Zoals hier gisteren al gemeld werd, werd zopas in Mechelen namens de belgische staat door het Openbaar Ministerie een celstraf van maar liefst 6 maanden effectief en een boete van 32000 euro geëist tegen 4 mensen van Voorpost, waaronder Luc Vermeulen en Nick Van Mieghem. Hun enige ‘misdrijf’ was het ontrollen van een spandoek met daarop de tekst ‘Stop Islamisering’, en dus het vreedzaam uiten van een politieke mening.

Daar valt een heleboel over te zeggen, maar het meest markante feit van de dag was toch dat de huidige belgische minister van Justitie, Vincent Van Quickenborne, via Twitter welwillend de aandacht vestigde op de motivering van het openbaar ministerie in Mechelen.

De stelling van de Belgische staat tegen Voorpost luidt inderdaad: ‘Als er censuurwetgeving was geweest in 1939 tegen ‘foute’ politieke pamfletten en spandoeken dan was er geen tweede wereldoorlog geweest.’ Niet alleen wordt de strikt vreedzame organisatie Voorpost dus op één lijn met de nazi’s geplaatst, niet alleen wordt de hele complexe aanloop naar de Tweede Wereldoorlog herleid tot een cliché waarmee men zou buizen in het examen geschiedenis van het Eerste Middelbaar; het meest verontrustende feit is, dat openlijk gezegd wordt dat staatscensuur noodzakelijk is om oorlog te vermijden. En dat is inderdaad al enkele maanden het discours van de linksliberale regering.

Die stelling staat volledig haaks op de eeuwenoude filosofie achter de vrije meningsuiting in Europa: alleen de vrije botsing van ideeën leidt tot vrij debat en voortschrijdend inzicht. Dat geldt bij uitstek voor ideeën die kwetsend, schokkend en verontrustend zijn, zo werd in Straatsburg herhaaldelijk vastgelegd. Tegelijk is die vrije meningsuiting een ventiel voor oplopende maatschappelijke spanningen: censuur last het ventiel dicht, en werkt ontsporingen eerder in de hand dan ze te vermijden.

Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne noemt de eis in Mechelen met een welwillend woord ‘opvallend’. Door een bericht over een lopend proces als Minister van Justitie op die manier te retweeten, met de welwillende aanmerking ‘opvallend’, mengt een lid van de uitvoerende macht zich actief in een zaak die hangende is voor de rechterlijke macht. Dat is nooit gezien. Het is een flagrante schending van de scheiding der machten, waarbij de uitvoerende macht zich op geen enkele manier mag mengen in de inhoud van lopende dossiers bij de rechterlijke macht. (De enige en strikt afgelijnde uitzondering is die van het ‘positieve injunctierecht’, waarbij de minister van justitie het parket opdracht mag geven een onderzoek naar iets te starten.)

Een minister van Justitie in functie dient zich te onthouden van publieke uitlatingen over een lopend proces die aangeven welke uitspraak hij graag zou horen. In een normaal land zou Van Quickenborne hiervoor in het parlement ter verantwoording geroepen worden.

Dit nieuws alleen dankzij jouw steun!

Help ons de leugens van de main stream media (MSM) te doorbreken. Geef ons 5 euro – of meer!

€ 5,00

14 reacties op “(OPINIE) Tweet Minister van Justitie Van Quickenborne over Voorpostproces schendt scheiding der machten”

  1. ‘Als er censuurwetgeving was geweest in 1939 tegen ‘foute’ politieke pamfletten en spandoeken dan was er geen tweede wereldoorlog geweest (citaat van het Mechelse shariaparket).

    De auteur van in supra vermeld citaat is oftewel een demagoog oftewel verdraait hij kwaadwillig de realiteit. Want er was wel degelijk censuur in 1939 in nazi-Duitsland en in België, en onderhavige censuur heeft Hitler trouwens geholpen om zijn oorlogsplannen aan het Duitse volk te kunnen verkopen bij gebreke van een vrije pers en een publiek tegensprekelijk debat. In België voerden de liberalen, in casus, de spirituele opa’s van de huidige minister van Justitie en de Mechelse kalief, via de regering en het gerecht in 1939 en 1940 censuur op kritiek tegen Hitler en kritiek op de defaitistische en nefaste neutraliteitspolitiek van de Belgische regering Pierlot.

