Het schokkende nieuws dat de Amerikaanse inlichtingendienst NSA een Deens-Amerikaanse spionagesamenwerking gebruikte om ministeries en particuliere bedrijven in Denemarken én andere landen in Europa te bespioneren, heeft gisteren ook de Tweede Kamer van Nederland bereikt. Er werden aan de verantwoordelijke minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties Kajsa Ollongren, door een aantal politieke partijen, waaronder de SP, GroenLinks en D’66, vragen voorgelegd. Ollongren neemt een afwachtende houding aan, schuift hierbij de onthullingen vanuit Denemarken op de lange baan en weigert direct de Amerikanen aan te spreken op hun illegale spionagepraktijken.
De antwoorden van minister Ollongren komen erop neer dat ze eerst het Deense onderzoek wil afwachten. Ze liet in het Kamerdebat weten dat de Denen zelf een onafhankelijk onderzoek hebben aangekondigd. Daarnaast heeft de Nederlandse veiligheidsdienst AIVD rechtstreeks contact gezocht met de Deense dienst en de antwoorden uit deze uitwisseling kunnen al voor de uitkomst van het onderzoek worden besproken. Wellicht dat er dan eerder iets bekend wordt over hoe grootschalig de spionage van de Amerikanen in Nederland was.
Deze antwoorden waren voor Kamerlid Verhoeven (D66) onvoldoende en hij vroeg zich af waarom de minister niet gewoon direct bij de Amerikanen navraag kan doen. De minister wil afwachten op een nieuw Deens onderzoek, maar de feiten die in het nieuwsartikel naar voren zijn gekomen, laten weinig aan de verbeelding over. Verhoeven; “De minister zegt: het is een bericht. Maar het is natuurlijk wel een bericht dat is gebaseerd op allerlei onderzoek.”
Meerdere Kamerleden kregen de indruk dat de privacy van de inwoners van Nederland in het gevaar zijn en weten niet de schaal van de spionage van de Amerikanen in het land. Ondanks dat de Kamer vindt dat er in Nederland een goede Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten is, blijkt er veel ruimte te zijn tussen onze diensten en andere diensten waarmee we samenwerken en is weinig zicht of deze ook wel binnen de wettelijke kaders bewegen.
