“Daar is een belgische koning. Veel belgische vertoning. Een belgische vlag, een belgisch lied. Maar belgen, neen belgen zijn er niet ” René De Clerq schreef het destijds al. Het recente onderzoek van socioloog Jan Hertogen plaatst dit echter in een nieuw perspectief. Hertogen kwam tot de conclusie dat tot 25% van de Belgische bevolking van allochtone origine is. In dit land wonen volgens dat onderzoek een miljoen mensen met een vreemde nationaliteit. Tevens is een miljoen allochtonen Belg geworden sinds 1948, waarvan het in 30% van de gevallen om Marokkanen ging. En voor wie zich het terechte verzet tegen de Snel-Belg-Wet nog herinnert: bijna de helft van deze regulariseringen tijdens een periode van 63 jaar is gebeurd in de laatste 11 jaar. Daarboven komen nog eens 750.000 mensen met ouders van allochtone oorsprong.
Men zegt het vaak: aanpassen is noodzakelijk. Of men het nu integratie of assimilatie noemt, het staat vast dat we met een probleem zitten. Toen men in andere tijden werd geconfronteerd met de instroom van kleine groepen vreemdelingen werd er immers niet gesproken over integratie of assimilatie. Dit laatste was immers zo vanzelfsprekend dat dit gebeurde aangezien de instroom zo klein was dat er amper een andere optie was. Wil men echter aan een vorm van integratie beginnen vandaag de dag, dan moet men eerst de hoeveelheid aan te integreren personen terugbrengen. Uiteraard niet door gewelddadige extremistische middelen aan te wenden, maar door ook een proces van remigratie in gang te zetten. Het geld dat mensen van allochtone origine hier verdienen, koopt hen immers veel meer in het land van oorsprong dan hier. Vanwege het kleine etnocultureel verschil tussen deze allochtone gemeenschappen in Europa en hun landen van oorsprong maakt het voor hen makkelijker om in land van herkomst te investeren. Een slim beleid van remigratie kan een win/win-situatie zijn voor zowel Europa als de landen van herkomst.
Het alternatief is immers niet rooskleurig. Met de stijgende werkloosheid, de crisis is immers ver van voorbij, de belachelijke eisen die bedrijven stellen voor werknemers (loketbediendes moeten volgens aanwervingsbureau’s blijkbaar een bachelordiploma hebben), een economie waarbij grote bedrijven liever veel winst en enorm veel werkdruk verkiezen boven mensen aanwerven, etc… is de constante instroom van vreemdelingen enkel goed voor een stijgende werkloosheid en dus stijgende kosten in de sociale zekerheid. Men maakt ons soms wijs dat we allochtonen moeten aantrekken om voor onze pensioenen te betalen, maar wie zal uiteindelijk hun pensioenen betalen? Meer migranten uiteraard. En wat moet er gebeuren met de honderdduizenden werklozen die er al zijn? Houdt men het huidige “beleid” aan, dan vergroot men het probleem enkel maar en lost men niets op.