Wie de remake van de film Planet of the Apes uit 2001 heeft gezien, kan deze best zo snel mogelijk vergeten. De film hoorde misschien wel bij de betere middenklasse, maar verbleekte bij de originele filmserie. De nieuwste film Rise of the Planet of the Apes (RPA) daarentegen kan men wel een film de reeks waardig noemen.
Uiteraard staat, zoals u op de afbeelding hierboven kunt lezen, de gedachte centraal dat door evolutie een revolutie van een soort ontstaat. Er is dan ook een hele discussie gevoerd over de idee van evolutie versus creatie. Wat eigenlijk bizar is, aangezien de hele film door de rode lijn is dat de intelligentie van de apen een creatie is, maar dan één waarbij de mens voor God speelt. Met alle gevolgen vandien.
Na een ontsnapping uit een laboratorium worden alle apen waarop men experimenten deed met genetische manipulatie gedood. Op één apenjong met de naam Caesar na, dat door een wetenschapper naar huis wordt genomen en opgevoed. Deze toont al snel een buitengewone intelligentie, geërfd van zijn moeder waarop experimenten waren uitgevoerd. Helaas wordt de aap, na een ongelukkig incident met een agressieve buurman waarbij Caesar een huisgenoot verdedigt, geplaatst in een asiel voor primaten. Een asiel waar primaten niet echt goed worden behandeld, om het zacht uit te drukken.
Caesar slaagt erin om het leiderschap van de groep primaten te bekomen en breekt ‘s nachts op regelmatige basis uit. Onder andere doet hij een “uitstap” naar het laboratorium waar hij als jong heeft gezeten en waar hij het virus, in gasvorm, steelt dat intelligentie bij primaten in razendsnel tempo doet ontwikkelen. De apen breken vervolgens, voorzien van een menselijke intelligentie, uit met alle gevolgen vandien.
De film slaagt erin om een zekere emotionele band met Caesar te scheppen zoals enkel de betere films dat kunnen. Men ziet hem opgroeien en ondanks het feit dat het een primaat is, of misschien net wel daardoor, kan de kijker zich snel associëren met zijn lot. Wie de originele filmserie heeft gezien, zal ook aangenaam verrast worden door de verwijzing naar Heston’s “Get your paws of me, you damn dirty ape“. Kortom, de film is zeker een aanrader!
