Een ruwe bolster met een peperkoeken hart

Er gebeurt iets in Vlaanderen: hoe hard de officiële media ook haar best doen om Jurgen C. te framen als een gevaarlijke extreemrechtse terrorist, toch schaart de publieke opinie zich massaal achter de nog steeds spoorloze militair uit Dilsen-Stokkem. Politici krabben zich wanhopig in het haar: hoe kan dat nu?

De man heeft blijkbaar iets wakker gemaakt bij de bevolking. Was het eerst wat tasten in het duister, weten we nu al heel wat meer over Jurgen C. Volgens zijn familie en vrienden is hij een sympathiek man die voor iedereen klaar staat. Ook zijn wapenbroeders nemen het voor hem op en wijzen op de mentale druk die op de schouders van militairen op buitenlandse missies terecht komt. Mogelijk lijdt Jurgen C. aan een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Uit wat zijn vriendin over hem vertelde leren we dat hij een ruwe bolster is met een peperkoeken hart, dus dat kan.

Ondertussen ratelen de regime-media maar door. Eerst ontkende het parket dat de wagen van Jurgen C. voorzien was van een boobytrap, dan beweert minister van Justitie Vincent Van Quickenborne dat er wèl een boobytrap gevonden is. Jurgen C. zou zich maandagavond twee uur hebben opgehouden aan de woning van Marc Van Ranst. Jurgen C. zou volgens een vriend een aanslag op een moskee willen plegen. Ieder uur van de dag komt de overheid met nieuwe gegevens op de proppen. The show must go on.

Wat staat er in de afscheidsbrieven?

Maar meer en meer mensen stellen zich de vraag wat er nu juist in de drie afscheidsbrieven staat die Jurgen C. achterliet. De media gooien heel het privé-leven van Jurgen C. op straat, maar het meest belangrijke element in heel de zaak blijft verborgen in het duister. Wat heeft Jurgen C. geschreven? Wat mag het volk niet weten?

Ook de buitenproportionele machtsontplooiing van de ordediensten roept vragen op. Een 500-tal politieagenten en militairen maken jacht op Jurgen C. Strijdkrachten uit buurlanden Nederland, Duitsland en Luxemburg rukken aan ter versterking; pantservoertuigen verschijnen ten tonele. De overheid gaf zelfs toestemming om Jurgen C. – die op dit moment nog naar niemand een vinger heeft uitgestoken, laat staan iemand vermoord – te doden. Deze machtsontplooiing is ongezien, zelfs niet in tijden van islamterreur!

Open oorlog tussen overheid en burgers

Het heeft allemaal een averechts effect op de bevolking. Het eindeloze framen van media en politiek maakt van Jurgen C. een underdog: één man helemaal alleen tegen de almachtige overheid. Eén man die bovendien 500 politieagenten en militairen in hun hemdje zet. ‘Hij wil geweld gebruiken tegen onze samenleving en onze burgers,’ neuzelt Vincent Van Quickenborne, om zo Jurgen C. op te zadelen met het imago van publieke vijand nummer één en om een kunstmatig gevoel van ‘verbinding’ te scheppen. De minister snapt het niet, of hij snapt het maar al te goed: ‘ons’ bestaat niet meer. De toestand van sluimerend misnoegen over het politieke beleid die al jaren heerst in dit land evolueert stilaan tot een open oorlog tussen de overheid en haar burgers, en het is de overheid die deze oorlog opstartte.

Volgens Van Quickenborne is de veiligheid van ‘onze burgers’ dus in gevaar. Wat een staaltje van sfeerschepperij! Wat een contrast met de anders zo sussende en pamperende communicatie over islamterreur! Terwijl islamterroristen het Westen viseren – het Westen, dat zijn wij allemaal –, gaat Jurgen C. enkel in het verzet tegen de overheid. Het volk ziet dat verschil ook en daarom groeit de steun en de sympathie voor Jurgen C. Het ongenoegen over de overheid zit het volk immers hoog. Het enige doel van ‘Q’ is het volk bang maken, en dat is een beproefde methode in totalitaire regimes.

Overheid: hand in eigen boezem

Nog iets dat een groot deel van het volk tegen de borst stuit: het voortdurende geblaat over extreemrechts. Dat maakt al lang geen indruk meer, tenzij dan bij het deugvolk. Sinds Jurgen C. aan zijn eenzame strijd is begonnen krijgen het Vlaams Belang en in mindere mate de N-VA er van langs: het is de schuld van de extremistische en racistische haatsprekers.

De overheid zou beter de hand in eigen boezem steken. Reeds jarenlang negeert ze de stem van honderdduizenden kiezers. Het politiek-correcte dwangdenken leidde tot een verstikkend intellectueel klimaat, waar andere meningen buiten de officiële ‘waarheid’ worden weggehoond. Vlaams-nationalisten weten dat beter dan wie ook: de verdediging van het eigen volk op zich nemen doet de tenoren van het liberale regime schuimbekken van woede. ‘Nationalisme leidt tot Auschwitz,’ orakelde Guy Verhofstadt ooit.

