Sprookjes steken dan van wal met de gebruikelijke vaststelling ‘Er was eens’, maar met die vaandeldrager verliep dat helemaal anders. Zó anders verging het die vaandeldrager die als de artistieke doorbraak van de Meester wordt beschouwd dat het schilderij tot op de huidige dag nog steeds niet tot het nationaal kunstpatrimonium behoort. In een titel boven een artikel van persagentschap AFP luidt het dat Nederland zelfs miljarden wil ‘opdokken’ om de vaandeldrager in zijn bezit te krijgen. Het zelfportret is al sinds 1844 eigendom van een tak van de Rothschild-familie die in Frankrijk woont en het schilderij ter beschikking wil stellen van het publiek hoewel het zelfportret ter waarde van ongeveer €165 miljoen in Frankrijk als een ‘nationale schat’ wordt gekoesterd. Als het bedrag van €150 miljoen staatsgeld door het Nederlandse parlement wordt goedgekeurd, zal de Rembrandt-vereniging daar nog €15 miljoen bijpassen en zal het Rijksmuseum daar nog eens 10 miljoen bovenop leggen.
De vaandeldrager wordt niet enkel beschouwd als een van Rembrandts meesterwerken, maar wordt tevens onlosmakelijk verbonden aan de geschiedenis van Nederland, meent het ministerie van culturele zaken in Den Haag dat gewaagt van een unieke gelegenheid om een van de laatste Rembrandts in zijn soort te pakken te krijgen. Voorwaar niks te vroeg voor een werk dat eeuwen in privé bezit, koning van Engeland inbegrepen, en sedert 1844 eigendom van de Franse Rotschilds is. De Meester heeft De Vaandeldrager vereeuwigd toen hij 30 jaar oud was. Krijgt minister Ingrid van Engelshoven van culturele zaken haar zin, dan komt De Vaandeldrager na een reis van een paar eeuwen eindelijk weer naar huis, het Rijksmuseum van Amsterdam, waar het met 22 van de ongeveer 340 werken bewonderd zal kunnen worden. Een droom van Rijksmuseumdirecteur Taco Dibbits wordt daarmee eindelijk waar! Een grote pluim op de hoed van ‘zuinig’ Holland, vindt u ook niet?