Sinds vorige week kan je op Canvas naar de schitterende reeks Back in the USSR kijken. Elke dinsdagavond nemen Jan Balliauw en Stefan Blommaert de kijkers mee naar het Rusland van ‘toen’ en nu. De revolutionaire hoogdagen ten tijde van het uiteenvallen van de ooit zo machtige Sovjetrepubliek kunnen in vele opzichten een voorbeeld zijn voor de rechtsnationale strijd hier in eigen land.
Over het taboeonderwerp ‘democratie’ zullen we het later nog wel hebben, maar de aflevering van gisteren leerde ons vooral hoe volkeren wel degelijk door op straat te komen en te revolteren, gevestigde regimes kunnen omverwerpen. De afleveringen van deze reeks zijn integraal her te bekijken via de verwijzing in de inleiding van dit artikel.
Wat me vooral begon te irriteren bij het aanzien van al dat revolutionair verzet was het feit dat wij in Vlaanderen enkel nog massaal op straat komen (en massaal is dan nog enorm overdreven uitgedrukt) wanneer het emotionele zaken betreft. De witte marsen zijn de enige vorm van massaal protest tegenwoordig. Marsen die uiteindelijk niets te maken hebben met protest tegen de gevestigde orde(s) hier in ons land.
Wanneer echter de staat beslist, zonder medeweten van de bevolking, om zomaar even voor 8 miljard aan belastinggeld een sukkelbank te kopen, dan blijft het volk rustig in zijn vertrouwde zetel zitten, zappend van de ene soap naar de andere. Wanneer 8 partijen met een historisch SLECHT akkoord uw en onze toekomst hypothekeren en dat dan met een lach tot achter de ogen komen voorstellen, dan trekken de Vlamingen nog eens een pintje open dat waarschijnlijk zelfs niet eens meer geproduceerd wordt door een Vlaamse brouwerij, maar door Inbev, nog zo’n geldmachine voor diezelfde man die met Dexia de afgrond indook.
Ondertussen blijven de rechtse Vlaamse partijen zich bezighouden met andere zaken dan diegene die écht van belang zijn voor de Vlaming in de straat. De sociaal-economische problemen zijn voor de Vlamingen blijkbaar geen strijd waard. Een akkoord dat Vlamingen miljarden gaat kosten, een bankencrisis die ons nu al miljarden kost… het doet ons allemaal blijkbaar niets. Of toch wel, we schrijven nu en dan een lezersbrief naar een krant. Met veel geluk is er wel een politieker die zich verveelt en geraakt tot aan de katern ‘uw gedacht’ of hoe ze tegenwoordig ook moge heten…
Onze geschiedenis leeert ons dat wij steeds onderdrukt zijn geweest en wij ons dienden te houden als knechten van de verschillende meesters. Met de v oorlopige huidige welvaart zullen wij niet snel op straat komen. Toch schijnt er een kleine verandering te hebben plaats gehad. (zie de uitslag van de laatste verkiezingen) Laten wij hopen dat deze tendens zich verder zet en wij eindelijk; het juk afschudden!
Zoals ik het al zovele malen heb geschreven: de Vlaming heeft noch het gevoel een VOLK te zijn, noch het gevoel een NATIE te zijn. Vandaar zijn totale onbekwaamheid (op de uitzonderingen na die dan het beste bewijs van mijn stelling zijn) om NATIONALIST en VOLKS te zijn! Hij (of zij) heeft nog nooit begrepen dat zijn lot en zijn toekomst in zijn/haar eigen handen ligt. Het ontbreekt gewoon aan burgerzin en moed om ook maar tot enige beslissende, oplossing brengende collectieve daad over te gaan. .