Het bezoek van het Nederlandse Koningshuis aan België

In 1585 vond de eerste Val van Antwerpen plaats, door de inname  van Antwerpen door de Spaanse veldheer Alexander Farnese.  Een  tweede val vond plaats na het beleg en de opeenvolgende inname van Antwerpen door het Franse leger onder maarschalk Gérard in 1832. Het wettelijke Nederlandse rijk werd zo teniet gedaan.  Dat belet niet dat Antwerpen voor deze maarschalk Gérard en minister van Oorlog Carnot een straatnaam heeft voorzien.  Een derde val van Antwerpen is voorzien, als we zoals in Leuven een islamitische burgemeester krijgen. De Gazet van Antwerpen noemde Leuven bij de verkiezingen in 2018 “Mo-stad”.

Een oen die daar graten in ziet; zoals bij het bezoek van Willem en Maxima aan dit land, dat men in 1830-1832 van de Nederlanden heeft afgepakt, kan men zelfs stellen dat de vriendschap met de Belgische royals veel hoger op de rangorde staat.

Het Nederlands koningshuis bezoekt België, waar eind 2019 een Vivaldi-regering is opgetuigd, die als belangrijke opdracht had een restauratie van de staat België te regelen.  Er ontbreken geen kafkaïaanse verhalen noch verspilling van enorm veel geld – vooral in Wallonië –  om deze belgicistische recuperatie te doen slagen.  Premier Alexander De Croo is zelfs waanzinnig anti-Vlaams.

Dit heeft echter belangrijke gevolgen op het culturele vlak; waarbij nu vanwege grote lichten rond VRT  en VTM reeds visjes worden uitgegooid om een start te nemen met een alternatieve “Belgisch-Nederlandse taal”, gebaseerd op de tussentaal van de duizenden Vlaamse dorpen.   Dit wordt eigenlijk geïnspireerd vanuit belgicistische VLD en kunstwereld-kringen.  De Vlaamse regering keerde anderzijds in 2022 subsidies uit voor een bedrag van 17,8 miljard in Vlaanderen.

Weliswaar gaat een groot deel naar onderwijs en welzijns-structuren; maar heel wat organisaties van extreem-linkse signatuur krijgen getrouw hun deel van de koek; in ruil daarvoor tonen zij een onuitblusbare haat tegen elke uiting van Vlaamse identiteit.

Het bezoek op konings-niveau zal de duurzaamheids-labels hoog voeren en ongetwijfeld zullen de violen gestemd worden over de milieudoelstellingen, die gebaseerd zijn op wanstaltige aannames van een ‘stikstofcrisi’s.  Met name voert men in beide landen een aanslag op leven en dood uit op de boerenstand (vanaf de komende jaren wordt de voedselzekerheid aangetast), maar zal ook geleidelijk de mobiliteit voor de werkende en handeldrijvende mens onder druk komen.  Het valt toch te voorzien dat de hoge koninklijke kringen daar niet veel last van zullen hebben.   Deze contacten komen trouwens na de talloze aanslagen op onze grondwettelijke rechten, die als gevolg van de corona-tirannie, het uitgommen van de boerenbedrijven en de miljarden voor Oekraïne tot stand zijn gekomen.

Er wordt in de wereld gesleuteld aan een “Build Back Better” systeem, waarbij de corona-misdaad een eerste stap was; men alle regeringen een pandemieverdrag oplegt en voor 2025 een grote voedsel- en energiecrisis wordt voorzien.  De royale families staan in deze niet aan de kant van de “nutteloze eters die beter zouden verdwijnen”.

We staan in Vlaanderen in een Vlaamse Beweging, die na meer dan honderd jaren strijd zowel onze hoogstaande cultuur, als onze economische bloei heeft veiliggesteld.  Toen in de negentiger jaren van vorige eeuw, de laatste hordes zouden genomen worden, is het belgicistisch gekuip pas goed begonnen.  Met hulp van drie mediagroepen (Mediahuis, de Persgroep en Roularta) heeft men een gesubsidieerde aanval gedaan op ons zelfstandig denken en handelen.  Zelfs de Nederlandse kranten en de B-Post constructie zijn met ons belastinggeld tot instrumenten van het regime geworden.  Niet éénmaal heb ik daar een bekommernis uit koninklijke hoeken gehoord!

We moeten nu zelfstandig denken en handelen en het hele conglomeraat aan neo-liberale macht herkennen, aangestuurd door het World Economic Forum. Er moeten stappen genomen worden om ons cultureel en ethisch-historisch erfgoed te beschermen en verder te laten bestaan.  De jongere generaties moeten het besef van volkstoebehoren en staatsrechtelijke onkreukbaarheid tegemoet kunnen zien.  Dat is nu niet meer het geval met het afkalven van de rechterlijke onafhankelijkheid en het bestrijden van de vrijheid van onderscheiden meningen.

Vanuit onze specifieke hoek, waar het streven naar een integrale Nederlandse volkscultuur een hoofdpunt is, is aandacht voor dit bezoek eind juni gepast.

We naderen een conflictrijke periode, waarbij de wakkere burgers – diegenen die niet alles domweg aannemen van de regeringen – het doel van onderdrukking worden.  Zowel in Noord als Zuid.  Daarom verplichten we ons te zeggen: de adellijke top van een land moet de zijde van het oorspronkelijke volk kiezen.  Zoniet dan glijden zij af van overbodig naar vijand.

Gedenk Willem van Oranje, die de aanvang en opbouw van de Verenigde Nederlanden voor ogen had.