Rechts Actueel stelt voor: VMO-Wim Maes-poster.

Wie zijn geschiedenis niet kent, heeft geen toekomst;  daarom start Rechts Actueel met de uitgifte van een reeks posters, waarin we personen, verenigingen en gebeurtenissen uit de Vlaamse beweging in het voetlicht plaatsen.  Onze eerste poster die op de IJzerwake 2011 voor het eerst verspreid werd is een foto van de Antwerpse VMO-leider Wim Maes, gemaakt in Antwerpen tijdens de optocht ter gelegenheid van 20 jaar VMO in 1968.

De VMO ontstond in de woelige jaren na de Tweede Wereldoorlog, toen samenkomsten van Vlaamsnationalisten met geweld door socialistische en belgicistische tegenstanders uit elkaar geslagen werden.  Bob Maes, een Brusselaar die overigens naamgenoot maar geen familielid is van Wim Maes, verzamelde enkele stevige knapen rond zich om de Vlaamsgezinden te beschermen:  wat later werd de Vlaams Militanten Organisatie of VMO gesticht.  De VMO verleende eerst steun aan de partij Vlaamse Concentratie, in 1954 aan de ‘Christelijk Vlaamse Volksunie’ en na 1954 aan de ‘Volksunie’.

In de daarop volgende jaren ontstonden actieve kernen VMO’ers in de rest van Vlaanderen, in Gent onder leiding van Kamiel Van Damme en in Antwerpen rond de begaafde organisator Wim Maes, die geleidelijk aan de ‘feitelijke leider’ van de organisatie werd.  Onder zijn leiding waren honderden militanten belangeloos in de weer voor de Vlaamse zaak: er werd gecolporteerd met weekbladen van de Volksunie, er werd geplakt en geschilderd, er werd betoogd en gewandeld voor amnestie, er werd betoogd tegen de verfransing van Brussel, op de taalgrens, in de Voerstreek, tijdens ‘Leuven Vlaams’…   Voor velen is het een vaststaande zaak:  zonder de militante inzet van de VMO en zijn leiders zou de Vlaamse beweging nooit in staat geweest zijn de verwoestende klap van de repressie zo snel te boven te komen.

Hoe het kwam dat Wim Maes in staat was zovele militanten te bezielen valt moeilijk te verklaren.  Alom wordt gezegd dat hij ‘iets’ over zich had: een idealisme dat zich niet uitte in strakke bevelen, maar dat aanstekelijk werkte en gezag uitstraalde.

Wellicht het hoogtepunt in het bestaan van de VMO was de viering van 20 jaar VMO in Antwerpen.  Meer dan 200 militanten trokken toen in stoet naar de Grote Markt, waar door VU-verkozene Hector Goemans een VMO-standaard overhandigd werd.  De foto die we afdrukken werd tijdens de optocht gemaakt door Antwerps VMO-militant Wim Verreycken.

Het overlijden van Wim Maes op 3 oktober 1968 kwam als een volslagen verrassing.  Het bericht sloeg in gans de Vlaamse beweging in als een bom.  Zijn overlijden betekende ook een zware slag voor de VMO, die nog enkele jaren probeerde een nieuw élan te vinden, maar mede door het wegvallen van het morele gezag van Wim Maes in 1971 door de leiding ervan ontbonden werd.  Nadien werd de naam van de vereniging voortgezet door een ‘nieuwe’ VMO onder leiding van Bert Eriksson, die in de jaren ’70 vooral het extreem-linkse geweld van Amada beantwoordde, en daarvoor in een showproces begin de jaren ’80 verboden werd.

Bij de uitvaart van Wim Maes verzamelden tussen de 1000 à 2000 Vlaamsnationalisten te Brasschaat.  Het werd een plechtigheid die diepe indruk maakte op alle aanwezigen.  Opmerkelijk is dat de bijzondere aard van Wim Maes’ karakter ook werd erkend door tegenstanders.  In ‘Le Matin’ schreef G. Desguin:

‘We willen geloven dat zijn opgewondenheid, oorzaak van laakbare daden, haar oorsprong vond in het verward romantisme dat al zoveel uitspattingen heeft veroorzaakt, niet alleen in ons land.  Een bepaalde eerlijkheid zonder twijfel, want hij vocht voor een ideaal dat reeds tijdens zijn prille jeugd gestalte had gekregen.  En duidelijk een fysische moed, daar hij de man was van de gevechten en daar hij niet aarzelde, persoonlijk de risico’s te nemen in de botsingen die hij uitlokte.  Ambitie?  We zijn er niet zeker van.  Hij liet dat aan de anderen, grote liefhebbers van mandaten en prebenden.  Ziedaar de laatste groet die men kan brengen aan een man die verwoed zijn gevecht leverde tegen de gedachten die wij vertegenwoordigen en verdedigen.  Aan een man die op het front stond, en niet erachter.’

De militante en belangeloze houding van mensen als Wim Maes is ook vandaag nog een voorbeeld voor eenieder die aan nationalistische politiek wil doen, en dat wil RechtsActueel met deze poster graag onderstrepen.  Politieke actie speelt zich af in de diverse raden en vergaderingen, door middel van papier;  maar politieke actie speelt zich ook af op straat.  Of zoals Wim Maes zegde:  ‘Samen kunnen de straat en het parlement veel realiseren!’

Te koop op allerhande bijeenkomsten met nationalistisch stempel of bij de redacteurs van RechtsActueel!