Het was een vaste waarde op het programma van de reizen door Zuid-Afrika die ik heb mogen begeleiden. Ik zorgde ervoor dat wij lang genoeg in Kaapstad bleven om de Tafelberg niet te moeten missen. Je moest er immers rekening mee houden dat de stevige winden die geregeld de Kaapse atmosfeer komen zuiveren  en daarom in de volksmond de ‘Kaapse dokter’ worden genoemd, de kabelbaan aan de grond konden houden tot de ‘dokter’ was uitgewaaid. En nu dat bericht in de media, die sinds 1994 niet meer leken te weten dat Zuid-Afrika op de wereldkaart stond, over die erge brand die zondagmorgen op de flanken van de Tafelberg uitbrak (met enige menselijke ‘hulp’ ?), de nabij gelegen universiteitsgebouwen in lichterlaaie zette en in de bibliotheek kostbare erfstukken verwoestte.

De theekamer bij het indrukwekkende ruiterstandbeeld van Cecil John Rhodes werd door de vlammen beschadigd en het restaurant werd een puinhoop. De 129 brandbestrijders van verschillende hulpdiensten uit Kaapstad en wijde omgeving leken machteloos tegen de vuurzee, zodat nog meer blussers moesten worden opgeroepen om maandag de strijd tegen het vuur voort te zetten. Tegen het ‘mensgemaakte’ vuur, klonk het in menige lezersbrief en op internetfora. Meer dan eens duiken daarbij de namen op van Malema, van zijn ‘Economische Vrijheidsvechters’(EFF) en van het ANC. Venijnig klinkt die zinspeling van een lezer dat de noodlottige brand wel eens het werk zou kunnen geweest zijn van studenten die tegen de semestertoetsen opzagen en daarom de campus in de chaos wilden dompelen. Over hun identiteit  waren nog geen gegevens bekend, maar reeds op zondag zouden er drie verdachten zijn opgepakt.

Zwarten houden niet van geschiedenis, vertrouwde een vriend, die zijn mensenkennis zowel in Zuid-Afrika als in ‘onze’ Kongo heeft opgedaan, mij toe als commentaar bij de onherstelbare brandschade aan de universiteitsbibliotheek. Is het wellicht dààrom dat de Hollandse migranten in de 17^de eeuw een brok geschiedenis naar de Kaap hebben meegebracht? Daarbij denk ik dan aan de enige Hollandse molen waarvan de wieken nog konden draaien. Dat konden ze althans nog tot vorige week, want kijk hoe de molen van Mostert – Mostert se meul – erbij staat nà de brand van de Tafelberg en neurie met mij mee die oude melodie ‘Daar bij die molen, die mooie molen’ en vraag u met mij af waar Abraham nu zijn Mostert moet gaan halen.