Sinds enige tijd staat het Bretoense stadje Callac in het middelpunt van de belangstelling vanwege het Horizon-project, een krankzinnig, politiekcorrect project dat voortkomt uit de geest van de rijke familie Cohen, die haar fortuin heeft gemaakt in Parijs met kinderkleding en die haar liefde voor vreemdelingen nooit onder stoelen of banken heeft gestoken, in die mate dat de ‘madre de la familia’ zelf een Afrikaan in huis heeft genomen. Wat zijn huiselijke taak inhoudt, zijn we niet te weten gekomen.

Het Horizon-project werd op 15 april met veel tamtam voorgesteld tijdens een informatievergadering in het gemeentehuis van Callac. Dezelfde avond nog, werd een petitie van tegenstanders gelanceerd om ‘neen te zeggen tegen het project en de opvang van 100 Arikanen’. Met vandaag iets meer dan 10.000 handtekeningen wordt gesteld dat ‘het samenleven in Callac door dit project wordt bedreigd.’ Bovendien vragen de indieners voorstellen die de bevolking van Callac, het kanton en de regio écht ten goede komen. Het Rassemblement National, Reqonquête en Les Patriotes sloten zich aan bij het protest van de plaatselijke bevolking.

Het Horizon-project van deze gutmenschen past natuurlijk uitstekend in het voornemen van Macron, die zelf verklaarde dat hij de vreemdelingen wil spreiden over het Franse platteland.  Dat hij daarbij kwaadbloed zet bij degenen die niet willen dat hun grondgebied morgen op deze beerputten lijkt, zal hem worst wezen.

Ongeveer 500 mensen kwamen op zaterdag 17 september samen op uitnodiging van verschillende bewegingen (Reconquête, Riposte laïque, Résistance Républicaine en Parti de la France).  Zij willen onder meer “de identiteit van Callac nieuw leven inblazen en behouden”. Aan de muren van het stadhuis hingen spandoeken met  “Non au grand remplacement” (Neen aan de omvolking).

Want wat vandaag in Callac gebeurt, gaat morgen Godewaersvelde aan. Overmorgen een dorp in de Franse Ardennen, enzovoort. Het is immers de kleine Napoleon uit het Elysée zelf die het zegt: hij wil asielzoekers, vluchtelingen van buiten Europa, migranten, overal op het platteland ‘integreren’ om de steden te deconcentreren.

Er zullen altijd linkse collaborateurs zijn om uit te leggen dat gelukzoekers dit het land nieuw leven zullen inblazen, onze cultuur zullen verrijken.  Er zullen altijd centrumrechtse collaborateurs zijn die goedkope arbeidskrachten zien in vreemdelingen, en hun broek vagen aan de leefbaarheid van een dorp of stad. Als de kassa maar rinkelt.

Callac heeft in Frankrijk intussen een uitzonderlijk symbolische dimensie gekregen. Uitzonderlijk in meer dan één opzicht. De georganiseerde omvolking was tot nu toe vooral zichtbaar in de steden, maar nu ook op het platteland.

Al tientallen jaren stemmen de Europeanen steeds meer en openlijk tegen immigratie. Blijkbaar willen de besluitvormers hier geen rekening mee houden.  Dan moeten we ze dwingen, en snel.