Toen de Arabische revoluties uitbraken, waren sommige westerse politici dolenthousiast. Het leek even of seculiere, westersgezinde, jongeren de militaire regimes zouden doen vallen. Ondertussen lijkt het wel duidelijk dat steeds meer en meer aanhangers van de politieke, en vaak militante, islam de macht overnemen.
Op vrijdag 29 juli 2010 namen de drie stafhoofden en de opperbevelhebber van het Turkse leger ontslag. Dit vanwege het feit dat de Turkse regering een officier weigerde te promoveren die momenteel in de cel zit op verdenking van een poging tot staatsgreep. Al is dat laatste een nogal betwistbare aanklacht. In het onderzoek naar deze zaak zijn meer dan 200 officieren van het Turkse leger betrokken, van wie de Turkse regering verwacht dat ze allen ontslag nemen. Het Turkse leger heeft daar telkens op geantwoord dat het onderzoek lopende is, dat niemand schuldig is verklaard en dus ook niemand ontslag moet nemen. Soner Cagaptay, een Turkse professor die doceert in de VSA, stelt dat “het Turkse leger begint te buigen onder de druk van de regerende AKP” (de partij van Turks eerste minister Erdogan). Het massale ontslag is er nu gekomen nadat eerder deze week AKP-gezinde media het nieuws meldden dat officieren die onderzocht worden in een andere vermeende poging tot staatsgreep, operatie Ergenekon, niet enkel geen promotie zouden krijgen, maar tevens zouden moeten opstappen.
Het is een visuele uiting van de strijd die nu al even in Turkije woedt. De AKP die haar wortels heeft in de militante politieke islam, en vaak verwijzingen spuit naar een herstel van het Ottomaanse Rijk, is in conflict met de Turkse seculieren. Die laatsten hebben hun wortels bij het beleid van Mustafa Kemal Atatürk, wiens beleid de madrassa’s (islamitische scholen) sloot, islamisten vervolgde, het (iewat aangepaste) Latijns alfabet invoerde en de kalief/sultan afzette. Een reactie van de CHP, directe erfgenaam van de regerende partij onder de eenpartijstaat van Atatürk, is nog niet naar buitengekomen.