Een andere en zeer actuele reden waarom steeds meer mensen zich afkeren van de overheid zijn de veel te strenge corona-maatregelen. Ontelbare zelfstandigen gaan aan wanhoop ten onder als gevolg van de lockdowns. Hun spaarcentjes – resultaat van jarenlang hard zwoegen – gaan in rook op. Oudere mensen kwijnen in eenzaamheid weg. De jeugd ziet het niet meer zitten.

De overheid heeft deze toestand van openlijke rebellie zelf uitgelokt. Het kan niet genoeg worden herhaald: sinds 31 maart 2021 zijn volgens de Brusselse rechtbank de huidige corona-maatregelen niet meer geldig. Derhalve handelt de regering op dit moment in de volledige illegaliteit. Werk aan de winkel voor de oppositie!

Marc Van Ranst: ongeschikt voor zijn taak

Maar er is nog een reden voor de rebellie van het volk: de vleesgeworden arrogantie Marc Van Ranst. Al enkele jaren fulmineert deze communist tegen het Vlaams Belang en de N-VA. Vooral op Twitter laat deze mediageile narcist zich gelden. Dagelijks schoffeert hij bijna 2 miljoen kiezers. Het komt zelfs niet eens bij hem op dat hij met zijn brutale bek het volk tegen zich in het harnas jaagt en daarmee zijn eigen autoriteit als viroloog ondermijnt.

Daarnaast herinnert iedereen zich de beelden nog wel van de infame toespraak van Van Ranst in het ‘Chatham House’, waar hij een uitgelezen publiek van academici voorhoudt hoe een griep-pandemie moet worden gemanaged. Duidelijk in zijn nopjes achter het spreekgestoelte doet hij uit de doeken hoe met leugens en overdrijvingen de mensen angst kan worden aangejaagd. Deze toespraak vond plaats op 22 januari 2019, ongeveer één jaar voor het wereldwijde uitbreken van het corona-virus.

Al deze feiten maken Marc Van Ranst verdacht en op zijn minst ongeschikt om de eerste viool te spelen in het corona-verhaal, dat met haken en ogen aan elkaar hangt.

Kantelmoment?

Zowel de regering als Marc Van Ranst oogsten wat ze gezaaid hebben: een moegetergde bevolking die openlijk begint te rebelleren. Dat is het resultaat van jaren anti-volks beleid en ondemocratische corona-maatregelen. Het volk is het spuugzat, maar de overheid doet alsof ze de olifant in de kamer niet ziet en overspoelt ons dan maar met leugens de Sovjet-Unie waardig. De beginnende volksopstand die nu (voorlopig virtueel) bezig is zou een kantelmoment kunnen zijn.

Annex: huiszoeking zonder huiszoekingsbevel bij Tomas Boutens

De feiten volgen elkaar snel op en als burgerjournalist valt het moeilijk om de nieuwsstroom rond Jurgen C. nauwlettend bij te houden. Tijdens het schrijven van dit stukje raakte ook bekend dat Tomas Boutens bezoek kreeg van de politie. Boutens was één van de eersten om op de sociale media Jurgen C. een hart onder de riem te steken. Toen hij vrijdagavond van zijn werk kwam merkte hij dat zijn deur was ingestampt. De dienders van de wet (maar niet van het volk) namen zijn smartphone mee en enkele laptops. Een huiszoekingsbevel konden ze niet tonen, nochtans is dat wettelijk verplicht. De agenten verlieten de woonst van Boutens, die zich verplicht zag om zich de hele nacht bezig te houden met het herstellen van zijn deur.

Intimidatie, repressie en pesterijen: het is duidelijk dat de rechtsstaat niet meer van tel is. Sinds het begin van de corona-pandemie glijden we gestaag af naar een politiestaat of nog erger: een dictatuur. ‘En dan vraagt men zich af waarom steeds meer en meer mensen een bloedhekel aan deze staat krijgen,’ schrijft Tomas Boutens op Facebook. We kunnen het niet beter zeggen!

Annex 2: massale inval met pantserwagen op boerderij in Peer

En nog een nieuw feit: op een boerderij in Peer stormde zaterdagmorgen een pantserwagen door de toegangspoort van een boerderij in Peer. Dertig à veertig gemaskerde agenten van het multinationale jachteskader dat in het leven is geroepen om Jurgen C. te vinden dringen de woning op de boerderij binnen en houden de bewoners onder schot. In hun zoektocht richten zij heel wat vernielingen aan. Drie helikopters houden de boerderij nauwlettend in de gaten. Na deze brutale huiszoeking blijven de bewoners verbouwereerd achter. Het wordt hoe langer hoe erger.