots in haar woonplaats Pijnacker-Nootdorp afgesplitst en is ze zelf op zoek naar een nieuwe baan buiten de politiek. Het is gedaan voor Rita Verdonk en dat is maar goed ook. Als bestuurder was ze een prima kracht, maar als politicus wisselvallig. Ze liet zich veel te veel beïnvloeden door mooie peilingen en rijke investeerders. Maar de kiezers blijken keer op keer toch niet dom te zijn en te kiezen voor een heldere, goed onderbouwde boodschap. En die heeft Verdonk niet.