Paul De Belder is de man die met een vrije tribune ‘Vlaamse vrienden, laten we scheiden’ in de jaren ’90 in opdracht van Hugo Schiltz en Bert Anciaux de IJzerbedevaart opblies als Vlaamsnationale eenheidsmanifestatie. Zijn historische kwade rol in de teloorgang van die mooie manifestatie is dus verpletterend. Intussen is hij zelf voorzitter geworden van het wegkwijnende linkse IJzerbedevaartkomitee, wat wellicht al van bij aanvang zijn bedoeling was, en zopas heeft hij naar aanleiding van de IJzerbedevaartflop 2011 een hilarisch optreden gedaan op Radio 1.
Tussen het gestamel en gestuntel door weet hij te zeggen dat de IJzerbedevaart geen Vlaamse strijdmeeting meer is (alsof we dat nog niet wisten), dat ‘ de stoottroepen van het Vlaams Blok in 1996 de weide bestormden’ (terwijl in werkelijkheid de brede Vlaamse Beweging protesteerde tegen de machtsgreep door hemzelf en zijn andere linkse Spirit-vrienden van Schiltz en Anciaux), en dat men ‘niet bezig is met het steeds zakkende bezoekersaantal’ (dat was inderdaad duidelijk, nu de IJzerbedevaart 2011 een historische flop werd met minder dan 1000 mensen).
Het allergrappigste moment komt er echter op 5.20, wanneer de interviewer het heeft over de belgicistische muur die men gaat bouwen naast de toren waarop ook de namen van de Franstalige en Waalse gesneuvelden moeten komen, waaronder ook de officieren, diegenen dus die de Vlaamse soldaten in het Frans de dood injoegen en zo de politieke Vlaamse verzetsbeweging én de bouw van de IJzertoren veroorzaakten.
In het nauw gedreven over die zaak bazelt De Belder ‘dat men weet dat er bij de gesneuvelden ook Franstalige Brusselaars waren en ook Duitstaligen’.
Met dat laatste verwijst De Belder naar zijn Belgicistische denkkader en beweert hij in ernst dat er dus in de Belgische loopgraven ook Duitstaligen uit de huidige Oostkantons gesneuveld zijn. In werkelijkheid werden die Oostkantons pas in 1920, dus NA de Eerste Wereldoorlog, door België bezet als onderdeel van de Versailles-wraakacties tegen Duitsland (wraakacties die rechtstreeks zouden leiden tot het uitbreken van Wereldoorlog II).
Ja, er waren tussen 1914-1918 vele Duitstaligen aan de IJzer, maar ze bevonden zich wel aan het Duitse front. Dat de voorzitter van een vereniging die beweert het Grote Geheugen van de Eerste Wereldoorlog te zijn die historische realiteit niet kent is wel het meest hilarische moment van dit interview. Misschien toch eens nadenken over die carrière als postzegelverzamelaar, Paul?