    Vanaf 1939 lag het grootste deel van het Belgische leger gelegen langsheen de Franse grens. Alsof de oorlogsdreiging vanuit Frankrijk te verwachten viel ipv Duitsland.

    In januari 1940 kreeg België, documenten in handen, over een nakende Duitse agressie. De geallieerden boden spontaan hulp aan om Britse en Franse legereenheden naar België te sturen langsheen de Belgische/Duitse grens. De Belgische regering weigerde het aanbod (van de geallieerde brandweer) uit angst herr Hitler (de pyromaan) te provoceren.

    Op 10 mei 1940 maakte de Wehrmacht dankbaar gebruik van de Belgische neutraliteit om het slecht verdedigd België binnen te vallen. Op 28 mei 1940 legde de bevelhebber van de Belgische strijdkrachten, koning Leopold III, eenzijdig de wapens neer. Tot groot jolijt van de Führer en de Wehrmacht. Een maand later volgden Petain en de Belgische regering het voorbeeld van de Belgische monarch. Eerste minister Pierlot (PSC) verklaarde prompt officieel op de Franse radio de vijandelijkheden met nazi-Duitsland voor beëindigd en nodigde de Belgische vluchtelingen en Belgische soldaten in het buitenland uit om naar (bezet) België terug te keren om de economie herop te starten en het dagelijks leven te hervatten. Tot alle eer en glorie van het Duitse Reich of wie anders?

    Had president Trump zo’n oproep gedaan dan hadden de poco’s die oproep zonder twijfel geassocieerd met een carte blanche om met de Duitse bezetter samen te collaboreren. En dat is ook zo. Vanaf dat moment stond Engeland totaal geïsoleerd om de strijd verder te zetten. Zelfs binnen het Warcabinet gingen stemmen (Halifax en Chamberlain) op om de strijd te staken. Waarom niet? Ik heb vroeger geleerd dat een minnelijke schikking meestal beter was dan een procesgang.

    Pierlot heeft trouwens in naam van zijn regering, zonder dralen, diplomatieke pogingen ondernomen om naar België terug te kunnen keren en het ontslag van zijn regering aan te bieden bij koning Leopold III in Bruxelles.

    Helaas was Hitler te dom om de politieke opportuniteit van onderhavig verzoek te vatten en dus kregen Pierlot en co nul op hun request. Dank zij Hitler’s weigering zijn Pierlot en co wellicht ontsnapt aan het executie peloton na de Duitse bezetting.

    Spaak noemt trouwens die troebele periode in zijn mémoires:”un temps d’égarement” (een periode van twijfel/dwaling).
    Eind oktober 1940 kwamen de schipbreukelingen, Pierlot en Spaak, eindelijk aan in Londen en besloten ze samen met Gutt en De Vleeschauwer, de (nieuwe) wettige regering te vormen. Het gros van de ministers van de wettige regering verkoos in Vichy Frankrijk te blijven.

    De motivatie van Pierlot en Spaak was simpel. Churchill stelde een ultimatum: naar Engeland komen met een representatieve regering of Engeland annexeert Belgisch Congo (vanwege de uranium). Veel heeft het niet geholpen want in 1960 speelde we finaal Congo kwijt.

  2. Het idee dat “moslims de nieuwe joden zijn” is dus de basis voor de nieuwe rechtspraak in Europa.

    Ik lanceer een veel gedurfder idee: Blanken zijn de nieuwe joden en globalisme is het nieuwe totalitarisme.

    1. Vertaler Objectief-correcte taal naar het PoCo-bargoens wartaaltje

      Ik zal het vertalen naar Orwelliaanse PoCo-bargoens NewSpeak opdat PoCo-Loge adepten van dat vermaledijde PoCo-Repressieapparaat het zouden kunnen verstaan ; “Witten” zijn de nieuwe joden. PoCo-pipo’s & pipa’s wanen nu eenmaal dat wij blanken allemaal “albino’s” zouden wezen, vandaar hun stuntelig geformuleerde term ; “witten” in hun PoCo-Bargoens wartaaltje.

