Een zéér interessante Amerikaanse analyse van de DEXIA-ramp, vertaald naar het Nederlands door website Angeltjes. De crash van Dexia zal België in zware problemen brengen en wellicht inzake overheidsschuld naar het niveau van Italië brengen…
De Frans-Belgische bank Dexia stortte in elkaar op 4 oktober en luidde daarmee het laatste hoofdstuk in van de bijna twee jaar oude Europese financiële crisis. Daar DEXIA behoort tot de top 50 financiële instellingen van de wereld is het de moeite waard te onderzoeken wat er gebeurt tijdens een ondersteuning en afsluitingsproces en dat toe te passen op de DEXIA-situatie.
In mindere gevallen is een geldinfusie van de regering gewoonlijk voldoende om de bank overeind te houden tot de economische groei de bank er vanzelf terug bovenop helpt. Economische groei in België is sinds 2008 zeer gematigd en DEXIA kon de problemen van zijn verlieslatende (niet opbrengende) delen niet te boven komen.
In meer bescheiden gevallen neemt de overheid een deel van de bank over, benoemt haar vertegenwoordigers in de raad van bestuur en dwingt een herstructurering af. Dit is al gebeurd voor DEXIA met het infuus van 2008. DEXIA werd voor het grootste deel eigendom van verschillende regeringen in Frankrijk en België.
Maar de herstructureringen volgden niet wat wij een standaard procedure zouden noemen. Normaal gezien volgen er ingrijpende veranderingen aan de top en het beleid wordt aangepast om te verzekeren dat de oorzaken die tot de problemen hebben geleid niet herhaald worden. DEXIA is echter geen normale spaarders- of handelsbank. Haar voornaamste bezigheid bestaat uit het verlenen van kredieten aan verschillende instanties van de Belgische Staat.
Wanneer in 2008 deze instanties een grotere greep kregen over DEXIA vroegen deze de bank om meer te investeren in hun verlieslatende uitgiften, waardoor ze een nog groter deficit kregen in plaats van haar aan te moedigen meer leningen toe te staan aan private ondernemingen die nieuwe opbrengsten zouden genereren. Dat is de weg van bancaire logica. Ironisch genoeg werd de laatste hulp aan DEXIA eerder een ondersteuning van het slechte beleid dat de bank in moeilijkheden gebracht had.
De laatste optie is een soort van ontbinding, de bank wordt opgebroken in verschillende delen. Voor de goede delen zijn er kopers genoeg die bereid zijn om min of meer de gangbare marktprijs te betalen. De slechte delen moeten echter in een soort van slechte bank gebundeld worden (bad-bank) waaruit ze uiteindelijk voor een appel en een ei stukje voor stukje zullen verkocht worden. Dit is de enige uitweg die DEXIA rest.
Maar zelfs met deze oplossing zijn er meerdere problemen.
Ten eerste, alle goede delen brengen hun waarde niet op in de huidige situatie. Europa zit in een zachte recessie – maar het zou veel erger kunnen worden door de financiële crisis – en Europese banken zijn tot nu niet bereid gevonden om elkaar veel geld te lenen en zeker niet om delen van een falende bank te verkrijgen en een van Europa’s staten met de grootste overheidsschuld. Dit betekent dat na dit alles is opgelost, de belgische staatsschuld veel groter zal zijn dan wat ze normaal zou zijn.
Ten tweede, België heeft het geld niet om het verlies van de “slechte” bank te dekken. België heeft al een nationale schuld die 100% bedraagt van het BBP en heeft moeilijkheden om kapitaal te vinden in normale omstandigheden, laat staan het enorme bedrag dat nodig is om DEXIA te redden. Daarbij komt nog dat in normale omstandigheden België naar DEXIA zou gaan om geld te lenen : dat is nu geen optie meer en dat betekent dat, toch in de eerste stadia, de financiële last zal gedragen worden door Frankrijk en enkel door Frankrijk – iets dat België enorm veel zal kosten in det toekomst.
Ten derde in overweging nemend dat DEXIA een factor van 60-1 heeft (Lehman Brothers had enkel 30-1) en omdat het al voor 35 % eigendom is van de Staat, zal deze bank een veel groter verlies lijden dan normaal omdat het op een buitengewone manier beschadigd is.
DEXIA bezit voor 500 miljard euro in aandelen en 20 miljard zijn overheidsschulden van Portugal, Italië en Griekenland. (NvdR : dat schreef Angeltjes gisteren reeds) Laten we nu aannemen dat het infuus aan België 30 miljard euro kost, wat we zeer conservatief beschouwen. Dat alleen zou België’s overheidsschuld brengen tot 110% van het BBP, en het op het niveau brengen van waar Italië nu zit. (NvdR : debelgische staatsschuld beliep op 31.08.11 : 356 miljard, deze zou dus oplopen tot tegen de 400 miljard)
Ten vierde, DEXIA is/was de voornaamste bron van financiering voor de Belgische regering – maar dit verdwijnt nu. België zal andere bronnen moeten vinden op de internationale markten om geld te lenen, niet enkel om Dexia te redden maar om zijn normale activiteiten te financieren. Dit wordt meer en meer moeilijk voor landen met een hoge schuld en een regering die niet competent is en België zit in die lijst. Het is nu 480 dagen geleden sinds België een regering had en vorige maand heeft de eerste minister besloten dat hij er ging mee stoppen. Alles beschouwd komt België stilaan heel dicht in de situatie om zelf gered te moeten worden.