Is het niet erg? Jean-Luc Dehaene doet afstand van de jaarlijkse dotatie van € 70.000 waarop hij normaal gezien recht heeft als voorzitter van de Raad van Bestuur van Dexia. Maar niet getreurd: Jean-Luc is nog bij de scouts geweest en weet dus zijn plan te trekken. Van vele markten thuis, combineert deze kwieke zeventiger verschillende jobs.

Zo was hij tot mei dit jaar actief in de Raad van Bestuur van de internationale brouwerij Inbev. Met al die leidingen daar is een goede loodgieter onmisbaar; echt een kolfje naar de hand van Jean-Luc dus. Hij bevond er zich in het voortreffelijke gezelschap van de burggraven Philippe en Grégoire de Spoelberch en van graaf Arnoud de Pret Roose de Calesberg, gezamenlijk goed voor een fortuin van enkele miljarden euro’s, waarmee ze tot de absolute top van de rijkste Belgen behoren. Met zulke vrienden lacht het leven je toe! Bij Inbev verdiende Jean-Luc €79.000 bruto per jaar.

Maar ook bij andere bedrijven leerde Jean-Luc schoon en rijk volk kennen. Zo zetelde hij in de Raad van Bestuur van het metaalverwerkende bedrijf Umicore, dat tot 2001 beter bekend stond als Union Minière, met als voorzitter Thomas Leysen, die ook nog eens actief is in het bestuur van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij, Corelio en – evenals Dehaene – de Koning Boudewijnstichting. Van deze laatste word je niet zomaar lid: alleen verdienstelijke Belgen komen in aanmerking voor een postje in deze club. Voorzitters van een KBS-comité worden rijkelijk verwend: reisjes, onkostenvergoedingen en uitnodigingen voor recepties en etentjes in de sjiekste milieu’s, tot zelfs op het koninklijk paleis toe. Officieel wil de KBS de levensomstandigheden van de bevolking verbeteren, maar eigenlijk is het een pr-machine van het Hof, gericht op de Vlamingen. Tot vorig jaar was Thomas Leysen ook de grote baas van de werkgeversorganisatie VBO. Verder vinden we bij Umicore graaf Arnoud de Pret terug, die we al tegenkwamen bij Inbev. Bruto-loon: € 40.000 per jaar.

Het houdt niet op: bij koekjesfabrikant Lotus Bakeries zat hij in de Raad van Bestuur samen met baron Karel Boone (ere-voorzitter VBO) en graaf Paul Lippens, familie van Maurice en Leopold.  Hij verdiende er €22.500 per jaar. Verder verdient Jean-Luc nog wat bij in het biotechnologisch bedrijf Thrombogenics, goed voor € 28.000 per jaar. Zijn Europees mandaat levert hem jaarlijks € 95.484 per jaar op, onkosten (€4500 per maand) niet meegerekend.  Ook zou hij nog een jobke uitoefenen bij de UEFA: gefluisterd wordt dat hij daar € 70.000 per jaar voor ontvangt. In april dit jaar maande hij de topclubs nog aan te stoppen met hun ‘casinogedrag’. Jaja, goed gelachen!

Voormalig ACW-medewerker Jean-Luc Dehaene voelt zich thuis als een vis in het water tussen al die edellieden en industriëlen. Wat opvalt is dat Philippe de Spoelbergh, Arnoud de Pret, Thomas Leysen en Karel Boone één voor één actief waren of zijn in de Raad van Bestuur van UCB, het bedrijf waar baron Daniël Janssen de plak zwaait. Janssen behoort samen met Etienne Davignon, Maurice Lippens, Georges Jacobs en kabinetchef des konings Jacques van Ypersele de Strihou tot de voorhoede van het ultra-franskiljonse Belgische establishment.

Wat eveneens opvalt, is dat Dehaene in de Raad van Bestuur van Inbev (2001), Umicore (1999) en Lotus (2000) werd opgenomen nadat hij in 1999 zijn partijgenoot Luc Van den Brande likwideerde als Vlaams minister-president. Toeval? Van den Brande poogde een Vlaamse koers te varen met eigen klemtonen: de verankering van Vlaams kapitaal in sleutelsectoren, de band versterken met Nederland en het uitbouwen van een Vlaams netwerk als aanzet tot een onafhankelijke Vlaamse elite. Dat maakte hem niet populair bij het Hof en Jacques van Ypersele zorgde ervoor dat hij niet meer werd uitgenodigd op het Paleis. In 1999 won de VLD de federale verkiezingen, maar de CD&V bleef wel de grootste in het Vlaams Parlement, zodat Van den Brande in principe minister-president kon blijven. Toch maakte Jean-Luc Dehaene bekend dat de CD&V in de oppositie ging. Van den Brande mocht zijn plannen vergeten: zijn opvolger, de liberaal Patrick Dewael maakte er als goede Belg brandhout van.

Zouden we er ver naast zitten wanneer we vermoeden dat Jean-Luc Dehaene als goede loopjongen van het establishment rijkelijk beloond is geweest voor bewezen diensten?