  3. Ter attentie van de shariaminister van justitie en dito substituut-procureur des konings van Mechelen.
    Geachte heren inquisiteurs,
    De eerste deportatie met joden naar concentratiekampen, in Europa, vond plaats in België op 10 mei 1940. Achtduizend joodse vluchtelingen en tweeduizend landgenoten/dissidenten werden op bevel van de regering door de Staatsveiligheid en de rijkswacht wederrechtelijk, zonder verhoor, zonder ten laste legging van misdrijven, van hun vrijheid beroofd en als vee in abominabele omstandigheden in goederenwagons per trein vervoerd naar concentratiekampen in Zuid-Frankrijk.
    De actoren die een cruciale rol speelden, in die misdaad tegen de mensenrechten, in casus de regering van premier Hubert Pierlot (katholiek), minister van Justitie, Paul-Emile Janson (liberaal), de minister van Binnenlandse Zaken Arthur Vanderpoorten (liberaal), de auditeur-generaal bij het Militair Gerechtshof , Walter Ganshof van der Meersch, (van liberale signatuur) en de big boss van de Staatsveiligheid Robert de Foy.
    De joodse vluchtelingen kwamen naar België in de waan hier in veiligheid te vertoeven voor de naziterreur. Helaas driewerf helaas werd hun vertrouwen geschonden door Belgische liberale excellenties en een inquisitiemagistraat.
    Het is mij niet bekend dat die liberale criminelen na de oorlog voor de rechtbank dienden verantwoording af te leggen.
    En nu blijken de spirituele erfgenamen, in de Wetstraat, van dat zooitje ongeregeld op hun beurt onze samenleving te willen terroriseren met politiek/religieuze processen onder de dekmantel van racisme. Walgelijk.

    1. Prostituut des Coningx

      Genoteerd in onze PoCo-an(n)alen !

  4. Eerst sympathie tonen voor Trump enkele jaren terug, daarna hem fel bekritiseren en vervolgens op zijn Trumpiaans tweets de wereld insturen. Hij aast duidelijk naar een postje bij de EU.

  5. Objectief-correcte observator, tevens PoCo-foob

    Minstens de perceptie wordt gecreëerd dat er iets fundamenteel fout zou kunnen zijn met de opleiding van onze “Staande Magistratuur” of zou “Uchronie” één der daartoe gedoceerde vakken kunnen zijn waardoor die Procureur zonder het allerminste bewijs de hilarische stelling poneren waagt die Minister Q aanhaalt en dat zelfs zonder de allerminste nuancering. Dat er zo iets informeel en gekscherend verklaard zou kunnen worden in de “chambre humide” van één of andere PoCo-Loge met een Franstalige titel en na de zoveelste whisky, de elitaire variant van het volkse “tussen-pot-&-pint”, is vrij aanneembaar. Karikaturale boutade uitspraken dobberen immers vaak rond in een biotoop van “edel vocht” en niet alleen aan de toog van één of ander volkscafé. Maar of dergelijke volkomen uit de lucht gegrepen , onbewezen stelling in een Requisitoir thuishoren zou, lijkt wel uitermate controversieel. In ieder geval zullen de advocaten van de Verweerders aan die zinsnede een sappig kluif vinden, hopelijk staan er nog meer dergelijke sofismen in het Requisitoir, zodat de Verweerder ze gemakkelijk zou kunnen ontmijnen. “Hoop doet leven” zodat we nooit in een volkomen ge-islamiseerde staat zouden terechtkomen zoals in Saoudie-Arabië of Iran. De gevaarlijke aan de gang zijnde islamisering wijst wel in die richting. Ter zake over de Linkse schouder intentioneel wegkijken getuigt van pure & onversneden struisvogelpolitiek en schaadt onze telgen naar hun toekomst toe.

  6. Deze tirannenstaat gaat nergens voor opzij!
    Dat mocht August Borms ooit ervaren.
    Alleen spijtig dat dit Vlaamse volk zich blijft laten doen en lamlendig toeziet hoe het naar de figuurlijke slachtbank wordt gesleept.

