Gisterennamiddag vond in het Ter Kamerenbos (Brussel) het veelbesproken guerillafeest La Boum 2 plaats. De organisator achter dit feest is L’ Abîme (de afgrond). Naar eigen zeggen is L’ Abîme a-politiek; de bedoeling is enkel maar om de jeugd haar fundamentele vrijheden terug schenken. Een woordvoerder van L’ Abîme mocht het afgelopen dinsdag komen uitleggen bij de lokale politie van Brussel-Elsene. Hij kreeg er te horen dat hij verdacht wordt van het aanzetten tot geweld en het oprichten van een privé-militie. Daarna mocht hij weer beschikken. Twee dagen later sloot Facebook op vraag van het Brusselse parket de pagina van La Boum 2. Het wordt hoe langer hoe gekker in dit landje.

Eventjes terzijde: op het moment dat ik dit hier op mijn laptop zit te tokkelen is ook de Facebook-pagina van de Brusselse advocate Carine Knapen, die zeer kritisch bericht over de coronamaatregelen en die ook aankondigde in het Ter Kamerenbos aanwezig te zijn, voor drie dagen geschorst. Reden? Ze had een filmpje gepost genaamd ‘Vaccintwijfel’. En dat mag natuurlijk niet, twijfelen aan de officiële berichtgeving. Dus besloot de BigTech-gigant de FB-pagina van mevrouw Knapen te censureren.

Het wordt dus niet alleen gekker in dit landje. Zo te zien wordt het ook enger. Reden te meer om eens af te zakken naar het Ter Kamerenbos.

Uitgelaten sfeer onder het waakzame oog van Big Brother

Bij aankomst was het feestje al eventjes bezig. Er stroomden nog mensen toe. Hier en daar klonk het geluid van bommetjes. De sfeer was uitgelaten. Op de mainstreammedia kwamen enkele Nederlandstaligen voor de camera, maar ik hoorde toch vooral Frans praten. Zo nu en dan kon je ‘Liberté! Liberté!’ horen scanderen. Ook kon je af en toe de geur van wiet waarnemen (voor alle duidelijkheid: niet mijn ding!).

Het publiek was overwegend jong. Minder jonge mensen bevonden zich ook op het terrein, waarvan velen het schouwspel van aan de rand gade sloegen als stille sympathisant of als nieuwsgierige toeschouwer. Een gepensioneerde militair in piekfijn uniform baande zich een weg door de massa.

Aan één zijde van het terrein stond een massale politiemacht opgesteld, waterkanon incluis. Big Brother, in de gedaante van een helikopter en een drone, hielden alles nauwlettend in de gaten. Maar blijkbaar was dat niet genoeg. Direct na mijn aankomst in het Ter Kamerenbos stoof er een karavaan aan politievoertuigen voorbij, met nog eens twee waterkanonnen. Het laatste voertuig, een kleine bestelwagen, werd bekogeld door twee compleet in het zwart gehulde figuren die er duidelijk op uit waren om keet te schoppen. Antifa? Ze verdwenen even snel als ze gekomen waren in de massa.

Nochtans was het niet de bedoeling van de verantwoordelijken van La Boum 2 om geweld aan te wakkeren. Dat hebben ze in de aanloop naar het evenement duidelijk gecommuniceerd. De overgrote meerderheid van het feestende volkje was ook niet geïnteresseerd in een botsing met de politie. Slechts een kleine minderheid vond het nodig om de politie uit te dagen.

Traangas

Liep het daarom uit de hand? Plots ontstond er gejoel op de weide. In de verte begon een muur van politieagenten zich te verplaatsen richting centrum van de feestvreugde. Ook de waterkanonnen kwamen in actie. Honderden feestnummers namen de benen. Er klonk geschreeuw en gegil. Net op dat moment maakte ik een praatje met een oud vrouwtje, naar eigen zeggen ‘wereldburger’ (het zal mij weer overkomen als rechtse rakker!). Tientallen jongeren wurmden zich in het weggetje naar de uitgang van het park, dus wees ik het oude dametje een alternatieve vluchtweg aan. Net op tijd, want op de plek waar we net nog gezellig stonden te keuvelen kegelde de politie een traangasgranaat, die in luttele seconden heel de omgeving in een prikkelende walm hulde. Nochtans was er op die plek en op dat ogenblik in de verste verte geen spoor van geweld te bespeuren onder de aanwezigen.

Hoestend en proestend en met betraande ogen bereikte iedereen de straat. De meesten gingen naar huis, maar voor een aantal anderen begon het kat-en-muis-spelletje met de politie. Overigens volledig tegen de geest van La Boum 2 in, want met rellen is het verzet tegen de coronamaatregelen niet gediend.

Vragen bij optreden politie en overheid

Over het optreden van de overheid in het algemeen en van de politie in het bijzonder kan men zich vragen stellen. De mensen achter La Boum 2 waren zelf vragende partij achter een goede samenwerking. Toen minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) zich openlijk afvroeg wie die mensen eigenlijk zijn hebben ze zichzelf aangeboden om te praten. Hun beloning was een politieverhoor met de boodschap dat ze onder meer verdacht werden van het oprichten van – godbetert! – een privé-militie (zie hoger)!

En is het brutale optreden van de politie echt nodig? Heeft Brussel echt geen andere problemen? Heel de communicatie van politie en overheid de laatste week leidden onnodig tot een grimmige sfeer. Wordt de politie tegenwoordig niet geleerd van de-escalerend op te treden, of geldt dat enkel maar voor betogingen in het kader van Black Lives Matter?

Echte vrijheid is veel meer dan het ‘recht om te feesten’

Ook over de beweegredenen van La Boum 2 en van de deelnemende jeugd kan men zich vragen stellen. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het in het geval van het jeugdige volkje alleen maar gaat om het ‘recht om te feesten’. Nochtans is het verzet tegen de veel te strenge coronamaatregelen beslist legitiem.

Maar het gaat om veel meer dan dat. Het gaat ook om de steeds maar toenemende censuur tegen dissidente stemmen. Het gaat ook om het verzet tegen de enige officiële waarheid van de overheid. Het gaat ook om oppermachtige BigTech-bedrijven zoals Twitter en Facebook die willen beslissen over wat wij mogen denken of niet. Echte vrijheid is veel meer dan het ‘recht om te feesten’. Maar dat is allicht stof voor een ander artikel.