Wat is dat toch met die liberalen? Eerst schrijft Herman De Croo een onnozel boekje met de ronkende titel ‘België barst? Vragen aan de separatisten’. Dan zegt Guy Verhofstadt dat ‘de uiterste consequentie van het identiteitsdenken de gaskamers van Auschwitz zijn.’ En nu is er dus Mathias De Clercq, die van een vrije tribune in De Standaard gebruikt maakt om te stellen dat ‘liberalen gruwen van nationalisme’.
De kern van zijn betoog luidt dat liberalisme haaks staat op nationalisme, omdat deze laatste één identiteit wil opleggen aan anderen. Liberalen pleiten voor individualisme, wat wil zeggen ‘recht op zelfbeschikking’, zo orakelt het blauwe Kamerlid verder, met de typische arrogantie van de ‘moreel hoogstaande’ kosmopoliet die meent de universele waarheid in pacht te hebben.
Vlaamse natievorming, waar is dat trouwens goed voor? Kreeg de pasgeboren Belgische staat in 1831 niet de meest liberale grondwet van heel Europa, met een uitgebreid aantal individuele rechten en vrijheden in vervat? De zéér liberale en dus vooruitstrevende machthebbers van toen beslistten dat het Frans de unieke voertaal van het nieuwe vaderland moest worden. Jammer genoeg gooide een klein groepje ellendige Vlaamse intellectuelen roet in het eten door een pril Vlaams identiteitsbesef (bah!) te koesteren, anders hadden wij allemaal, van de kust tot in de Voerstreek en van Halle tot Wuustwezel, de prachtige en universele taal van Marianne gesproken. Dat de Franse identiteit zich steeds noordelijker uitbreidt is blijkbaar geen probleem, maar een Vlaamse identiteit, ho maar! De Vlamingen van overheidswege een Vlaams bewustzijn en een Vlaamse identiteit aanpraten is volgens de blauwe jongeling uit Gent ‘pure manipulatie’, ‘indoctrinatie dus’.
Als dit al zo is, dan hebben de Vlamingen eindelijk iets geleerd van de grootmeesters in manipulatie en indoctrinatie die welig huishouden in het Belgisch establishment. Wie een beetje inzicht heeft op de werking van het koninklijk paleis en de Koning Boudewijnstichting zal zich daarover niet verbazen: een bezoekje hier, een baronnentiteltje daar en hop… de Vlaamse Leeuw is weer getemd!
Mathias De Clercq is natuurlijk niet zomaar de eerste de beste. Zijn grootvader is namelijk Willy De Clercq, blauw boegbeeld uit de tijd toen de Open-VLD nog gewoon Pest Voor Vlaanderen heette. Toen die het voorzitterschap van de Belgische sectie van de Europese Beweging waarnam, wist hij het Nederlands als werktaal systematisch achteruit te stellen, wellicht uit heimwee naar het franskiljonse Gent van weleer. Voorts was grootvader De Clercq de mentor van ex-AFF’er – dat beweert hij zelf toch, dus – Guy Verhofstadt, die momenteel op zijn beurt de ‘politieke vader’ van kleinzoon Mathias wordt genoemd. De appel valt niet ver van de boom.
Wat ons betreft mag Mathiaske het met zijn abstracte begrippen, zoals ‘individualisme’ en ‘wereldburgerschap’, het eens komen uitleggen aan de Vlamingen in de Brusselse Rand. Benieuwd hoe zijn liberalisme daar ontvangen zal worden!
Een nationalist gruwt van het liberalisme dat slechts een stadhuiswoord is voor de verzamelde werkwoorden ; “slokken, schoefelen, gaffelen” die het Liberalisme HELEMAAL definiëren. Meer verklaring is slechts excuses zoeken voor het platste machiavellistisch opportunisme ; sociaal darwinisme zonder de minste volksnationale solidariteit.
Ik gruw van “zoontjes en kleinzoontjes” want zij hebben ellke band met het kiezers volk verloren !
Ik gruw van mensen zonder identiteit, die enkel aan eigen portemonnee denken.
Idem hier. Geef mij maar een warme, Vlaamse staat in plaats van het zielloze, identiteitsloze wereldburgerschap met als enige bindfactor het consumeren van brol als McDonaldsburgers.