  7. En een procureur die een duidelijk politieke motivatie geeft , is ook al een inbreuk op de ” scheiding der machten ” . Heeft die procureur een glazen bol ? Indien mohammed de coran niet zou gedikteerd hebben , was er geen islam geweest , waren er geen kruistochten nodig geweest . moeten daarom nu alle moslims terechtstaan ?

  8. Monty Python scenario ?

    Zou de gewraakte slogan dan “indoctrinatie” zijn ? De verwijzing naar 1939 is duidelijk een variant van “Reductio ad Hitlerum”, het favoriete gezelschapspel der PoCo-Loge adepten en is echt niet ernstig te nemen. Welke Rechter zou dergelijk sofisme au sérieux nemen en willen considereren ? Rechtstaat of Scheefstaat ?

    1. De Donder jeanne

      ja je kan een bijdrage storten aan VZW VOROST REKNR BE 20 9796 5418 2856 MET VERMEDING PROCES MECHELEN

  9. De oud-Amanda adept, die godbetert minister van Justitie geworden is, denkt blijkbaar dat hij boven de wet staat en géén rekening moet houden met “de scheiding der machten”. Uiteraard komt de “reductio ad hitlerum” aanbod, typisch voor personen die over geen andere zinnige argumenten beschikken. Naar analogie met zijn grote voorbeeld”Verhofstad” wil de achtbare minister van Justitie met het fameuze artikel 150 de vrije mening verder aan banden leggen, zoals Verhofstad uiteindelijk het “Vlaams Belang” veroordeeld kreeg.

    1. Over de scheiding der machten en de politisering/manipulatie van de (staande) magistratuur.
      Het bekennen van politieke kleur zit voor de parketmagistraten in feite ingebakken in het systeem. Dat blijkt, volgens mijn bron, uit het feit dat er wordt gestreefd naar een zeker evenwicht tussen magistraten met een katholiek en met een liberaal profiel. Ook het feit dat diverse hoge parketmagistraten hun gerechtelijke loopbaan tijdelijk onderbreken voor een functie als kabinetschef *, laat zien dat het bekennen van politieke kleur onder bepaalde omstandigheden als normaal wordt beschouwd (door de Wetstraat). * Zie Paul Van Tigchelt, substituut-procureur-generaal in Antwerpen, momenteel aan de slag als adjunct-kabinetschef voor Justitie en Veiligheid, bij de liberale Justitieminister Vincent Van Quickenborne (OVLD). Hij moet de contacten verzorgen met de mensen op het terrein, zoals de procureurs-generaal, de parketten, de geïntegreerde politie en de Staatsveiligheid (bron De Standaard 08.10.2020).
      Daarnaast kent de rechtspraak zelf ook een zekere politieke, of eigenlijk niet-neutrale, dimensie. Magistraten (zowel degenen die rechtspreken als zij die voor het openbaar ministerie werken) moeten immers de wet interpreteren […] Daarmee beschikken ze over een zekere bewegingsvrijheid om de “gaten” te vullen” die de wetgever, al dan niet met opzet liet vallen.
      Een magistraat neemt op basis van juridische en niet-juridische afwegingen dan uiteindelijk een beslissing. Daarmee maakt hij- gewild of niet- uiteindelijk een beleidskeuze.
      Op het moment dat een overweldigende meerderheid van de magistraten afkomstig is uit de sociaaleconomische elite en deel uitmaakt van de bijbehorende netwerken van de politieke, academische, financiële en gerechtelijke elite, kunnen we die beslissingen moeilijk als neutraal beschouwen […].
      Naar analogie met historicus Niels M. concludeer ik dan ook dat er nauwelijks sprake is van een volledige “scheiding der machten en checks and balances op het hoogste niveau”.
      Ondanks het belang dat de rechterlijke macht hecht aan haar onafhankelijkheid en neutraliteit zijn beid dus geenzins absoluut.
      Met dank aan, Jan Julia Zurné, auteur van het boek:”Tussen twee vuren- Gerecht en verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog,
      Haar werk was een belangrijke inspiratiebron voor mijn posting.

  10. Justice de NEGRES !
    Is er ergens een fonds om die mensen te steunen ?

Trending

Ontdek meer van ReactNieuws

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontdek meer van ReactNieuws

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading